Pierwszą część dosłownie pochłonęłam! Nie mogłam się doczekać, żeby zacząć kolejną, a ona... Nie była już taka dobra. Może i poczułam lekkie rozczarowanie, ale zdarzały się gorsze zderzenia z rzeczywistością. Tutaj jest nieco mniej kolorowo. W tej części zdecydowanie nie użyłabym zestawienia "niewinna miłość". Książkę, a właściwie cykl poleciła mi starsza kobieta w sklepie mięsnym, jakkolwiek dziwnie by to nie brzmiało. Zachwycała się jaka ta książka delikatna, a miłość piękna. Akurat byłam po przykrej lekturze 50 szarości i pomyślałam "O tak! W końcu coś delikatnego! Muśnięcia dłoni, czułe spojrzenia...". Czy takie książki już naprawdę nie istnieją? Czy we wszystkich XXI-wiecznych książkach dominuje erotyka? Nie mam nic przeciwko od czasu do czasu. Tylko, że tutaj... Ciężkie czasy. Wróg czai się właściwie z każdej strony (w końcu uciekliśmy z więzienia, prawda?), ale po co myśleć o jak najlepszej kryjówce? Lepiej uprawiajmy seks na zielonej trawie, obok strumyczka - tak, żeby widział nas każdy snajper. Po prostu genialne. Może niektórym takie ryzyko się podoba, ale dla mnie to było grubą przesadą. Choć może to ja mam błędny obraz II wojny światowej i wtedy ludzie wcale nie myśleli o ratowaniu życia tylko jednak o reprodukcji? Przepraszam za ten wywód, ale naprawdę mnie to zirytowało i musiałam zrzucić z siebie ten ciężar. Oczywiście można się ze mną nie zgodzić, ale moim zdaniem taka ilość erotyki nie jest tutaj w ogóle potrzebna, a prędzej negatywnie wpływa na moje wrażenia. Pozostała część jest w porządku. To jak był traktowany Aleksander w celi... Można poczuć grozę. Tylko, że to już nie jest to samo co w I części. Bohaterowie niby tacy sami. Miejsce akcji w połowie. Zginęli już w sumie wszyscy. Choć to takie ciekawe, że akurat jedna, mała, biedna, wychudzona Tatiana przeżyła. Nikt poza nią. Może autorka nie miała pomysłu jak wytłumaczyć jej siostrze, że jej narzeczony... hmm kocha inną? Ba! Tą inną jest jej siostra! No nie przesilajmy się zanadto. Znacznie prościej jest ją po prostu uśmiercić niż potem bawić się w jakieś siostrzane gierki, która której odebrała szczęście. Pomijając te drobne uwagi, lektura nadal jest przyjemna. Akcja toczy się wartko. Właściwie wszystko jest podobnie. Podobnie, a jednak inaczej bo coś tutaj zgrzyta i to nie wyszło na dobre kontynuacji.

Pierwszą część dosłownie pochłonęłam! Nie mogłam się doczekać, żeby zacząć kolejną, a ona... Nie była już taka dobra. Może i poczułam lekkie rozczarowanie, ale zdarzały się gorsze zderzenia z rzeczywistością. Tutaj jest nieco mniej kolorowo. W tej części zdecydowanie nie użyłabym zestawienia "niewinna miłość". Książkę, a właściwie cykl poleciła mi starsza kobieta w sklepie...