Setnie się ubawiłam, kiedy autor opisywał dziadków głównego bohatera. To jako słowo wstępu ;)
Książka mnie urzekła. Autor rzeczywiście zasłużył na nagrodę żydowskiego Pen Clubu - pokazał Żydów od ludzkiej strony, jak koegzystowali z gojami, jak ta koegzystencja wyglądała, ale też pokazał, że Żydzi to byli zwyczajni ludzie, którzy mieli masę przywar, masę swoich przyzwyczajeń i dziwacznych zachowań.
Ciekawa była postać głównego bohatera, którą na początku można utożsamiać z samym Perlem (autor też miał taką sytuację, że jego rodzice mieli dzieci z poprzednich związków), ale po kilku stronach już nie byłam taka pewna, czy rzeczywiście Perle opisuje samego siebie. Pewnie nigdy się tego tak naprawdę nie dowiem. Mendele był ciekawy pod tym względem, że mimo, iż podróżował (z racji częstej zmiany mieszkań), tak naprawdę się nie zmieniał, cały czas stał w miejscu: wydarzenia, które się działy wokół niego, nie miały na niego większego wpływu, co z jednej strony można nazwać zaniedbaniem ze strony pisarza, ale z drugiej można się zacząć zastanawiać, czy Mendele nie miał być po prostu świadkiem wydarzeń. Wcale nie musiał ich odbierać bardzo uczuciowo, mógł być tylko obserwatorem, tak, jak czytelnik. Zastanawiające.
Polecam nie tylko fascynatom literatury jidysz i tym, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z nią - polecam wszystkim, ponieważ język Perlego jest przystępny, ciekawy i można się wielu różnych rzeczy dowiedzieć o świecie, który przeminął.
Dłuższa opinia tutaj: ---> http://czechozydek.wordpress.com/2014/04/28/jehoszua-perle-zydzi-dnia-powszedniego/

Setnie się ubawiłam, kiedy autor opisywał dziadków głównego bohatera. To jako słowo wstępu ;)
Książka mnie urzekła. Autor rzeczywiście zasłużył na nagrodę żydowskiego Pen Clubu - pokazał Żydów od ludzkiej strony, jak koegzystowali z gojami, jak ta koegzystencja wyglądała, ale też pokazał, że Żydzi to byli zwyczajni ludzie, którzy mieli masę przywar, masę swoich...