Jestem po lekturze tej pozycji. Na wstępnie muszę przyznać, że tytuł może być mylący w zakresie treści książki. Można powiedzieć, że pozycja ta jest w pewnym sensie panoramą zagadnień radiotechniki lotniczej na całym święcie. Jest to zabieg celowy, aby dla kontrastu pokazać polskie dokonania tej dziedzinie, a jednocześnie pokazać ogrom zaniedbań, brak środków i dużo innych bolesnych zagadnień. Na wstępie autorzy książki przedstawiają jakie zagadnienia będą poruszane w opracowaniu. Nie jest to książka o samym sprzęcie radiotechnicznym, widać w zakresie pracy podejście systemowe to opisanego zagadnienia. Praca podzielona na dziewięć rozdziałów, poruszających kolejno początki radiotechniki lotniczej w której można znaleźć szereg ciekawostek o sprzęcie radiowym. Na przykład wykorzystywanym na niemieckich sterowcach. Szczegółowy techniczne pierwszych lotniczy aparatów radiowych. Następny rozdziały taktują o twórcach i bazie naukowej, firmach produkujących i projektujących sprzęt radiowy. Kolejne dwa rozdziały traktują o stronie technicznej zagadnienia, opisane zostały charakterystyki sprzętu, typy radiostacji stosowane w lotnictwie i innych rodzajach broni, a także urządzenia radionawigacyjne. Kolejny rozdział to porównanie radiotechniki w głównych krajach wiodących pod względem rozwiązań technicznych lub przyszłych przeciwników. Ostatnie rozdziały to organizacja i wykorzystanie radiotechniki w czasie wojny. Książkę kończą wnioski nad całością zagadnienia i dwa aneksy dotyczące wybranych zagadnień użycia radiotechniki w czasie DWS i notki biograficzne polskich naukowców.
Zaletą książki jest poruszenie tematu mało znanego, trudnego w opracowaniu z powodu zniszczenia materiałów źródłowych. Wkład pracy autorów jest ogromny. Opnie zawarte w książce są wyważone, nie ma huraoptymistycznych haseł o cudownych rozwiązaniach technicznych. Autorzy podchodzą do opisywanego zagadnienia obiektywnie, porównując za pomocą liczb i tabel polskie możliwości w tej dziedzinie na tle innych wiodących krajów. Wyłania się niestety obraz smutny, ale jednocześnie czuć szacunek do krajowych dokonań i ich twórców. I tu jest pewna wada tej książki, rozumiem zamysł twórców, przy ubóstwie źródeł i zakresu opracowanych konstrukcji wydaje się ze autorzy starali się upchać jak najwięcej informacji pobocznych. Ten nadmiar powoduje, że książkę czyta się dosyć trudno. Druga wada, to nie jest książka dla każdego, konieczna jest pewna wiedza z dziedziny elektroniki aby nie zrezygnować z lektury. Jednocześnie, brakuje trochę połączeń miedzy rozdziałami, co w pewien sposób wpływa, że można próbować czytać wybrane rozdziały pomijając te bardziej techniczne. Właśnie ten pewien brak spójności w treści jest główną wada książki. Mniejsze wady to niespójny format nieprzedstawiany schematów elektrotechniczny, jedne są bardzo dobrze czytelne, inne dużo mniej. Głowna zaleta, ogrom zagadnień technicznych, przedstawienie polskich konstrukcji i dokonań, próba porównania do światowych potęg. Polecam każdemu zainteresowanemu polskim lotnictwem i polską myślą techniczną. Chociaż trzeba wykazać się pewną cierpliwością.

Jestem po lekturze tej pozycji. Na wstępnie muszę przyznać, że tytuł może być mylący w zakresie treści książki. Można powiedzieć, że pozycja ta jest w pewnym sensie panoramą zagadnień radiotechniki lotniczej na całym święcie. Jest to zabieg celowy, aby dla kontrastu pokazać polskie dokonania tej dziedzinie, a jednocześnie pokazać ogrom zaniedbań, brak środków i dużo innych...