Minęło wiele lat od kiedy ostatni raz czytałem „Pieśń kryształu”. Ponieważ niedawno pobrałem na czytnik dwa kolejne tomy przygód Killashandry Ree, postanowiłem przypomnieć sobie tom 1.
Pomimo upływu lat książka wciąż robi na mnie pozytywne wrażenie i wciąż dostarcza wiele radości z czytania. To fantastyka raczej delikatna, o niebyt szybkim rytmie. Ale nie można powiedzieć, że jest nudna. Anne McCaffrey ma naprawdę świetny styl, bardzo plastyczny i ułatwiający czytanie. Potrafi też kreować ciekawych bohaterów, których bardzo łatwo jest sobie wyobrazić.
Ktoś może powiedzieć, że w tej powieści nie dzieje się wiele, ale ja się z tym nie zgodzę. Mnie historia Killashandry urzekła już od pierwszej strony. Pamiętam rozczarowanie jakie czułem kiedy na koniec zorientowałem się, że to 1 tom trylogii (po raz pierwszy „Pieśń kryształu” czytałem w latach 80-tych w miesięczniku „Fantastyka”) … a kolejne tomy były niedostępne.
Myślę, że książkę można śmiało polecić komuś kto na co dzień nie czyta fantastyki. Mamy tu przedstawiony bardzo spójny świat a książka nie zestarzała się pomimo upływu czasu. Jeżeli ktoś nie przepada za fantastyką, to znajdzie tu także ciekawy wątek obyczajowy.
Jak najszybciej zabieram się za tom 2 i mam nadzieję, że historia Killashandry Ree wciąż będzie mnie urzekać.

Minęło wiele lat od kiedy ostatni raz czytałem „Pieśń kryształu”. Ponieważ niedawno pobrałem na czytnik dwa kolejne tomy przygód Killashandry Ree, postanowiłem przypomnieć sobie tom 1.
Pomimo upływu lat książka wciąż robi na mnie pozytywne wrażenie i wciąż dostarcza wiele radości z czytania. To fantastyka raczej delikatna, o niebyt szybkim rytmie. Ale nie można...