To była pierwsza książka tej autorki, którą przeczytałam.
Dostałam ją od babci ,,pod choinkę'. Trochę zdziwiło mnie, że dostałam 19 tom, ale okazało się, że nie było żadnej innej części w księgarniach w mieście, gdzie mieszka moja babcia. Dało mi to dużo do myślenia i zachęciło do przeczytania.
Książkę ,,połknęłam'' w dwa dni. Co prawda zabrałam się za nią dopiero po miesiącu jednak nie było to spowodowane ani okładką ani niechęcią do autorki, lecz czynnikami zewnętrznymi.

Jak zwykle dostałam książkę przepełnioną miłością. Muszę przyznać, że bardzo mi się to spodobało. Opowiadanie przywróciło mi wiarę w siłę miłości, dobra i ciepła rodzinnego. Muszę także przyznać, że wielokrotnie ,,uśmiechałam się do książki'', ale zdarzyło się też, że ,,zakręciła się łza w oku''(w szczególności w części dotyczącej profesora).
Przed przeczytaniem zastanawiała mnie biała suknia umieszczona na spodniej części okładki, ale później wszystko się wyjaśnia.
Książka spodobała mi się również ze względu na miejsce rozgrywanej akcji - Poznań, który jest mi dość znany.
Po przeczytaniu tej powieści, przechodząc obok miejsc opisanych przez autorkę, przypominały mi się sceny oraz ,,czułam wewnętrzne ciepło''.
Książka wywarła na mnie niezwykle dobre wrażenie. Poprosiłam babcie, aby kolejne jej tomy były prezentami na następne okazję
Serdecznie polecam i życzę miłej lektury.

To była pierwsza książka tej autorki, którą przeczytałam.
Dostałam ją od babci ,,pod choinkę'. Trochę zdziwiło mnie, że dostałam 19 tom, ale okazało się, że nie było żadnej innej części w księgarniach w mieście, gdzie mieszka moja babcia. Dało mi to dużo do myślenia i zachęciło do przeczytania.
Książkę ,,połknęłam'' w dwa dni. Co prawda zabrałam się za nią dopiero po...