Tylko opowiadanie tytułowe wywarło na mnie jakieś wrażenie, a nawet łezka mi się w oku zakręciła, gdy odważny rybak, który wyciągnął dłoń do Duncana, zginął.
Może jeszcze opowiadanie „Małże i skorupiaki” sprawiło mi przyjemność i wywołało uśmiech. Myślę, że nawet jeśli za spełnienie marzeń trzeba zapłacić cenę, to jest to tego warte.
Po opisie spodziewałam się czegoś, no nie wiem… cięższego. Rozczarował mnie ten zbiór.

Tylko opowiadanie tytułowe wywarło na mnie jakieś wrażenie, a nawet łezka mi się w oku zakręciła, gdy odważny rybak, który wyciągnął dłoń do Duncana, zginął.
Może jeszcze opowiadanie „Małże i skorupiaki” sprawiło mi przyjemność i wywołało uśmiech. Myślę, że nawet jeśli za spełnienie marzeń trzeba zapłacić cenę, to jest to tego warte.
Po opisie spodziewałam się czegoś, no...

Tak naprawdę to porwały mnie dwa opowiadania.
Pierwsze tytułowe Albatros oraz ostatnie Somerville
Już kiedyś pisałem że opowiadania czytam tylko kiedy mi przez przypadek wpadną w ręce. Nie jestem zwolennikiem krótkiej treści co nie znaczy że wcale nie będę sięgać po tego typu literaturę. Gdybym miał ocenić, to pierwsze opowiadanie 8/10 a ostatnie 7/10 A całość na 5/10

Tak naprawdę to porwały mnie dwa opowiadania.
Pierwsze tytułowe Albatros oraz ostatnie Somerville
Już kiedyś pisałem że opowiadania czytam tylko kiedy mi przez przypadek wpadną w ręce. Nie jestem zwolennikiem krótkiej treści co nie znaczy że wcale nie będę sięgać po tego typu literaturę. Gdybym miał ocenić, to pierwsze opowiadanie 8/10 a ostatnie 7/10 A całość na 5/10

"Chcemy! Chcemy!". Tak krzyczały dzieci na kartach tej książki i ja tak krzyknąłem po jej przeczytaniu. Tak, chcę na co dzień takich książek, takich mi trzeba, takich dzieł potrzebuję i takie warto czytać. Rewelacyjny zbiór opowiadań.
Książka zawiera pięć opowiadań autorki z Wysp Brytyjskich. Są to w kolejności: "Albatros" ("Albatross"),"Człowiek-słoń", ("The Elephant Man"),"Przyjaciele panny Reece" ("Friends of Miss Reece"),"Małże i skorupiaki" ("Cockles and Mussels") oraz "Somerville". Najdłuższym jest pierwsze z wymienionych. Opowiadania nie są wesołe, są przejmujące. Opowiadają o ludzkich lękach, uczuciach, smutkach. Choć nie wywołują uśmiechu na ustach, nie poprawiają zbytnio nastroju, warto je przeczytać. Wszystkie godne uwagi.
Książkowa rewelacja z ośmioma gwiazdkami w ocenie, która niewątpliwie uraczy niejednego miłośnika dobrej, niebanalnej, frapującej literatury. Opowiadania psychologiczno-obyczajowe, które są znakomite i poruszające. Minimum, co najmniej 8/10.

"Chcemy! Chcemy!". Tak krzyczały dzieci na kartach tej książki i ja tak krzyknąłem po jej przeczytaniu. Tak, chcę na co dzień takich książek, takich mi trzeba, takich dzieł potrzebuję i takie warto czytać. Rewelacyjny zbiór opowiadań.
Książka zawiera pięć opowiadań autorki z Wysp Brytyjskich. Są to w kolejności: "Albatros" ("Albatross"),"Człowiek-słoń", ("The Elephant...

Książka w pewnie sposób podobna do czytanego przeze mnie nie tak dawno “Tańca szalonych cieni” Munro, bo też traktująca o ludziach wykluczonych i nieprzystosowanych do życia w społeczeństwie. Problemy poruszane przez dwie autorki są bardzo zbliżone, a jednak same książki są diametralnie różne. Opowiadania Hill są dużo mroczniejsze niż te Munro - ujawnia się w nich ta specyficzna ponura, przygnębiająca atmosfera charakterystyczna dla brytyjskich autorów. Najtrafniej opowieści zawarte w “Albatrosie” określiłabym jako literackie odpowiedniki filmowych kitchen sink dramas.

