Graham Green był angielskim powieściopisarzem i dramaturgiem. Wikipedia jego karierę literacką opisuje następująco: „Debiutem powieściowym Greene'a był opublikowany w 1929 Tchórz (The Man Within). Sukces, jaki odniosła powieść, skłonił go do zajęcia się powieściopisarstwem „na pełny etat”, jednak kolejne dwie powieści nie cieszyły się popularnością – zajmował się więc w tym okresie również pisaniem recenzji książek i filmów m.in. dla „Spectatora”. Popularność i reputację Greene'a jako autora zbudowały powieści W Brighton (Brighton Rock, 1938), Moc i chwała (The Power and the Glory, 1940), Sedno sprawy (The Heart of the Matter, 1948) oraz Spokojny Amerykanin (The Quiet American, 1955).”. Autora po raz pierwszy poznałem dzięki książce „Sedno sprawy”, która w mojej opinii jest jedną z najlepszych lektur jakie kiedykolwiek miałem w ręce. Zakochany w sposobie opowiadania historii przedstawionej we wspomnianej pozycji, nie omieszkałem zgarnąć za darmo z jakiejś bibliotekarskiej wystawki malutkiej książki „Doktor Fischer z Genewy”. Sadząc z popularności na lubimyczytać, książka należy do gatunku dzieł zapomnianych.
„Doktor Fischer z Genewy” opowiada historię pewnego Pana, który postanowił poślubić córkę Doktora Fischera, mimo złej sławy teścia. Tytułowy bohater wydaje przyjęcia dla swoich „przyjaciół”, na których bada ich zachłanność, w dość ekstrawagancki sposób. Na jedno z przyjęć trafia też Pan Młody, który nigdy już później nie będzie tą samą osobą. Jego losy będą się zapętlać aż do pasjonującego finiszu, kiedy okaże się czym tak naprawdę jest człowieczeństwo.
Więcej o treści pisać nie będę, aby nie psuć lektury potencjalnym czytelnikom. Powiem natomiast, a wręcz krzyknę, że ta mała powieść (ledwie 130 stron kieszonkowego wydania) posiada siłę i jakość większą niż setki innych dzieł wydawanych każdego roku. Poruszana tematyka dobra i zła, zachłanności, czarnej strony ludzkiej natury, została przedstawiona niezwykle pomysłowo i plastycznie. Fabuła wciąga, nie pozwala się oderwać, i pozostawia mętlik w głowie na długo po lekturze. Czytelnik sam zadaje sobie pytania „Co ja bym zrobił w tej sytuacji?”, „Co jest dla mnie najważniejsze?”.
Graham Green to mój mistrz, kolejna jego powieść i znowu sukces. Czekam na nowe wydanie na rynku polskim, bo autor jak niewielu na takie zasłużył. Gorąco polecam tę lekturę, naprawdę warto. I do tej pory nie wierzę, że nie została ona zekranizowana.

Graham Green był angielskim powieściopisarzem i dramaturgiem. Wikipedia jego karierę literacką opisuje następująco: „Debiutem powieściowym Greene'a był opublikowany w 1929 Tchórz (The Man Within). Sukces, jaki odniosła powieść, skłonił go do zajęcia się powieściopisarstwem „na pełny etat”, jednak kolejne dwie powieści nie cieszyły się popularnością – zajmował się więc w tym...