Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Raczej nie sięgam po literaturę alpinistyczną i to, że sięgnęłam akurat po tę książkę to zasługa filmu. Wróciłam do tej historii, bo przede wszystkim ciekawa byłam emocji, które towarzyszą człowiekowi w sytuacji ekstremalnej. Relacja kolejnych dni uwięzienia Ralstona jest przeplatana wspomnieniami z jego licznych wypraw. Początkowo miałam wrażenie, że czytam te retrospekcje pobieżnie, tak aby jak najszybciej dowiedzieć się, co dzieje się z uwięzionym podczas kolejnych dni. Potem jednak z zainteresowaniem czytałam również o tych eskapadach z przeszłości, gdy niejednokrotnie okazywało się, że ryzyko towarzyszyło wspinaczowi równie często jak i szczęście, za sprawą którego wychodził cało z opresji. To co natomiast przydarzyło mu się w kanonie, co miało być fraszką w porównaniu do poprzednich przygód, mnie przerażało co raz bardziej, a trzeba przyznać, że Ralston nie szczędził szczegółów. Szczególne wrażenie wywarły na mnie rodziały, które relacjonowały przebieg akcji ratowniczej i zaangażowanie bliskich osób od chwili zarejestrowania zaginięcia wspinacza po okres rekonwalescencji. Przyznaję, że ostatnie 100 stron przeczytałam bez odrywania się, z dużą dawką emocji. Lektura tej pozycji otworzyła mnie na literaturę alpinistyczną. Chętnie zmierzę się z realcjami innych podróżników/alpinistów - nie w poszukiwaniu tragedii i cudzego nieszczęscia, ale żeby nieco bardziej przyjrzeć się prawdziwym pasjonatom, którzy są w stanie wiele zaryzykować, sięgając po swoje marzenia.