Z twórczością pani Musierowicz jestem związana od dzieciństwa; już jako kilkulatce czytano mi "Znajomych z zerówki". W czwartej klasie sięgnęłam po pierwszą część Jeżycjady - "Szóstką klepkę" (niech wszyscy sobie mówią co chcą, ale "Małomówny i rodzina" to tej serii nie należy i tyle!). Z czasem dowiedziałam się, że miałam mieć na imię Ida, ale tata wyperswadował to mamie. Do tej pory nie mogę odżałować... ;)
"McDusię" czytałyśmy z mamą naraz, na szczęście to ja miałam pierwszeństwo - książka była spóźnionym prezentem urodzinowym (we właściwą datę po prostu jeszcze jej nie było).
Od pierwszych stron ogarnęło mnie wzruszenie; spojrzenie na pierwszą ilustrację było pierwszym kamykiem wywołującym lawinę wspomnień związanych z Jeżycjadą - wszystkie smutki, radości, tęsknoty i niepowodzenia. Czytając o rodzinie Borejko, nie jest się tylko postronnym obserwatorem. Jest się zwyczajnie członkiem tej sympatycznej rodziny!
W dziewiętnastym tomie Jeżycjady spotykamy się z Borejkami w okresie Bożego Narodzenia.
Czeka na nas przybycie Magdusi - córki Kreski i Maćka Ogorzałki (najbardziej lubianej pary serii!) - a także długo wyczekiwany ślub Laury.
Jak wiedzą wierni czytelnicy Jeżycjady, nad ślubami kobiet w tej rodzinie ciąży fatum. Czy tym razem też się coś stanie? A może wszystko pójdzie po myśli spokojnej i odmienionej przez miłość Laury?
Pierwsze kilkadziesiąt stron "McDusi" czyta się z pewnym oporem, ale z czasem akcja zaczyna się rozwijać.
Koniec jest dosyć przewidywalny, ale nie mniej jednak wzruszający (mnie zawsze zakręci się łezka w oku przy samotnych dialogach Mili I Ignacego; chyba każdy chciałby być szczęśliwy z tą osobą jak oni razem..).
Zgadzam się z opiniami, że poprzednia część - "Sprężyna" - była lepsza od "McDusi", ale i tak pozostaje fanką tej drugiej i czekam z niecierpliwością na najnowszą opowieść - "Wnuczkę do orzechów"!
"McDusi" daję 8/10 :)

Zapraszam na swojego bloga;
wpapierowymswiecie.blogspot.com

Z twórczością pani Musierowicz jestem związana od dzieciństwa; już jako kilkulatce czytano mi "Znajomych z zerówki". W czwartej klasie sięgnęłam po pierwszą część Jeżycjady - "Szóstką klepkę" (niech wszyscy sobie mówią co chcą, ale "Małomówny i rodzina" to tej serii nie należy i tyle!). Z czasem dowiedziałam się, że miałam mieć na imię Ida, ale tata wyperswadował to mamie....