Chimeryczny Lokator jednak najlepszy, ale tu nie jest najgorzej.

Chimeryczny Lokator jednak najlepszy, ale tu nie jest najgorzej.

Tragedia. To nie żaden zbiór opowiadań, ale anegdotycznych opowiastek z manierą nieśmiesznego żartu. Wtórne, nudne, męczące, irytujące. Odradzam.
3-4/10

Tragedia. To nie żaden zbiór opowiadań, ale anegdotycznych opowiastek z manierą nieśmiesznego żartu. Wtórne, nudne, męczące, irytujące. Odradzam.
3-4/10

Nie czytałam żadnej innej książki Topora i niestety nie mam porównania, ale gdy sięgnęłam po tę książkę z polecenia mojego taty, myślę, że się nie zawiodłam. Co prawda nie wszystkie żarty do mnie trafiały, ale w ogólnym rozrachunku była to zabawna i polepszająca nastrój lektura.

Nie czytałam żadnej innej książki Topora i niestety nie mam porównania, ale gdy sięgnęłam po tę książkę z polecenia mojego taty, myślę, że się nie zawiodłam. Co prawda nie wszystkie żarty do mnie trafiały, ale w ogólnym rozrachunku była to zabawna i polepszająca nastrój lektura.

Dość dobre opowiadanka, ale jednak bez szału. Czytałam lepszego Topora.

Dość dobre opowiadanka, ale jednak bez szału. Czytałam lepszego Topora.

Lekkie historyjki z życia nieszkodliwego wariata, a może człowieka postrzegającego rzeczywistość z innej perspektywy? Bo jak to się mówi - punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. A nasz bohater Roland wbrew przeciwnościom losu, dzielnie stawia czoło różnym sytuacjom i, co najważniejsze, ma dystans do siebie i swojego otoczenia, bo jak sam mawia:"Żyje się tylko raz, lepiej wiec utrzymywać ze sobą dobre stosunki.":)

Lekkie historyjki z życia nieszkodliwego wariata, a może człowieka postrzegającego rzeczywistość z innej perspektywy? Bo jak to się mówi - punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. A nasz bohater Roland wbrew przeciwnościom losu, dzielnie stawia czoło różnym sytuacjom i, co najważniejsze, ma dystans do siebie i swojego otoczenia, bo jak sam mawia:"Żyje się tylko raz,...

Tym razem Topor wypadł gorzej. Zbiór krótkich historyjek pomysłowy, ale mnie nie zachwycił.

Tym razem Topor wypadł gorzej. Zbiór krótkich historyjek pomysłowy, ale mnie nie zachwycił.

Chyba nie bardzo trafia do mnie rodzaj humoru prezentowany przez Topora. Owszem, uśmiechnęłam się kilka razy i nawet kilka opowiastek pozostało w pamięci, ale jako całość książka nie zrobiła na mnie zbyt dużego wrażenia.

Chyba nie bardzo trafia do mnie rodzaj humoru prezentowany przez Topora. Owszem, uśmiechnęłam się kilka razy i nawet kilka opowiastek pozostało w pamięci, ale jako całość książka nie zrobiła na mnie zbyt dużego wrażenia.

Miły przerywnik. Można czytać sobie po rozdzialiku dla wytchnienia, bez zachowania kolejności lub po prostu wracać do tej książki, kiedy tylko się chce. Może sam kiedyś do niej wrócę, gdy będę wiedział, że więcej z niej zrozumiem. Bo niestety pewnych nawiązań lub po prostu żartów nie mogłem zrozumieć.

Miły przerywnik. Można czytać sobie po rozdzialiku dla wytchnienia, bez zachowania kolejności lub po prostu wracać do tej książki, kiedy tylko się chce. Może sam kiedyś do niej wrócę, gdy będę wiedział, że więcej z niej zrozumiem. Bo niestety pewnych nawiązań lub po prostu żartów nie mogłem zrozumieć.

Po tych kilku opiniach wynoszących książkę Topora pod niebiosa (którymi z resztą mocno się zasugerowałam przed przeczytaniem) jestem zmuszona zaburzyć entuzjazm. Autorowi nie odmawiam dobrego stylu, wspaniałej umiejętności mieszczenia się w krótkich formach, lekkiego pióra czy pomysłowości. Jednak humor francuskiego pisarza kompletnie do mnie nie trafia. Szczerze mówiąc nie zaśmiałam się ani razu (a jestem osobą, którą generalnie bardzo łatwo rozbawić). A najgorzej prezentują się pointy. Historyjki wydają mi się mocno naciągane, nie są zabawnym zapisem prawdziwych przemyśleń osoby chorej psychicznie, inaczej pojmującej świat, a raczej wyobrażeniem jak mogłoby to wyglądać. Polecam przeczytać i samemu wyrobić sobie opinię, bez nastawiania się, że będzie to przezabawna książka.

Po tych kilku opiniach wynoszących książkę Topora pod niebiosa (którymi z resztą mocno się zasugerowałam przed przeczytaniem) jestem zmuszona zaburzyć entuzjazm. Autorowi nie odmawiam dobrego stylu, wspaniałej umiejętności mieszczenia się w krótkich formach, lekkiego pióra czy pomysłowości. Jednak humor francuskiego pisarza kompletnie do mnie nie trafia. Szczerze mówiąc nie...

Ksiązka, które poprewia człowiekowi humor. Ten rodzaj groteski, humoru czasem przez łzy bardzo mi odpowiada. Pisarz, który potrafi się śmiać z samego siebie jest wart czytania. Polecam.

Ksiązka, które poprewia człowiekowi humor. Ten rodzaj groteski, humoru czasem przez łzy bardzo mi odpowiada. Pisarz, który potrafi się śmiać z samego siebie jest wart czytania. Polecam.