Przeczytanie całości zajęło mi sporo czasu, chociaż końcówka akcji, mimo swoich wad, całkiem nieźle mnie wciągnęła.
Cała historia, a przede wszystkim bohaterowie, wydają się być kreacją trochę niespójną - także w relacji do części poprzednich. Trochę niejasne jest, czy to jeszcze dzieci, czy już raczej młodzi dorośli? Ich zachowanie zmienia się też nagle, skokowo, nieautentycznie - od dziecinnego do dojrzałego i znowu dziecinnie wręcz głupiego i nieodpowiedzialnego.
Cała historia tez grubymi nićmi szyta - najważniejsze zadanie, mające moc wybawienia planety powierzać garstce przemęczonych nastolatków w niełasce gburowatego nauczyciela? Uhh...
Mimo tych wszystkich zgrzytów jakoś się o ostatecznie skleiło, chociaż moja ocena zawiera dużą dawkę sentymentu do całej serii.

Przeczytanie całości zajęło mi sporo czasu, chociaż końcówka akcji, mimo swoich wad, całkiem nieźle mnie wciągnęła.
Cała historia, a przede wszystkim bohaterowie, wydają się być kreacją trochę niespójną - także w relacji do części poprzednich. Trochę niejasne jest, czy to jeszcze dzieci, czy już raczej młodzi dorośli? Ich zachowanie zmienia się też nagle, skokowo,...

Kiedy wiesz do czego książka zmierza (jak w moim przypadku, bo czytałam ją już kiedyś) odpada zaleta zwrotu akcji.

Ale do rzeczy: wracamy do przygód Kindana - dowiadujemy się jak to jest uczyć się w cechu harfiarzy. I byłoby to całkiem przyjemne, gdyby nie fakt że czytelni gubi się w wieku bohatera. Kindan jest dzieckiem, nastolatkiem czy młodym mężczyzną?

Chwilami zachowuje się jak nie odpowiedzialne dziecko (a przecież był dojrzalszy w obozie Natalona),innym razem wydaje się nastolatkiem...

Dopiero mniej więcej od połowy książki gdy przebrniemy przez wszystkie nielogiczne wydarzania: pochodnia w archiwum? tak, to dobry pomysł, podrywać córkę Warowni, tak, to dobry pomysł, po trzech dniach treningu pokonać starszego i większego chłopaka wzrokiem, tak to dobry pomysł, kto wpada na pomysł maseczek ochronnych w przypadku chorych, tak oczywiście nasz bohater (a Cech uzdrawiaczy to w między czasie spał, czy wymarł pierwszego dnia?...
Przechodzimy do codziennej walki z plagą - i odczuwamy jej konsekwencje (uczuciowe, społeczne, gospodarcze...)

Niestety zbyt cukierkowe zakończenie (oczywiście jedynie dla bohaterów których od początku można wskazać palcem) zabrało jedną gwiazdkę z oceny.

Mimo to polecam, jako studium co może się zdarzyć gdy uderzy epidemia choroby o której nic nie wiemy.

Kiedy wiesz do czego książka zmierza (jak w moim przypadku, bo czytałam ją już kiedyś) odpada zaleta zwrotu akcji.

Ale do rzeczy: wracamy do przygód Kindana - dowiadujemy się jak to jest uczyć się w cechu harfiarzy. I byłoby to całkiem przyjemne, gdyby nie fakt że czytelni gubi się w wieku bohatera. Kindan jest dzieckiem, nastolatkiem czy młodym mężczyzną?

Chwilami...

Jedna ze słabszych pozycji tej serii. Książka rozkręciła się gdzieś od połowy, ale też nie za mocno.
To nie tak, że dno, ale jakbym wiedział, że taka jest, to chyba bym ją sobie odpuścił.

Jedna ze słabszych pozycji tej serii. Książka rozkręciła się gdzieś od połowy, ale też nie za mocno.
To nie tak, że dno, ale jakbym wiedział, że taka jest, to chyba bym ją sobie odpuścił.