Dosyć dziwna to książka. Rozkręca się powoli, niemal do ostatniego rozdziału, w którym to odkryte zostają wszystkie karty. Smutne jest tylko to, że po tych kilkuset stronach dobrze już wiemy, co przeciwnik ma na ręku.

Autorka wzięła dobrze znaną opowieść i przerobiła ją po swojemu, opowiedziała ją z punktu widzenia drugiej strony. Zdawać by się mogło, ze to nowatorski pomysł, a jednak wciąż miałam wrażenie, ze ja już to wszystko gdzieś widziałam... Czytałam... Słyszałam. Nie wiem. Aż do ostatnich stron czekałam na tę nowatorskość i niestety nigdzie jej nie znalazłam.

Książka jest przekombinowana... Nie, nie książka. Styl pisania autorki jest tak kwiecisty, tak wzniosły, że momentami, pośród setek ozdobników, trudno wyłuskać o co jej naprawdę chodzi. Czy to znak "doskonałego pisarstwa"? Skonfunduj czytelnika, a nie chcąc wyjść na głupka zacznie powtarzać, jakie to było głębokie, jakie niesamowicie natchnione?
Otóż nie. Ani głębokie, ani natchnione. Zabrakło mi w tym czegoś, jakby autorka nie do końca przemyślała, co chce nam przekazać, co opowiedzieć.

Główny bohater, Clay, niby jest światłym człowiekiem. Inteligentnym. Kiedyś nawet wierzącym. Więc czemu był aż tak głupi, żeby wdawać się w dysputy z demonem? Rozumiem, że był w dołku, że to, że tamto... Problem jednak w tym, że głupie zachowanie i brak jakiegokolwiek instynktu samozachowawczego u bohatera, który ma mnie zarazić fascynacją, którą ponoć sam odczuwa, jest dla mnie niczym kubeł lodowatej wody na głowę. Nie mogę takiego polubić, nie mogę takiemu współczuć, nie mogę się z takim "zaprzyjaźnić".

Niemniej, mimo tych wszystkich "ale", uważam, że to całkiem porządne czytadło jest - bo w żadnym razie książka, do której będzie się wracać. Koniec końców - jest OK, ale zachwytów brak.

Dosyć dziwna to książka. Rozkręca się powoli, niemal do ostatniego rozdziału, w którym to odkryte zostają wszystkie karty. Smutne jest tylko to, że po tych kilkuset stronach dobrze już wiemy, co przeciwnik ma na ręku.

Autorka wzięła dobrze znaną opowieść i przerobiła ją po swojemu, opowiedziała ją z punktu widzenia drugiej strony. Zdawać by się mogło, ze to nowatorski...