„Imperium gwiazd” opowiada historię niezwykłej naukowej rywalizacji, która doprowadziła do największego odkrycia we współczesnej astronomii. Jej bohaterem jest słynny hinduski astrofizyk Subrahmanyan Chandrasekhar (Chandra), laureat (w 1983) Nagrody Nobla, twórca pierwszej matematycznej teorii czarnych dziur.
Chandra urodził się w 1910 roku w Pakistanie. Ukończył studia w Indiach i mając zaledwie 20 lat udał się na studia doktoranckie do Cambridge. Podczas rejsu z Indii do Anglii dokonał swojego najważniejszego odkrycia - dowiódł, że niektóre gwiazdy na pewnym etapie swojej ewolucji zapadają się tworząc "czarną dziurę" - obiekt, w którym światło jest uwięzione przez siły grawitacji. W swojej pracy z 1931 roku dwudziestojednoletni zaledwie fizyk po raz pierwszy powiązał dwie bardzo młode teorie - mechanikę kwantową i teorię względności. Najwybitniejszy angielski astrofizyk, sir Arthur Eddington, publicznie wyśmiał rezultat Chandry i pozostał głuchy na dalsze argumenty - nawet takich autorytetów jak Niels Bohr. Spór w środowisku naukowców toczył się przez lata i zachwiał karierą naukową Chandry. Młody uczony zdecydował się opuścić Wielką Brytanię i zająć inną tematyką. W 1937 roku przeniósł się do USA. Aż do śmierci w 1995 roku pozostał aktywny naukowo. Wniósł ogromny wkład w rozwój fizyki teoretycznej, zwłaszcza teorii względności. Minęło ponad 30 lat, zanim naukowcy potwierdzili i docenili jego epokowe odkrycie.