To pierwsza książka Michała Hellera, jaką przeczytałem. Muszę przyznać, że to chyba najlepsza z ok. dwudziestu tego autora, jakie przeczytałem do tej pory. Zaryzykuję nawet opinię, że to może nawet jedna z kilku najlepszych spośród ponad 60, jakie autor napisał.

Autor traktuje to dzieło i czytelnika bardzo poważnie i systematycznie wykłada ewolucję Kosmosu i kosmologii (tak brzmiał tytuł I wydania). Dzięki temu książka może być i dziełem popularnym, i podręcznikiem akadmickim z podstaw tematu. Chyba służyła w tej roli na Wydziale Fizyki UW, bo w bibliotece wydziałowej znalazłem bardzo dużo egzemplarzy.

To o wiele bardziej systematyczne i rzetelne dzieło niż np. bestsellerowe książeczki Hawkinga (Kaku pewnie też). Są cenne, ale przez natłok błędów i osobistych komentarzy autorów potrafią laikowi dużo namieszać, a sensacyjne hipotezy (jak promieniowanie Hawkinga, kwantowa ochrona chronologii, brany kosmiczne itd.) przesłaniają cenne fakty (jak np. dzieje badania promieniowania tła).

U Hellera jest odwrotnie. Nie brakuje prawie niczego (może poza hipotezami kosmologicznymi przed XX w., o których autor pissał w „Granicach nauki”). Pomagają też liczne ilustracje. Dla niecierpliwych śmiałe spekulacje (jak chaotyczna inflacja Lindego) są podane na końcu. We wspomnianych „Granicach nauki” autor pisze, że przeczytał większość prac kosmologicznych napisanych do lat 60., bo była na tyle niszowa. Chyba mało który popularyzator może tym się pochwalić.

Można powiedzieć, że ta książka to jednocześnie początek dwóch trylogii. Pierwsza z nich zawiera też książeczki popularne „Kosmologia kwantowa” (wspomniana w przypisie) i „Początek jest wszędzie”. Druga trylogia jest specjalistyczna: obejmuje też „Teoretyczne podstawy kosmologii” i „Osobliwy Wszechświat”, do których zrozumienia potrzeba chyba studiów doktoranckich z teorii względności. Jakimś uzupełnieniem dziejów kosmologii jest też malutka „Kosmologia Lemaître’a”. Ta siódemka tworzy pewien komplet, cenny w arsenale każdego kosmologa. To miłe, że autor doczekał się następców i tę siódemkę rozszerzają jeszcze trzy rztelne książki o Kosmosie: „Niedomknięty bilans Wszechświata” Pabjana oraz „Przekrój przez Wszechświat” i „Granice kosmosu – granice kosmologii” Lamży.

Polecam każdemu: uczniom, studentom, dydaktykom, naukowcom, laikom. Szkoda, że książka nie doczekała się wydań zagranicznych, bo zasługuje na bycie bestsellerem i edukacyjnym klasykiem w tej dziedzinie.

To pierwsza książka Michała Hellera, jaką przeczytałem. Muszę przyznać, że to chyba najlepsza z ok. dwudziestu tego autora, jakie przeczytałem do tej pory. Zaryzykuję nawet opinię, że to może nawet jedna z kilku najlepszych spośród ponad 60, jakie autor napisał.

Autor traktuje to dzieło i czytelnika bardzo poważnie i systematycznie wykłada ewolucję Kosmosu i kosmologii...

Ciekawa, choć wiekowa pozycja, opisująca historię rozwoju kosmologii, a więc nauki zajmującej się powstaniem wszechświata. Niestety, bez wzorów, choć autor mógł się o nie pokusić chociażby w kosmologii newtonowskiej, która chyba jest osiągalna pojęciowo dla "popularnych" czytelników.
Zaczynamy około roku 1917 od dyskusji równania pola Einsteina (bez wzorów) i stałej kosmologicznej, która miała zapewnić wszechświat statyczny, potem rozwiązanie de Sittera, z którego wynika ekspansja pustego wszechświata, wreszcie odkrycie Hubble'a o ucieczce galaktyk, problemy z obliczaniem wieku wszechświata, zaprzęgnięcie termodynamiki relatywistycznej do określania pojęcia czasu (Jaka entropia była w chwili wielkiego wybuchu? Czy czas istniał? Ile kwantów energii mogło wówczas istnieć?),geneza promieniowania tła (odróżnienie ekspansji "gazowej" i "promieniowej" w wielkim wybuchu na gruncie statystyki prędkości cząstek),teorie powstawania pierwiastków.
Stymulująca pozycja popularnonaukowa, choć szkoda, że zabrakło chociaż najprostszych równań i wzorów...

Ciekawa, choć wiekowa pozycja, opisująca historię rozwoju kosmologii, a więc nauki zajmującej się powstaniem wszechświata. Niestety, bez wzorów, choć autor mógł się o nie pokusić chociażby w kosmologii newtonowskiej, która chyba jest osiągalna pojęciowo dla "popularnych" czytelników.
Zaczynamy około roku 1917 od dyskusji równania pola Einsteina (bez wzorów) i stałej...

Świetna książka przedstawiająca najważniejsze etapy rozwoju kosmologii. Polecam każdemu zainteresowanemu kosmologią, kto chciałby uporządkować wiedzę na temat najważniejszych wydarzeń z tej dziedziny.

Świetna książka przedstawiająca najważniejsze etapy rozwoju kosmologii. Polecam każdemu zainteresowanemu kosmologią, kto chciałby uporządkować wiedzę na temat najważniejszych wydarzeń z tej dziedziny.