Na Zachodzie bez zmian

Ból i cierpienie wylewa się z każdej strony, co czyni tę krótką książkę wystarczająco długą, aby wpędzić czytelnika w depresję.
Dla wielu będzie to kolejny obraz wojny, nieprzyjemny ale dobrze znany, bo jesteśmy z nim oswojeni, więc wrażenie może być mało szokujące.
Nie to jednak czyni to dzieło ważnym, a to jak uniwersalny i powtarzający się jest cykl traum całych społeczeństw. Jak stracone pokolenia, wyrażane w na zawsze zgruchotanej psychice jednostek, rezonują na życie kolejnych.
Tego typu książki, są też niewypowiedzianym krzykiem milionów weteranów wojen.
Tylko nieliczni mają umiejętność uplastycznienia horroru w taki sposób, aby chociaż w minimalnym stopniu, ludzie nie znajacy wojny, mogli sobie wyobrazić ten dramat.
Lekceważacy siłę tych lekcji, powtarzanych co pokolenie w podobnych książkach, niech pomyślą o propagandzie współczesnej Rosji i ślepemu posłuszeństwu człowieka sowieckiego.

Ból i cierpienie wylewa się z każdej strony, co czyni tę krótką książkę wystarczająco długą, aby wpędzić czytelnika w depresję.
Dla wielu będzie to kolejny obraz wojny, nieprzyjemny ale dobrze znany, bo jesteśmy z nim oswojeni, więc wrażenie może być mało szokujące.
Nie to jednak czyni to dzieło ważnym, a to jak uniwersalny i powtarzający się jest cykl traum całych...

Nie lubię czytać o wojnie - chciałam to jednak przeczytać dla samego autora, jednak wojna ukazana przez niego jest dla mnie nawet strawna, a i styl pisania mi się spodobał - sięgnę napewno po inne jego książki.

Nie lubię czytać o wojnie - chciałam to jednak przeczytać dla samego autora, jednak wojna ukazana przez niego jest dla mnie nawet strawna, a i styl pisania mi się spodobał - sięgnę napewno po inne jego książki.

Klasyk i to łatwo dostępny dla szerokiej publiczności. W zasadzie, żeby zrozumieć "Im Western nichts Neues" wystarczy po prostu otwarty umysł, co jest niewątpliwą zaletą powieści. Przejrzyjmy katalog cytatów:

"Grający na fortepianie wystąp! W prawo zwrot i przed siebie! Zameldujecie się w kuchni do obierania kartofli."

"Rozkaz uczynił te ciche stworzenia naszymi wrogami, rozkaz mógłby ich odmienić w przyjaciół."

"Powiadam wam, to najgorsze świństwo, że zwierzęta są na wojnie."

Mamy tutaj standardowy pakiet motywów literatury antywojennej:
a) unifikacja jednostek i pozbawienie ich wartości humanistycznych - kojarzą mi się sceny z wietnamskiego etapu "Forresta Gumpa",
b) rozkaz jako akt performatywny - stwarzający rzeczywistość. Świetnie opisał to Wittlin w "Soli ziemi" na przykładzie właśnie rozkazu wzywającego do wojny,
c) i tu niespodzianka - empatia wobec zwierząt w literaturze z lat dwudziestych ubiegłego wieku to widok niecodzienny.

Czuję się zobligowany do wyjaśnienia, skąd tak niska ocena wobec powieści niewątpliwie arcyważnej. Otóż zawsze postrzegałem machinę wojenną jako tragifarsę - tak jak opisał Orwell w "W hołdzie Katalonii", pierwszą ofiarą był ten, któremu zaciął się zamek i wypalił sobie w twarz albo odmroził stopy na warcie. Za sprawą właśnie Orwella oraz wybitnego Józefa Wittlina i ich kanonicznych dzieł literatury antywojennej jestem zmanierowany i zmuszony oceniać pracę Remarque'a w optyce powieści niewątpliwie znakomitych - a dodajmy tu jeszcze Josepha Hellera i Jaroslava Haška. "Na zachodzie bez zmian" jest opowieścią bezpośrednią - dostosowaną do tego, by dotrzeć do jak najszerszego gremium. Chciałbym zaryzykować tezę, że składającą się z truizmów, ale potem przypomina mi się obecna sytuacja na wschodzie i konkluzja, że wobec fanatyzmu i głupoty nie ma truizmów. W pewnym sensie jest to mój ulubiony typ literatury - sterylny jak skalpel, jasny, czysty, powszechny, potrzebny. EMR odwalił kawał dobrej roboty.

