Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Konwencja science fiction jest fajnie użyta, a pomysły autora bardzo świeże jak na 1961 r. Ale zasadniczo jest to powieść głównie o nietolerancji, a autor wykłada przesłanie zaskakująco łopatologicznie.

Dużym plusem powieści jest świetny język, który raz jest bardzo prosty, ale czasem pozwala sobie na odrobinę artystycznej niesforności. Co dobrze uzupełnia opisy światów i przemyśleń, które nasuwa bohaterowi Różowość. Czytało się świetnie i jako powieść SF z 1961 r. "Czas jest prostą rzeczą" jak najbardziej broni się również i dzisiaj.

Konwencja science fiction jest fajnie użyta, a pomysły autora bardzo świeże jak na 1961 r. Ale zasadniczo jest to powieść głównie o nietolerancji, a autor wykłada przesłanie zaskakująco łopatologicznie.

Dużym plusem powieści jest świetny język, który raz jest bardzo prosty, ale czasem pozwala sobie na odrobinę artystycznej niesforności. Co dobrze uzupełnia opisy światów i...

Więcej Gołkosia w Gołkosiu, czyli tylko dla wiernych fanów tego autora i obrazoburczego, czarnego humoru związanego m.in. ze szkalowaniem papieża i nie tylko. Jest git.

PS. Aż prosiło się o hasło JAM, czyli J... Archanioła Michała. ;)

Więcej Gołkosia w Gołkosiu, czyli tylko dla wiernych fanów tego autora i obrazoburczego, czarnego humoru związanego m.in. ze szkalowaniem papieża i nie tylko. Jest git.

PS. Aż prosiło się o hasło JAM, czyli J... Archanioła Michała. ;)

Poprawne science fiction, napisane w konwencji podobnej do "World War Z", czyli zbiotu wywiadów, fragmentów dzienników pisanych przez bohaterów itd. Pomysł na fabułę ciekawy, a książkę czyta się gładko, ale niestety nie ma tutaj napięcia. Zapewne dlatego, że fabuła zmierza do przodu jak po prostej linii, bez zmyłek czy przystanków, w powolnym, jednostajnym tempie. I to właśnie to jednostajne tempo sprawia, że nie ma przyjemności z odkrywania sekretu tytułowych "Śpiących gigantów". Zresztą zakończenie jest mocno przeciętne - autor niby wszystko wyjaśnia, ale trochę się to kupy nie trzyma, a sequel hook zarzucony w epilogu jest niezbyt ciekawy. Do tego książka wyjątkowo prymitywnie oddaje wątki polityki międzynarodowej - widać brak wiedzy lub doświadczenia autora z tej tematyki.

Mimo wszystko, tak jak już pisałem, czytało się przyjemnie, a książka jest bardzo lekka, co jest jej główną zaletą. Jak ktoś szuka ciekawego, ambitnego science fiction o pierwszym kontakcie, to zdecydowanie nie tutaj. Na szczęście miałem dużo niższe oczekiwania, więc było OK. Tylko zastanawiam się, czy sięgnąć po drugą i trzecią część...

Poprawne science fiction, napisane w konwencji podobnej do "World War Z", czyli zbiotu wywiadów, fragmentów dzienników pisanych przez bohaterów itd. Pomysł na fabułę ciekawy, a książkę czyta się gładko, ale niestety nie ma tutaj napięcia. Zapewne dlatego, że fabuła zmierza do przodu jak po prostej linii, bez zmyłek czy przystanków, w powolnym, jednostajnym tempie. I to...