Dziełko dość ciekawe, myśl de Sade'a na temat Boga i religii w pigułce. Byłoby jednak lepsze, gdyby te koncepcje zostały skonfrontowane podczas dyskusji z księdzem, który ma jakieś pojęcie na ten temat i jest pewny swoich przekonań. Wyszedł więc tu trochę monolog.

Zastanowiło mnie jedno sformułowanie, które z jednej strony przypadło mi do gustu, z drugiej, po zastanowieniu, uznałam za kompletnie bez sensu. Może to kwestia tłumaczenia...

"Oczywistą niemożliwością jest wierzyć w coś, czego się nie rozumie. Pomiędzy zrozumieniem a wiarą powinien istnieć bezpośredni związek."

Gdyby napisano, że nie mogę zaakceptować czegoś, czego nie rozumiem, bądź nie mogę żyć wg zasad, których nie rozumiem, to jak najbardziej się z tym zgadzam. Natomiast wiara wg mnie polega na tym, że akceptuję właśnie coś w ciemno. Nie mam dowodu, nie mam gwarancji, mam tylko wiarę, że to jest słuszne. W momencie gdy coś jest zrozumiałe i zbadane, przestaje być obiektem wiary. Największym aktem wiary jest przyjmowanie czegoś, co jest kompletnie nie rozumiane i nie poddające się poznaniu.

Mogę się mylić, ale taka mnie naszła refleksja.

Dziełko dość ciekawe, myśl de Sade'a na temat Boga i religii w pigułce. Byłoby jednak lepsze, gdyby te koncepcje zostały skonfrontowane podczas dyskusji z księdzem, który ma jakieś pojęcie na ten temat i jest pewny swoich przekonań. Wyszedł więc tu trochę monolog.

Zastanowiło mnie jedno sformułowanie, które z jednej strony przypadło mi do gustu, z drugiej, po...

Może i markiz jest sprawnym dialektykiem, ale (zapewnie świadomie) ustawia sobie przeciwnika, którego nie ma. Czy raczej przeciwnika, którego reprezentant nie wie czego broni, przez co przegrywa z kretesem. Inaczej mówiąc, cały wywód byłby łatwy do rozbicia, ale z innej strony. Mimo to chętnie zapoznam się dalej z jego myślą, może jest cokolwiek głębsza.

Może i markiz jest sprawnym dialektykiem, ale (zapewnie świadomie) ustawia sobie przeciwnika, którego nie ma. Czy raczej przeciwnika, którego reprezentant nie wie czego broni, przez co przegrywa z kretesem. Inaczej mówiąc, cały wywód byłby łatwy do rozbicia, ale z innej strony. Mimo to chętnie zapoznam się dalej z jego myślą, może jest cokolwiek głębsza.

Moje ulubione 2 cytaty chyba wystarczą...


,,Oczywistą niemożliwością jest wierzyć w coś, czego się nie rozumie. Pomiędzy zrozumieniam, a wiarą winien istnieć bezpośredni związek; zrozumienie jest dla wiary strawą podstawową. Gdzie nie ma zrozumienia tam wiara jest martwa i w takim przypadku ci co utrzymują, że rozumieją, są oszustami."

,,Rozum, mój przyjacielu, tak właśnie, sam rozum musi przekonać nas, że szkodząc bliźnim nigdy nie staniemy się szczęśliwsi; samo nasze serce musi nas przekonać, że przyczynianie się do szczęścia bliźnich jest najbardziej wzniosłą rzecza jaką otrzymaliśmy od natury na tej ziemi. W tym jednym słowie zamyka się cała ludzka moralność: uczynić innych równie szczęśliwymi, jakbyśmy sami tego pragnęli i nie wyrządzać im nigdy zła większego niż takie, które sami gotowi bylibyśmy doznać. Oto, mój przyjacielu, jedyne zasady , wedle których powinniśmy postępować i nie trzeba ani boga, ani religii, by zakosztować ich i je uznać;trzeba tylko dobrego serca."

Moje ulubione 2 cytaty chyba wystarczą...


,,Oczywistą niemożliwością jest wierzyć w coś, czego się nie rozumie. Pomiędzy zrozumieniam, a wiarą winien istnieć bezpośredni związek; zrozumienie jest dla wiary strawą podstawową. Gdzie nie ma zrozumienia tam wiara jest martwa i w takim przypadku ci co utrzymują, że rozumieją, są oszustami."

,,Rozum, mój przyjacielu, tak...

Dobrze jest czasem przeczytać coś niewłażącego w tyłek kościoła.

Dobrze jest czasem przeczytać coś niewłażącego w tyłek kościoła.

Krótko, acz rzeczowo. Dialog jest pięknym wyłożeniem argumentów za niewiarą. Co prawda spodziewałem się większego zaangażowania ze strony księdza w obronie swoich racji, jednak druga strona jest mocno obudowana. Bardzo ciekawie umierający popiera swoje argumenty racjonalnością, nauką, logiką oraz postrzeganiem zmysłami, a mamy... który? XVIII wiek?

Krótko, acz rzeczowo. Dialog jest pięknym wyłożeniem argumentów za niewiarą. Co prawda spodziewałem się większego zaangażowania ze strony księdza w obronie swoich racji, jednak druga strona jest mocno obudowana. Bardzo ciekawie umierający popiera swoje argumenty racjonalnością, nauką, logiką oraz postrzeganiem zmysłami, a mamy... który? XVIII wiek?

Jezeli ktos zna inne dziela Sade'a to tutaj bedzie zaskoczony. Krotko i jak na Sade'a, w dobrym smaku przeciwko religii.
"(...)tworząc swe urojenia, nie wyrządziłeś mi żadnej przysługi, nie oświeciłeś mego umysłu, lecz zmąciłeś go i miast wdzięczności, winien ci jestem nienawiść."

Jezeli ktos zna inne dziela Sade'a to tutaj bedzie zaskoczony. Krotko i jak na Sade'a, w dobrym smaku przeciwko religii.
"(...)tworząc swe urojenia, nie wyrządziłeś mi żadnej przysługi, nie oświeciłeś mego umysłu, lecz zmąciłeś go i miast wdzięczności, winien ci jestem nienawiść."

Bardzo rzeczowa i interesująca argumentacja niewiary ateisty w obliczy nadchodzącej śmierci.

Bardzo rzeczowa i interesująca argumentacja niewiary ateisty w obliczy nadchodzącej śmierci.

Jak na de Sade w bardzo dobrym guście u grzeczne.

Jak na de Sade w bardzo dobrym guście u grzeczne.

zaczęłam się śmiać.

zaczęłam się śmiać.

Nic, czego bym już nie wiedziała, ale plusy za opisanie tematu w rzeczowy sposób w tamtych czasach.

Nic, czego bym już nie wiedziała, ale plusy za opisanie tematu w rzeczowy sposób w tamtych czasach.