Klasyk i to łatwo dostępny dla szerokiej publiczności. W zasadzie, żeby zrozumieć "Im Western nichts Neues" wystarczy po prostu otwarty umysł, co jest niewątpliwą zaletą powieści. Przejrzyjmy katalog cytatów:

"Grający na fortepianie wystąp! W prawo zwrot i przed siebie! Zameldujecie się w kuchni do obierania kartofli."

"Rozkaz uczynił te ciche stworzenia naszymi wrogami,...

Książka dobrze napisana, z przekazem i klimatem, jednak jako że jest to książka mająca pokazać pewną wizje wojny w moim mniemaniu jest ona banalna. Obraz wojny jako koszmarnego i destrukcjyjnego zjawiska jest dla współczesnej osoby czymś oczywistym (mam przynajmniej takie wrażenie). Jeśli tak w istocie jest to główny walor tej książki, czyli przekaz i moc zrywania pięknej maski z koszmaru wojny znikneła. Poza tym nie lubię literatury, która ma mi przekazać jakąś ideę zwłaszcza gdy brak w niej widocznych dla mnie walorów artystycznych czy rozrywkowych.

Książka dobrze napisana, z przekazem i klimatem, jednak jako że jest to książka mająca pokazać pewną wizje wojny w moim mniemaniu jest ona banalna. Obraz wojny jako koszmarnego i destrukcjyjnego zjawiska jest dla współczesnej osoby czymś oczywistym (mam przynajmniej takie wrażenie). Jeśli tak w istocie jest to główny walor tej książki, czyli przekaz i moc zrywania pięknej...

„Dlaczego zatem w ogóle jest wojna? Muszą istnieć ludzie, którzy mają pożytek z wojny (…)
Myślę, że to jest rodzaj gorączki, nikt tego właściwie nie pragnie, a naraz macie ją”
To precyzyjnie straszna i emanująca prawdą książka, której naprawdę dobrym uzupełnieniem jest film z 1930r:
„Oto wspaniały początek waszego życia! Wzywa was pole chwały!”
Tak wołał do swoich nastoletnich uczniów Kantorek, podczas gdy za oknem dumnie maszerowało wojsko, obsypywane przez kobiety kwiatami – marketing doskonały.
„Wszystko było skłamane i proste, jeśli kultura tysięcy lat nie zdołała temu zapobiec, przelaniu tych strumieni krwi…”

„Dlaczego zatem w ogóle jest wojna? Muszą istnieć ludzie, którzy mają pożytek z wojny (…)
Myślę, że to jest rodzaj gorączki, nikt tego właściwie nie pragnie, a naraz macie ją”
To precyzyjnie straszna i emanująca prawdą książka, której naprawdę dobrym uzupełnieniem jest film z 1930r:
„Oto wspaniały początek waszego życia! Wzywa was pole chwały!”
Tak wołał do swoich...

Zmanipulowani przez nauczyciela dziewiętnastolatkowie walczą o nic w wojnie, której nie rozumieją. Historia o straconym pokoleniu.

Zmanipulowani przez nauczyciela dziewiętnastolatkowie walczą o nic w wojnie, której nie rozumieją. Historia o straconym pokoleniu.

Książka naprawdę wybitna - dawała do myślenia, nazywała rzeczy, które wydawały się nienazywalne i jednocześnie była pisana tak lekko, że nie miało się ochoty kończyć. Bardzo polecam, myślę, że pomimo upływu lat nadal nie straciła nic ze swojej aktulaności.

Książka naprawdę wybitna - dawała do myślenia, nazywała rzeczy, które wydawały się nienazywalne i jednocześnie była pisana tak lekko, że nie miało się ochoty kończyć. Bardzo polecam, myślę, że pomimo upływu lat nadal nie straciła nic ze swojej aktulaności.

Genialna książka. Autor pokazuje całą gamę uczuć towarzyszących wojnie.

Genialna książka. Autor pokazuje całą gamę uczuć towarzyszących wojnie.

Prawdopodobnie zostanę rozstrzelana za tą opinię, ale wybitnie zanudziła mnie ta pozycja. Nie potrafiłam się wciągnąć.

Prawdopodobnie zostanę rozstrzelana za tą opinię, ale wybitnie zanudziła mnie ta pozycja. Nie potrafiłam się wciągnąć.

Niesamowita.

Niesamowita.