Zbiór zawiera 5 w miarę krótkich opowiadań, wyjątkiem jest tytułowe - nieco dłuższe. Hill doskonale odnajduje się w krótkiej formie. Historie mimo, że krótkie to niosą ze sobą monstrualny ładunek emocjonalny. Te kilkadziesiąt stron spokojnie wystarczyło abym zdążyła mocno zżyć się z bohaterami. A postacie u Hill są nakreślone doskonale! Realistyczne, pełne lęku, samotne i wyszydzane, niezrozumiane przez innych i wypchnięte na margines społeczeństwa. Jednocześnie mają w sobie pewną klasę, delikatność, kruchość, melancholię.

Muszę przyznać, że nie od razu do “Albatrosa” zapałałam wielką miłością. Wprawdzie pierwsze opowiadanie o autystycznym chłopcu mieszkającym z niepełnosprawną , despotyczną matką od pierwszych stron mnie wciągnęło i poruszyło - tak czytając kolejne historie odczuwałam pewien niedosyt i miałam wrażenie, że wypadają dosyć blado w porównaniu z pierwszym opowiadaniem. Dopiero kiedy po paru godzinach od zakończenia historii zdałam sobie sprawę, że wciąż myślę o nich intensywnie, że cały czas tkwią w mojej głowie, uwierają i nie dają o sobie zapomnieć - zdałam sobie sprawę w jakim byłam błędzie i jak w rzeczywistości każde z opowiadań w “Albatrosie” jest znakomite. Przygnębiające, wzruszające, z dogłębną analizą psychologiczną, a przy tym napisane przepięknym lirycznym pełnym subtelności językiem. Proza z najwyższej półki! Niepozorna Hill okazała się moim największym odkryciem zeszłego roku!

https://romy-czyta.blogspot.com
https://www.instagram.com/romyczyta
https://www.facebook.com/romyczyta

Książka w pewnie sposób podobna do czytanego przeze mnie nie tak dawno “Tańca szalonych cieni” Munro, bo też traktująca o ludziach wykluczonych i nieprzystosowanych do życia w społeczeństwie. Problemy poruszane przez dwie autorki są bardzo zbliżone, a jednak same książki są diametralnie różne. Opowiadania Hill są dużo mroczniejsze niż te Munro - ujawnia się w nich ta...

Piękny zbiór opowiadań o jednostkach wykluczonych i ich walce o lepsze traktowanie. Czyta się to ze smutkiem, uświadamiając sobie jak często nie rozumiemy niepełnosprawnych, dzieci i ludzi starszych. Warto przeczytać ku poszerzeniu horyzontów.

Piękny zbiór opowiadań o jednostkach wykluczonych i ich walce o lepsze traktowanie. Czyta się to ze smutkiem, uświadamiając sobie jak często nie rozumiemy niepełnosprawnych, dzieci i ludzi starszych. Warto przeczytać ku poszerzeniu horyzontów.

Ciekawe portrety psychologiczne opisywanych osób, ich historii, a także świata otaczającego, nie potrafiącego poradzić sobie z ich odmiennością. I na każdym kroku przeklęty lęk przed opinią obcych ludzi - widać jakie to destrukcyjne. Polecam, szybko się czyta, opowiadania krótkie, wystarczy na jeden dzień, jedną podróż.

Ciekawe portrety psychologiczne opisywanych osób, ich historii, a także świata otaczającego, nie potrafiącego poradzić sobie z ich odmiennością. I na każdym kroku przeklęty lęk przed opinią obcych ludzi - widać jakie to destrukcyjne. Polecam, szybko się czyta, opowiadania krótkie, wystarczy na jeden dzień, jedną podróż.

