Jedna z lepszych książek z gatunku literatura faktu jakie przeczytałam. Prawdziwa do bólu. O tym jak żydowski chłopiec dzięki szczęściu, sprytowi, inteligencji, odwadze, swojej mamie, siostrze, Ludwikowi (któremu dedykuje te wspomnienia) i innym ludziom których spotkał na swej drodze, przeżył Zagładę.
Najbardziej zaimponowało mi opisanie bardzo osobistych wspomnień, odczuć które być może dla niektórych były by wstydliwe czy mało ważne z punktu widzenia tematyki i może by pominął niektóre fakty, ale dzięki takim osobistym i prawdziwym odczuciom książka jest tak autentyczna.
Za książkę dałabym maksymalną ilość gwiazdek gdyby nie fakt że zawiodłam się odrobinę na zakończeniu. Liczyłam na to, że autor zdradzi nam jeszcze parę istotnych szczegółów z życia autora i innych wymienionych w książce osób po 1944 roku. Dowiadujemy się co nieco od tłumacza ale to za mało. Zżera mnie ciekawość jak potoczyły się dalsze losy. Szkoda, że tak tak bardzo ciekawa historia została urwana.
Zgodnie z opinią ks. Adama Bonieckiego "bez retuszu", zgodnie z opinią władysława Bartoszewskiego " Ważna lektura". Jeśli po przeczytaniu mojej i innych opinii nie będziecie wystarczająco zachęceni to już zachęta obu panów, autorytetów w tej tematyce, powinna być wystarczająca. Polecam, naprawdę warto.

Jedna z lepszych książek z gatunku literatura faktu jakie przeczytałam. Prawdziwa do bólu. O tym jak żydowski chłopiec dzięki szczęściu, sprytowi, inteligencji, odwadze, swojej mamie, siostrze, Ludwikowi (któremu dedykuje te wspomnienia) i innym ludziom których spotkał na swej drodze, przeżył Zagładę.
Najbardziej zaimponowało mi opisanie bardzo osobistych wspomnień, odczuć...