Czytałam wiele romansów historycznych, o większości nie potrafię już nic powiedzieć - historie rozmyły się w pamięci. Ta jednak książka wyjątkowo mi się spodobała i absolutnie nie żałuję, że znów się nie wyspałam :) Może dlatego, że główna bohaterka jest tu dojrzalsza, może dlatego, że autorka - jak dla mnie – niezwykle wiarygodnie opisała rozwój uczuć głównej pary. Z pewnością pomogło w tym rozciągnięcie akcji na te parę lat, ale… To było świetnie opisane – trudne do opanowania pragnienie, strach, złość, bezradność, niewiedza, co tak naprawdę się z nimi działo. Każde z nich z historią, przed czymś uciekające. David – pozornie rozwiązły światowiec, skrywał pod swoją skorupą przerażającą pustkę. Urzekła mnie w tym miejscu relacja rodzeństwa, a jeszcze bardziej – postać Amhersta, fantastycznego pastora. Jak na duchownego był... Hmm... Uwielbiałam go (i tutaj nawet bardziej mi się podobał niż w tomie dotyczącym jego historii). Tak też sobie myślę, iż nie miał co żałować, że nie zmusił ich do małżeństwa za pierwszym razem, oboje chyba potrzebowali więcej czasu. Smaczku dodają oczywiście również postaci drugoplanowe. Co do typowania wroga nr 1 dużo się nie pomyliłam, nie mogę jednak zarzucić tu przewidywalności, a ja naprawdę lubię zagadki.

Głównym jednak atutem tej książki jest dla mnie jej tło – przygnębiająca rzeczywistość londyńskiego świata biedoty. Szczególnie – kobiet, które z różnych powodów zdecydowały się zarabiać na życie ciałem. Smutne, przerażające, i… całkiem aktualne? To prawda, nie da się naprawić całego zła tego świata, dlatego szczególnie podziwiam ludzi, którzy mimo to się starają – kim stalibyśmy się jako społeczeństwo bez nich? Prawie biłam brawo Cecilii, gdy ta się stawiała, że nie będzie się bała ubrudzić sobie rączek. Jej podejście było naprawdę nowoczesne. Oboje mieli momenty, gdy się gubili, to znów takie olśnienie, kiedy domyślali się, dokąd ich ta droga prowadzi. Ciężar świadomości Davida odnośnie tego, kim był jego ojciec, noszona od lat gorycz, ale i przerażenie, kiedy niespodziewanie sam znalazł się w takiej sytuacji. Jego ucieczka przed uczuciami, wypieranie się przed samym sobą, ale… tylko do czasu. Jego postać zrobiła na mnie wrażenie. Z drugiej strony Cecilia, która też nie miała łatwo. Chociaż szybko musiała się nauczyć zaradności, opiekowania się mężczyznami, ale i niezależności, wciąż była tak bezbronna – w stosunku do Davida, bez pewności siebie po tym, jak ułożyło się jej małżeństwo. Kobieta dorosła, ale z pustką w sercu. Ta historia zdecydowanie mnie poruszyła, wzbudziła wiele emocji. Polecam fanom gatunku :)

Czytałam wiele romansów historycznych, o większości nie potrafię już nic powiedzieć - historie rozmyły się w pamięci. Ta jednak książka wyjątkowo mi się spodobała i absolutnie nie żałuję, że znów się nie wyspałam :) Może dlatego, że główna bohaterka jest tu dojrzalsza, może dlatego, że autorka - jak dla mnie – niezwykle wiarygodnie opisała rozwój uczuć głównej pary. Z...