Paleoantropologia (traktowana szeroko) jako temat i główny bohater. Nawet imię trudno wymówić czy przeczytać. Jakaś niszowa dziedzina nauki, którą na świecie zajmuje się garstka zgarbionych przy biurkach pasjonatów. Trzeba szaleńca, żeby się podjąć napisania książki o tym. Albo geniusza. Pani profesor Agnieszce Herman bliżej zdecydowanie do geniusza, a w każdym razie do geniuszu naturalnego talentu pisarskiego. Rewelacyjnie się to czyta, serio, książka wciąga bardzo. Nic nie przeszkadzał mi fakt, że dość szybko pogubiłem się w nazwach hominidów, nie one są w tej książce najważniejsze. Autorka potrafi po prostu zaciekawić tematem. Zaciekawić takim tematem !!! Kim trzeba być (poza - drobnostka - profesorem oceanografii) i jakie talenty posiadać, żeby porwać się na coś takiego i napisać książkę, którą czyta się bez dużego wysiłku i którą chce się doczytać do końca.?!
Duży szacunek.
I jeszcze luźna refleksja. Czytam różne rzeczy, często ręce opadają przy kolejnej książce wydanej i reklamowanej jako sensacja rewelacja cudo i bestseller, w której autor/ka mieniący się zawodowymi pisarzami wpadł/a na naprawdę dobry i pełen potencjału pomysł na fabułę a produktu (SIC!) finalnego nie da się mimo dobrych chęci przełknąć.
A tu książka o PALEOANTROPOLOGII, która czyta się (prawie) sama....
Widać jedni potrafią uparcie marnować się jako pisarze, a innym w dobrym pisaniu nie przeszkodzi nawet bycie oceanografem i etat w Instytucie Oceanografii UG.

Paleoantropologia (traktowana szeroko) jako temat i główny bohater. Nawet imię trudno wymówić czy przeczytać. Jakaś niszowa dziedzina nauki, którą na świecie zajmuje się garstka zgarbionych przy biurkach pasjonatów. Trzeba szaleńca, żeby się podjąć napisania książki o tym. Albo geniusza. Pani profesor Agnieszce Herman bliżej zdecydowanie do geniusza, a w każdym razie do...

Interesująca opowieść o naszych pradawnych przodkach.

Interesująca opowieść o naszych pradawnych przodkach.

Wycieczka do prehistorii
Wśród wydawanych w naszym kraju książek popularnonaukowych pozycje napisane przez polskich autorów stanowią rzadkie rodzynki. Na szczęście nie tylko pod względem częstotliwości - matematyczne opowieści Ciesielskiego i Pogody, "Genetykę kultury" Biedrzyckiego, twórczość Krzysztofa Szymborskiego lub Andrzeja K. Wróblewskiego można zaliczyć do literatury frapującej i bardzo udanej. Teraz do tego grona dołączyła Agnieszka Herman. Autorka "Zagadek" dysponuje lekkością pióra, która wręcz budzi zazdrość; pisze dowcipnie, niekiedy odrobinę uszczypliwie, ale zawsze obiektywnie. Taki talent popularyzatorski to rzadkość i należy go kultywować (to zawoalowana aluzja do pytania o dalsze książki). "Zagadki" połyka się w błyskawicznym tempie mimo obecności w książce pewnej (niezbędnej!) ilości fachowej terminologii i zawiłości antropologicznych hipotez, niekiedy całkowicie ze sobą sprzecznych. Wartości tej książce przydaje też jej aktualność - oto poznajemy wszystkie najnowsze odkrycia w dziedzinie poszukiwania przodków człowieka, włącznie z rozproszonymi dotychczas po czasopismach doniesieniami z bieżącego stulecia. Jeśli można by wskazać jakieś wady, to po pierwsze "Zagadki" są zbyt krótkie i pozostawiają uczucie niedosytu (chciałoby się przecież, żeby przyjemność z lektury trwała jak najdłużej). Po drugie zaś - co już nie jest winą autorki - poważną wadą jest całkowity brak materiału ilustracyjnego (!!!). W przypadku takiej tematyki to po prostu nie uchodzi. Ale co się tyczy materii słowa - piątka z plusem.

Wycieczka do prehistorii
Wśród wydawanych w naszym kraju książek popularnonaukowych pozycje napisane przez polskich autorów stanowią rzadkie rodzynki. Na szczęście nie tylko pod względem częstotliwości - matematyczne opowieści Ciesielskiego i Pogody, "Genetykę kultury" Biedrzyckiego, twórczość Krzysztofa Szymborskiego lub Andrzeja K. Wróblewskiego można zaliczyć do...

