Dawno nie czytałam tak szczerej, tak autentycznej książki, w której dodatkowo pojawiałaby się tak obszerna paleta uczuć. Nie jest to jednak opowieść ckliwa czy nazbyt sentymentalna. W opowieści Olgi i zapiskach Piotra widać wiele zdrowego rozsądku, który jednak nie może zapanować nad tym, co mówi serce.
Przeczytać tu można nie tylko o emocjach, ale i o górach, które są równoległym bohaterem książki. Nie jest to poradnik dla himalaistów. Książce bliżej do historii, z których amator lub totalny laik dowiaduje się jak wygląda życie w górach. W pewnym sensie odkrywcze jest to, że na wysokości kilku tysięcy metrów można napić się herbaty zrobionej ze stopionego śniegu, posłuchać muzyki albo poczytać książkę po to, by później wyruszyć na spotkanie z żywiołem.
Kolejne wyprawy wprowadzane są notatką historyczną dotyczącą danej góry - skąd wzięła się nazwa, kto, kiedy i którędy wspinał się na szczyt...
To wszystko sprawia, że w moim odczuciu książka jest kompletna.

Dawno nie czytałam tak szczerej, tak autentycznej książki, w której dodatkowo pojawiałaby się tak obszerna paleta uczuć. Nie jest to jednak opowieść ckliwa czy nazbyt sentymentalna. W opowieści Olgi i zapiskach Piotra widać wiele zdrowego rozsądku, który jednak nie może zapanować nad tym, co mówi serce.
Przeczytać tu można nie tylko o emocjach, ale i o górach, które są...