Książka nieznacznie słabsza od dwóch poprzednich pozycji autora (czyli "dzieci" i "wodoru"), ale wciąż trzyma jeszcze przyzwoity poziom. Mnóstwo ciekawych opisów eksperymentów, sporo wiadomości o funkcjonowaniu mózgu, bardzo dużo charakterystycznych dla tego autora wtrętów filozoficznych (które oczywiście niczego nie ujmują pozycji, wręcz przeciwnie - podwyższają jej wartość).

Tym razem autor skupił się na układzie nerwowym (szczególnie mózgu), jego powstaniu, budowie i funkcjach. Pokazuje jak zaskakująco wiele w naszym mózgu jest pozostałości po pradawnych, żyjących setki milionów lat temu przodkach. Książka to fascynująca podróż przez historię ewolucji, którą można odczytać nie tylko ze znajdowanych w różnych wykopaliskach skamielin, ale także ze zróżnicowanych i pełniących różne funkcje tkanek mózgowych.

Na minus - chyba jednak nudniejsza od poprzednich części, zdaje się też nieco trudniejsza, bardziej techniczna w swoim podejściu do sprawy. Nadal jednak bardzo łakomy kąsek dla wszystkich tych, którzy przeczytali wszystkie Dawkinsy i chcieliby jeszcze, a nie mają co - autor jest dość podobny w stylu do Dawkinsa.

Szkoda, że książka jest już zdezaktualizowana troszkę. Na pewno przez ten czas dokonano wielu nowych odkryć. Książka jednak dobra jako punkt wyjścia do dalszych poszukiwań, bo przecież nowe odkrycia tylko uzupełniły, a nie zaprzeczyły temu, o czym pisze Dittfurth.

Książka już jednak ponad 30 lat, przez co nie ma (jak i poprzednie części) szans na wznowienie - ale ci, którym uda się dorwać mniej lub bardziej sfatygowany egzemplarz raczej nie pożałują.

Książka nieznacznie słabsza od dwóch poprzednich pozycji autora (czyli "dzieci" i "wodoru"), ale wciąż trzyma jeszcze przyzwoity poziom. Mnóstwo ciekawych opisów eksperymentów, sporo wiadomości o funkcjonowaniu mózgu, bardzo dużo charakterystycznych dla tego autora wtrętów filozoficznych (które oczywiście niczego nie ujmują pozycji, wręcz przeciwnie - podwyższają jej...