Zwięzłe, ale całkiem zgrabnie i ciekawie napisane streszczenie dziejów badań nad ewolucją człowieka.

Zwięzłe, ale całkiem zgrabnie i ciekawie napisane streszczenie dziejów badań nad ewolucją człowieka.

Zagadki z przeszłości pozostały zagadkami, tyle wiadomo po lekturze książki. Dalej nic nie wiadomo a wszystko jest w sferze domysłów. Czyta się dobrze, książka ciekawa.

Zagadki z przeszłości pozostały zagadkami, tyle wiadomo po lekturze książki. Dalej nic nie wiadomo a wszystko jest w sferze domysłów. Czyta się dobrze, książka ciekawa.

Książka porusza fascynujące zagadnienia paleoantropologii. Sekwencyjne przedstawienie antropogenezy pozwalają uświadomić sobie jak wielką drogę ewolucjną odbyliśmy, my ludzie współcześni, jako gatunek biologiczny. Człowiek rozumny jest jednym z ogniw przyrody i jako jej element ewoluował wraz z nią przez ostatnie 250 tys. lat. We współczesnej faunie ziemi należymy do saków łożyskowych ściślej mówiąc rzędu saków naczelnych, gdzie w nauce występuje zamiennie mniej popularna nazwa, małp wąskonosych, która obejmuje człowieka współczesnego, szympansa, goryla czy orangutana.
Książka należy do gatunku popularnonaukowych, których zadaniem jest zaciekawić laików trudną tematyką ewolucji hominidów czyli istot człowiekowatych. Aby nie zmęczyć czytelnika zawiłymi arkanami paleoantropologii, autorka ucieka się do niezbyt lotnych truizmów, czy naiwnych nawiązań do współczesnej popkultury, co dla mnie było irytujące. Z kolei w innych fragmentach książki jesteśmy bombardowani masą terminów naukowych, które poza łacińsko-greckim brzmieniem nie wiele wprowadzają do tematu. Mimo wszystko była to ciekawa wędrówka po prehistorii człowieka i mam nadzieje, że będzie takich publikacji w języku polskim więcej.

Książka porusza fascynujące zagadnienia paleoantropologii. Sekwencyjne przedstawienie antropogenezy pozwalają uświadomić sobie jak wielką drogę ewolucjną odbyliśmy, my ludzie współcześni, jako gatunek biologiczny. Człowiek rozumny jest jednym z ogniw przyrody i jako jej element ewoluował wraz z nią przez ostatnie 250 tys. lat. We współczesnej faunie ziemi należymy do saków...

Muszę przyznać, że jeszcze przed rozpoczęciem lektury miałam spore obawy, czy moja stosunkowo niewielka wiedza z racji wieku, okaże się wystarczająca, by przebrnąć przez tą co prawda popularną, ale mimo wszystko naukową publikację. Typowe dla tego gatunku częste używanie fachowej terminologii oraz brak fabuły nie stały się jednak dla mnie przeszkodą nie do pokonania ze względu na zrozumiałe wyjaśnienia. Bardzo rzetelny i nierzadko humorystyczny sposób przedstawienia masy, wydawałoby się suchych faktów, sprawił, że pod względem "wciągnięcia" dorównuje ona dowolnej powieści posiadającej linię fabularną. Wydana na początku ubiegłego roku stanowi zbiór, zebranych z zagranicznych książek naukowych oraz artykułów opublikowanych w prasie specjalistycznej, najnowszych odkryć z dziedziny paleoantropologii wzbogaconych o zabawne anegdoty i tabelki zawierające wszystkie opisywane gatunki ukazane w porządku chronologicznym. Za wady tej książki mogę uznać jedynie jej niewielką objętość, przez co po skończeniu lektury, czułam pewien niedosyt. Szkoda również, że pozycja ta nie została zaopatrzona w ilustracje, które z pewnością urozmaiciłyby jej znakomitą treść.

Muszę przyznać, że jeszcze przed rozpoczęciem lektury miałam spore obawy, czy moja stosunkowo niewielka wiedza z racji wieku, okaże się wystarczająca, by przebrnąć przez tą co prawda popularną, ale mimo wszystko naukową publikację. Typowe dla tego gatunku częste używanie fachowej terminologii oraz brak fabuły nie stały się jednak dla mnie przeszkodą nie do pokonania ze...