Książka bardzo ciemna i przytłaczająca. Mistrzowskie opisy, świetna analiza psychologiczna postaci. Autorka niesamowicie potrafi "wejść w umysł" bohaterów. Mimo ponurego charakteru, wciąga. Odnosiłam wrażenie, że dla autorki nawet świat dzieci jest światem pełnym mroku, strachu i niejasności. Opowiadania przedstawiają nam ludzi nieprzystosowanych, niepotrafiących poradzić sobie z rzeczywistością i jej meandrami. Na odwrocie książki, w opisie widzimy wzmiankę o tym, że w opowiadaniach są przedstawione osoby zależne od innych. Dla mnie każdy z bohaterów nosi w sobie znamiona odstępstwa od normalności. Każdy posiada cechy nie pozwalające mu normalnie funkcjonować w społeczeństwie i być szczęśliwym.
Polecam książkę, mimo że sama nie sięgnę po nią po raz drugi. Autorkę charakteryzuje świetny styl i wyczucie słowa oraz zmysł psychologiczny pozwalający odtworzyć zakamarki umysłu trawionego chorobą braku równowago psychicznej.

Książka bardzo ciemna i przytłaczająca. Mistrzowskie opisy, świetna analiza psychologiczna postaci. Autorka niesamowicie potrafi "wejść w umysł" bohaterów. Mimo ponurego charakteru, wciąga. Odnosiłam wrażenie, że dla autorki nawet świat dzieci jest światem pełnym mroku, strachu i niejasności. Opowiadania przedstawiają nam ludzi nieprzystosowanych, niepotrafiących poradzić...

"Albatros" to zbiór 5 opowiadań w tłumaczeniu D. Kozickiej, M. Targowskiej, E. Fiszer. Tytułowy, najdłuższy tekst wywarł na mnie największe wrażenie i to właśnie nim "kupiła mnie" angielska pisarka.
Nie będę kombinować i po prostu zacytuję zdanie z okładki, bo idealnie oddaje sedno sprawy:
"Pisarstwo Susan Hill to kameralna proza psychologiczna zawierająca sugestywny opis i mistrzowską analizę"
"Albatros" opowiada o Duncanie, chłopcu może i w pewnym stopniu upośledzonym, wolniejszym i niezbyt pojętnym, ale przede wszystkim wtłoczonym w przekonanie, że nie nadaje się do niczego, nic nie potrafi, nie poradzi sobie. Despotyczna i introwertyczna matka pisze mu karteczki z poleceniami, poniża go na każdym niemal kroku, chce go odciąć od lokalnej społeczności. Kobieta porusza się na wózku, jest zależna od pomocy syna. Tymczasem on dusi się, marzy o tym, by wyjechać, by zobaczyć ogromne okręty, by wypłynąć w morze... Jedynie Cragg, z którym Duncan pracuje we dworze u pani Redingham- Lee, oraz Stara Beattie, lokalna "wariatka", zdają się rozumieć chłopaka i wierzą w niego...
Ta historia nie kończy się dobrze...

http://agnestariusz.blogspot.com/2015/05/albatros-s-hill.html

"Albatros" to zbiór 5 opowiadań w tłumaczeniu D. Kozickiej, M. Targowskiej, E. Fiszer. Tytułowy, najdłuższy tekst wywarł na mnie największe wrażenie i to właśnie nim "kupiła mnie" angielska pisarka.
Nie będę kombinować i po prostu zacytuję zdanie z okładki, bo idealnie oddaje sedno sprawy:
"Pisarstwo Susan Hill to kameralna proza psychologiczna zawierająca sugestywny...

Jak dobre, stare wino - każdy łyk rozjaśnia umysł i przynosi rozkosz zmysłom.

Jak dobre, stare wino - każdy łyk rozjaśnia umysł i przynosi rozkosz zmysłom.

Nijaka książka. Brak ciekawych postaci, mdłe wątki, brak jakiegoś punktu zaczepienia w każdym z opowiadań- to wszystko sprawia, że nie chce się do niej wracać. Choć ma tez plusy- niektóre opowiadania kończą się niebanalnie; jednak, co najważniejsze, książka jak gdyby pokazuje, jakie jest zwykle życie- pełne bezsilności, smutku, swoistego odrętwienia. Mimo wszystko zasługuje tylko 2 gwiazdki.

Nijaka książka. Brak ciekawych postaci, mdłe wątki, brak jakiegoś punktu zaczepienia w każdym z opowiadań- to wszystko sprawia, że nie chce się do niej wracać. Choć ma tez plusy- niektóre opowiadania kończą się niebanalnie; jednak, co najważniejsze, książka jak gdyby pokazuje, jakie jest zwykle życie- pełne bezsilności, smutku, swoistego odrętwienia. Mimo wszystko zasługuje...