Nieźle napisana, choć skrajnie tendencyjna biografia ostatniego króla Polski. Przedstawiony w książce bilans panowania króla to czysty historyczny anachronizm, który dziś nie odpowiada aktualnemu stanowi wiedzy historyków jak ogólnej ocenie postaci Poniatowskiego. Książka Zienkowskiej to wpisywanie się w czarną legendę króla (nieprawdziwą i bałamutną) wywiedzioną z frustracji i kultywowanych w Polsce (od przynajmniej dwóch wieków) romantycznych mitów. Kto szuka bardziej wyważonego opracowania o rządach Poniatowskiego powinien się zwrócić ku "Ostatniemu królowi Polski" Adama Zamoyskiego, "Sporowi o Stanisława Augusta" Zahorskiego, pracom Marco Fumaroliego, pamiętnikom królewskim lub zbiorowej pracy Butterwicka, Zielińskiej, Ugniewskiego, Cegielskiego, Górskiej, Gutowskiego pt. Stanisław August i jego Rzeczpospolita. Dramat państwa, odrodzenie narodu". Na pamflet Zienkowskiej należy spuścić już tylko zasłonę milczenia.

Nieźle napisana, choć skrajnie tendencyjna biografia ostatniego króla Polski. Przedstawiony w książce bilans panowania króla to czysty historyczny anachronizm, który dziś nie odpowiada aktualnemu stanowi wiedzy historyków jak ogólnej ocenie postaci Poniatowskiego. Książka Zienkowskiej to wpisywanie się w czarną legendę króla (nieprawdziwą i bałamutną) wywiedzioną z...

Biografia Stanisława Augusta Poniatowskiego pióra Krystyny Zienkowskiej to historia słabego charakterem idealisty, przekonanego o własnej wartości i bardzo podobnego do niego narodu- zadufanego w sobie i w tradycji, kiszącego się we własnym sosie i przekonanego o swojej sile, którego lekarstwem na wszystko była pewność, że kraj jest pod specjalną, boską opieką. Para godna siebie nawzajem, wspólnymi siłami pchająca państwo w ręce rozkwitających w owym czasie sąsiadów.

Stanisław August Poniatowski, ostatni król Polski. Postać o tyle kontrowersyjna, o ile władca chciał dobrze. A chciał i próbował. Problem w tym, że do polityki nie nadawał się zupełnie, ale pchał z całych sił, wiedziony wiarą w domniemaną przypisaną sobie wielką rolę. Czy rozbiory dało się powstrzymać, cofnąć kraj z dawno obranej drogi? Nie karmy się pocieszającymi historyjkami o nieuniknionym losie. Pewnie tak. Ale do tego potrzeba by było nie tylko wielkiego króla (do których Polska nigdy szczęścia nie miała),ale całego zastępu wybitnych ludzi, skupionych na dobru kraju, których w XVIII-wiecznej Rzeczpospolitej po prostu nie było. A więc historia potoczyła się tak, jak się potoczyła. Książka pani Zienkowskiej bardzo dobrze opisuje realia przedrozbiorowej Polski i Litwy, stronnictwa polityczne, ze szczególnym uwzględnieniem Familii, kulisy rozbiorów, tworzenie Konstytucji 3 Maja, kształtowanie konfederacji targowickiej i wiele więcej. Dużo mogłoby potoczyć się inaczej. Ale się nie potoczyło. Biografia daje dużo do myślenia i to nie tylko na temat historii. Sam główny bohater przedstawiony jest jako osoba specyficzna, watra poświęcenia chwili rozmyślaniom na jej temat.

Polecam.

Biografia Stanisława Augusta Poniatowskiego pióra Krystyny Zienkowskiej to historia słabego charakterem idealisty, przekonanego o własnej wartości i bardzo podobnego do niego narodu- zadufanego w sobie i w tradycji, kiszącego się we własnym sosie i przekonanego o swojej sile, którego lekarstwem na wszystko była pewność, że kraj jest pod specjalną, boską opieką. Para godna...

Ostatni król I Rzeczypospolitej zawsze wzbudzał kontrowersje (Andrzej Zahorski napisał nawet książkę "Spór o Stanisława Augusta") i niniejsza biografia bynajmniej od nich nie ucieka. Krystyna Zienkowska przedstawiła życie i działalność Poniatowskiego na tle wydarzeń w Polsce i świecie w drugiej połowie XVIII wieku. Nacisk zdecydowanie położony jest na osobę monarchy, a nie na dzieje rządzonego przezeń państwa. Wydźwięk całej książki jest raczej negatywny tak dla tytułowego bohatera, jak dla jego rodaków. Krótko rzecz ujmując: król słaby, ale i społeczeństwo nie takie, jak trzeba. Sporo w tej biografii nut bardzo gorzkich dla polskiego czytelnika, ale jakże by mogło być inaczej, gdy pisze się o czasach upadku? Zienkowska sporo miejsca poświęciła środowiska, z którego Poniatowski wyszedł, a więc ze stronnictwa Familii wierzącej w rosyjską pomoc dla Rzeczypospolitej. W złudzeniach tych obóz królewski zaskakująco był bliski poglądom głównego zdrajcy i targowiczanina, Szczęsnego Potockiego. Symptomatyczne to złudzenia, bo z 1795 rokiem bynajmniej nie zniknęły. Cała książka daje dużo do myślenia. Pokazuje człowieka dobrych chęci i słabego charakteru - pod koniec XVIII wieku potrzebowała Polska innego władcy. A wyszło jak wyszło.

Tomasz Babnis

Ostatni król I Rzeczypospolitej zawsze wzbudzał kontrowersje (Andrzej Zahorski napisał nawet książkę "Spór o Stanisława Augusta") i niniejsza biografia bynajmniej od nich nie ucieka. Krystyna Zienkowska przedstawiła życie i działalność Poniatowskiego na tle wydarzeń w Polsce i świecie w drugiej połowie XVIII wieku. Nacisk zdecydowanie położony jest na osobę monarchy, a nie...