Trudno oceniać takie książki, bo są one bliższe relacjom dziennikarskim, niż twórczości pisarskiej. Ważny jest podjęty temat i obiektywność oraz dogłębność jego przedstawienia.
Trochę mi brakowało głębszego historycznego wytłumaczenia, na czym polegała skrywana nienawiść Tutsi do Hutu i odwrotnie. Choć nie trudno się domyśleć, że były to prześladowania, poniżania - jednych przez drugich, w zależności komu akurat udało objąć władzę.
Rozłupywana czaszka maczetą daje podobny dźwięk do łupanej kapusty. Gwałty na kobietach, dziewczynkach, obcinane genitalia, itd., itp. - po prostu koszar i całkowite zdziczenie. Przy okazji okazało się, że księża, to też tylko zwykli ludzie, bo ich postawy były delikatnie mówiąc - różne. Ale "największego ciała" dało ONZ i niektóre państwa zachodnie, które mogły na czas interweniować (choć po ostatnich interwencjach w Libii czy Syrii - to już nie wiadomo co lepsze). Francja, czy Włochy poszły jeszcze dalej w swojej kompromitacji, otaczając parasolem ochronnym morderców, którzy później ukrywali się w tych państwach. Cóż, po takiej lekturze człowiek traci wiarę w człowieczeństwo i sprawiedliwość.

Trudno oceniać takie książki, bo są one bliższe relacjom dziennikarskim, niż twórczości pisarskiej. Ważny jest podjęty temat i obiektywność oraz dogłębność jego przedstawienia.
Trochę mi brakowało głębszego historycznego wytłumaczenia, na czym polegała skrywana nienawiść Tutsi do Hutu i odwrotnie. Choć nie trudno się domyśleć, że były to prześladowania, poniżania - jednych...