Książka rozpoczynała trylogię składającą się z tytułów: tom 1 "Białoruskie ścieżki", tom 2 "Na dalekiej Ukrainie", tom 3 "Moja Litwa"; w międzyczasie okazało się, że treści dotyczące Ukrainy było na tyle dużo, że podzielono je na dwie części i tę drugą zatytułowano "Bliska Ukraina". To w przyjemniej formie opracowany materiał reportersko-historyczny ze zdjęciami i ilustracjami. Autorka skupiła się na poszukiwaniach elementów polskości w granicach obecnego państwa białoruskiego. Wymieniła sławne osobistości urodzone na Białorusi: Adam Mickiewicz, Tadeusz Kościuszko, Romuald Traugutt, Maria Rodziewiczówna, Julian Ursyn Niemcewicz, Tadeusz Rejtan, że w Grodnie mieszkała Zofia Nałkowska oraz Eliza Orzeszkowa, którą tam pochowano. "Kilka kilometrów od Opsy leży niewielka wioska i dawny majątek Pelikany. W XIX wieku stanowił własność Wacława Pelikany, o którym wspomniał Adam Mickiewicz w części III Dziadów", a który dla kariery zmienił wiarę z katolicyzmu na prawosławie i imię na Wienczesław. Informacja istotna dla osób interesujących się historią Kościoła, że "ukazem carycy Katarzyny II Mohylew został ustanowiony centrum katolicyzmu, obejmującym swym zasięgiem całą Rosję". Autorka odwiedziła mogiły pomordowanych w czasie drugiej wojny światowej i okresie stalinowskim; przedstawiła wysiedloną strefą przygraniczną – obraz po wybuchu reaktora jądrowego w ukraińskim Czarnobylu. Zbyt mało znalazłem tutaj zwykłego życia Białorusinów, a mnie właśnie to bardziej interesowało, czyli ich punkt widzenia na przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, ich perspektywy oraz dążenia.

Oprócz środowiska ludzi znajdowały się opisy przyrody i obcowanie z nią. Autorka biwakowała na polanach i eksplorowała najbliższe okolice, w tym tereny bagienne, rozlewiska Polesia. "Przyroda białoruska jest dzika, często niedostępna. Zachowała swój pierwotny charakter i nadal zadziwia bogactwem drzew, rzadkich roślin i wspaniałych zwierząt". "Torfowiska Jelnia są jednymi z największych w Europie, znajduje się tu ponad sto jezior i jeziorek. Teren jest rajem dla tysięcy ptaków, wiosną i jesienią dzikie gęsi zatrzymują się tutaj podczas wędrówki do ciepłych krajów, a latem wiele rzadkich gatunków ptaków zakłada swoje gniazda, wiedząc zapewne, że nie będą niepokojone przez człowieka, który tu prawie nie zagląda".

Na końcu książki znalazły się mapy obecnej granicy Białorusi oraz Rzeczypospolitej w latach 1569 – 1648 (daty ważne, bo pierwsza odnosiła się do Unii Lubelskiej, a druga do powstania Chmielnickiego i śmierci polskiego króla Władysława IV Wazy).

Książka rozpoczynała trylogię składającą się z tytułów: tom 1 "Białoruskie ścieżki", tom 2 "Na dalekiej Ukrainie", tom 3 "Moja Litwa"; w międzyczasie okazało się, że treści dotyczące Ukrainy było na tyle dużo, że podzielono je na dwie części i tę drugą zatytułowano "Bliska Ukraina". To w przyjemniej formie opracowany materiał reportersko-historyczny ze zdjęciami i...

Nie chciałam kupować przewodnika, jednak coś zabrać za wschodnią, rzadko przekraczaną granicę wypadało. Padło na gawędy o Białorusi.

Znalazłam tutaj wiele przydatnych informacji: o domu w Głębokiem związanym z Dołęgą Mostowiczem, o tym, że nad jezioro Świteź warto wybrać się w deszczowy dzień, o sensie krótkiego spaceru w Mirze i próbie uchwycenia odbicia zamku w wodach jeziora...

Książka dobra na podróż. Nieprzeładowana, miejscami urocza, osobista, zawierająca sporo opisów: miejsc i wrażeń.

Przeszkadzał mi jednak język: nie wiem - styl czy maniera. No i fakt, iż wiele przedstawiony w tomie miejsc zupełnie inaczej wygląda po latach, np. pałac Pusłowskich widoczny z dworku, w którym wychowywał się Tadzik Kościuszko. Ale to już nie wina autorki.

Książkę polecam, do odwiedzenia Białorusi zachęcam. Warto przyglądnąć się twarzy, lekceważąc przyprawioną temu krajowi gębę.

Nie chciałam kupować przewodnika, jednak coś zabrać za wschodnią, rzadko przekraczaną granicę wypadało. Padło na gawędy o Białorusi.

Znalazłam tutaj wiele przydatnych informacji: o domu w Głębokiem związanym z Dołęgą Mostowiczem, o tym, że nad jezioro Świteź warto wybrać się w deszczowy dzień, o sensie krótkiego spaceru w Mirze i próbie uchwycenia odbicia zamku w wodach...