„Statek czarnoksiężnika” to klasyka klasyki powieści fantastycznej. Gdybym przeczytała tę książkę, gdy miałam trzynaście lat, byłaby miłość na całe życie. Teraz ta opowieść budziła tylko uśmiech i przeczytałam ją jak bajeczkę, która trwałego śladu w mojej głowie nie zostawi.

Historia prosta: młody mężczyzna przeniesiony w czasie i przestrzeni tajemną mocą trafia w środek konfliktu między dwa państwa: Nanich i Kof. Jego pojawienie się na środku oceanu i wyłowienie przez statek Nanich, na którym znajduje się ichnia księżniczka, pokrzyżuje plany polityczne kilku osób. Do tego żeglarze trafią na tajemniczą wyspę, a stwór, którego tam spotkają będzie też miał rolę do odegrania w całej historii. Oczywiście w tego typu literaturze nie może zabraknąć wątku miłosnego, który jest romantyczny i delikatny niczym bukiecik niezapominajek.

Szczerze mówiąc takie przejścia między światami to najbardziej lubię w wykonaniu Andre Norton. W „Statku czarnoksiężnika” rozdziały czasami się jakby nie sklejały, a niektóre wybory bohaterów są absurdalnie nielogiczne.

Rzeczą, która w książce przykuwa najbardziej uwagę jest okładka – uwielbiam okładki tych starych wydań powieści fantastycznych i horrorów. Tutaj też jest pięknie: samotna, kamienna twierdza na środku oceanu, zabity groźny stwór i on – cały w zbroi na smoku, trzymający w ramionach kompletnie nagą piękność (jak ona sobie tyłek o łuski smoka obetrze, to oboje będą mieli pecha). I w tym miejscu, nie wytrzymam, będzie spoiler: w tej historii wcale nie ma smoków. Książka tylko dla wielbicieli gatunku.

„Statek czarnoksiężnika” to klasyka klasyki powieści fantastycznej. Gdybym przeczytała tę książkę, gdy miałam trzynaście lat, byłaby miłość na całe życie. Teraz ta opowieść budziła tylko uśmiech i przeczytałam ją jak bajeczkę, która trwałego śladu w mojej głowie nie zostawi.

Historia prosta: młody mężczyzna przeniesiony w czasie i przestrzeni tajemną mocą trafia w środek...

Powieść fantasy z 1943 roku. Napisana zgrabnie, ale bez fajerwerków - szybko się czyta, wciąga, irytują dosyć liczne literówki i błędy stylistyczne (prawdopodobnie wina tłumacza oraz wydawnictwa). Kilka bardzo ciekawych pomysłów fabularnych, które wydają się świeże nawet dzisiaj. Niestety niektóre fragmenty wydają się słabsze od innych i, lekko bo lekko, ale jednak trącą myszką. Odejmuję jedną gwiazdkę za zakończenie - częściowo mi się podobało, ale niektóre pomysły (np. te z systemem rządzenia w Nanich) wołają o pomstę do nieba. Toć to skrajny idiotyzm!

Tak czy siak - "Statek Czarnoksiężnika" to zgrabnie napisana, stara powieść fantasy, którą zdecydowanie można przeczytać, szczególnie, jeśli czytelnikowi nie przeszkadza czytanie niewspółczesnych teksty.

Powieść fantasy z 1943 roku. Napisana zgrabnie, ale bez fajerwerków - szybko się czyta, wciąga, irytują dosyć liczne literówki i błędy stylistyczne (prawdopodobnie wina tłumacza oraz wydawnictwa). Kilka bardzo ciekawych pomysłów fabularnych, które wydają się świeże nawet dzisiaj. Niestety niektóre fragmenty wydają się słabsze od innych i, lekko bo lekko, ale jednak trącą...

Opowiadanie ciekawe, jednak końcówka rozczarowała mnie. Nie lubię takiego typu zakończeń. Ale mimo tego styl pisania Hannesa Boka powoduje że książkę warto przeczytać:)

Opowiadanie ciekawe, jednak końcówka rozczarowała mnie. Nie lubię takiego typu zakończeń. Ale mimo tego styl pisania Hannesa Boka powoduje że książkę warto przeczytać:)

Sympatyczne pulpowe czytadełko.

Sympatyczne pulpowe czytadełko.

Plusem dla książki jest to że jest cienka i szybko się czyta. Minus za całą resztę.

Plusem dla książki jest to że jest cienka i szybko się czyta. Minus za całą resztę.