Cztery na pozór niepowiązane ze sobą opowiadania - różne czasy, przestrzenie, historie, ale łączy je ze sobą kafkowskie zetknięcie się jednostki z totalitaryzmem i nie jest ważne jakim - komunistycznym, nazistowskim, nacjonalistycznym. Ważne jest to, że jednostka jest tak samo zagubiona, pozbawiona jakiejkolwiek zdolności samostanowienia. Rzeczywistość, w której żyje jest szara, nijaka, bezbarwna, ale też paradoksalnie sformalizowana, pełna konwenansów i reguł. Rozpaczliwe próby przełamania tego, odnalezienia lub ocalenia własnego ja są z góry skazane na porażkę.

Cztery na pozór niepowiązane ze sobą opowiadania - różne czasy, przestrzenie, historie, ale łączy je ze sobą kafkowskie zetknięcie się jednostki z totalitaryzmem i nie jest ważne jakim - komunistycznym, nazistowskim, nacjonalistycznym. Ważne jest to, że jednostka jest tak samo zagubiona, pozbawiona jakiejkolwiek zdolności samostanowienia. Rzeczywistość, w której żyje jest...

Imre Kertesz umiał smakować życie. Jego, w dużej mierze, autobiograficzne opowiadania wypełnione są smakami rozbrzmiewających na obrzeżach obrazu oper Wagnera i wonią tłumaczonych przez niego, dekadenckich autorów, jak również echami myśli Nietzschego, czy Heideggera. Życie jest znośne jedynie wtedy, gdy łagodzi się je lekturami i muzyką, gdy umie się "prowadzić życie składające się z wielu różnych, przenikających się i wzajemnie niszczących, a jednak pozostających ze sobą w stanie równowagi i inspirujących do nowych opisów żywotów."
Z drugiej strony, obok tego smakowanego i nieco sennego życia, pojawia się życie codzienne, życie tymczasowe. Jest to życie zwyczajnych ruchów, prostych dążeń, drobiazgowych przepisów i konwenansów, celników wydających niezrozumiałe polecenia i reguł nie mających żadnego uzasadnienia. Życie codzienne, jak moglibyśmy powiedzieć, "żyje-się", się toczy, będąc możliwe tylko za cenę uników wobec podstawowego pytania. Ale pytanie to nieustannie nachodzi Kertesza i wszystkich pojawiających się w opowiadaniach jego alter ego. Pytanie to jest poszukiwaniem pewności i ugruntowania w tym, co pierwotne i ważne, jest pragnieniem odzyskania własnej istoty i sensu. Zbuntowanemu Enrique ojciec odpowiada wzywającym do pogodzenia się z losem tonem zniechęcenia: "ta teraźniejszość jest tymczasowa". Ale właśnie na taką bezpieczną bylejakość młodzieniec nie może się zgodzić:
"- Wiem! - wybuchłem. - Tylko tak można ją zaakceptować. Tymczasowo, co dzień od nowa. I co dzień coraz bardziej. Tymczasowo. Aż przeżyjemy do końca całe nasze tymczasowe życie i pewnego pięknego dnia tymczasowo sobie umrzemy. Nie ojcze! Nie i nie!"
Podejmowane przez bohaterów nieustanne próby przekroczenia tej nijakości, wysiłki zmierzające do obudzenia jakiegoś porządku, są rozpaczliwymi odruchami pragnienia istnienia, zachowania własnej istoty. Wszelkie zamierzenia dopiero w obliczu ujawniającej się tej prostej prawdy, zdradzają swoje prawdziwie egzystencjalne znaczenie - i jest to niemal zawsze u Kertesza punkt kulminacyjny, zrywający z rzeczy zasłonę tajemnicy.
Książka Kertesza jest głęboko osobista, niepokojąca, a jednocześnie niezwykle smaczna i poetycka, a niektóre z jego opisów, zwłaszcza te z "Zapisków śledczego" wręcz zdumiewają niespożytą siłą jego wyobraźni. Wyobraźnia, choć z jednej strony - zgodnie z wynurzeniami późnych romantyków - jest wewnętrznym zagrożeniem, czyhającym na spokój poukładanej egzystencji, z drugiej oferuje, być może jedyną możliwą, formę wytchnienia w bezzasadnym życiu.

Imre Kertesz umiał smakować życie. Jego, w dużej mierze, autobiograficzne opowiadania wypełnione są smakami rozbrzmiewających na obrzeżach obrazu oper Wagnera i wonią tłumaczonych przez niego, dekadenckich autorów, jak również echami myśli Nietzschego, czy Heideggera. Życie jest znośne jedynie wtedy, gdy łagodzi się je lekturami i muzyką, gdy umie się "prowadzić życie...

"Angielska flaga" to cztery jakże osobiste opowiadania węgierskiego pisarza Imre Kertesza, które przesięknięte są pytaniami na temat literatury i wiary w całkowitą wolność jednostki. To także opis życia w komuniźmie i totalitaryźmie, które "towarzyszyszą" autorowi w życiu.

W bohaterach natomiast "Angielskiej...." daje się wyczuć pewną niemożność poradzenia sobie z przeszłościa, a co za tym idzie trudno im w "teraźniejszym" życiu zmierzyć się ze swoją egzystencją.

Imre Kertesz (udowodnił mi to nie raz nie dwa) jest doskonałym nauczycielem tego, jak skutecznie i bezbolesnie zmieniać swój światopogląd, bowiem doskonale przelewa na papier to czego , mogłoby się wydawac żadnymi słowami wyrazić się nie da.

Gorąco Polecam !

"Angielska flaga" to cztery jakże osobiste opowiadania węgierskiego pisarza Imre Kertesza, które przesięknięte są pytaniami na temat literatury i wiary w całkowitą wolność jednostki. To także opis życia w komuniźmie i totalitaryźmie, które "towarzyszyszą" autorowi w życiu.

W bohaterach natomiast "Angielskiej...." daje się wyczuć pewną niemożność poradzenia sobie z...

"Angielska flaga" to cztery opowiadania praktycznie nie powiązane ze sobą, jednak mające bardzo dużo wspólnego. Tematyka niby różna, ale w każdym z opowiadań najsilniejszy jest wątek władzy, człowieka, który nie lubi ludzi.

Co mnie bardzo często uderza w powieściach Kertésza, I co mi się w nich podoba, to sposób opisywania rzeczywistość w systemie- szarość, szarość, szarość, a na tym jeden kolorowy akcent, często jest coś krańcowo różnego od tegoż systemu.

"Angielska flaga" to cztery opowiadania praktycznie nie powiązane ze sobą, jednak mające bardzo dużo wspólnego. Tematyka niby różna, ale w każdym z opowiadań najsilniejszy jest wątek władzy, człowieka, który nie lubi ludzi.

Co mnie bardzo często uderza w powieściach Kertésza, I co mi się w nich podoba, to sposób opisywania rzeczywistość w systemie- szarość, szarość,...