Znakomita książka, trzymającą cały czas wysoki poziom emocji.

Tematyka oparta jest na Pierwszej Wojnie Światowej, widziana jest oczami szeregowego żołnierza armii niemieckiej. Czytelnik bardzo mocno wiąże się z głównym bohaterem i choć jest to najeźdźca to jednak obdarowuje go dużą współczuciem i empatią. Groza okopów, cierpienia, głodu i umierania wywołuje wiele trafnych spostrzeżeń na temat bezsensowności wojny i gdyby nie jedno zdanie na przedostatniej stronie dałbym tej książce maksymalną ilość w gwiazdek czyli 10 Końcowy fragment opisuję zbliżający się koniec wojny i cofającą się armię niemiecką i wtedy możemy przeczytać:

"Nie jesteśmy pobici, bo jako żołnierze jesteśmy lepsi, bardziej doświadczeni, ale po prostu jesteśmy zgnieceni i spychani przez ową zwielokrotnioną przemoc"

To zdanie spowodowało, że chyba nie zrozumiałem tego co autor chciał wcześniej przekazać, a utwierdziłem się w przekonaniu, iż Niemcy nawet w obliczu klęski i tak mieli o sobie mniemanie iż są najlepsi, mądrzejsi, a ta ich wiara w „wyższość” spowodowała, że po przegranej Wielkiej Wojnie już po dwudziestu latach rozpętali koleją jeszcze straszliwszą.

Książkę gorąco polecam.

Znakomita książka, trzymającą cały czas wysoki poziom emocji.

Tematyka oparta jest na Pierwszej Wojnie Światowej, widziana jest oczami szeregowego żołnierza armii niemieckiej. Czytelnik bardzo mocno wiąże się z głównym bohaterem i choć jest to najeźdźca to jednak obdarowuje go dużą współczuciem i empatią. Groza okopów, cierpienia, głodu i umierania wywołuje wiele...