„Dziewice konsystorskie” to cykl felietonów Boya, w których autor porusza kwestie unieważniania małżeństw kościelnych i absurdów związanych z przeprowadzaniem owych „rozwodów”. W opinii Boya wszystko rozbija się o pieniądze i znajomości – klasy uprzywilejowane zawsze znajdą wyjście z trudnej sytuacji, natomiast biednemu zawsze wiatr w oczy. Żeleński przytacza przypadki znane mu ze słyszenia, jak również opisy różnorakich sytuacji nadsyłane przez czytelników. Przy czym celem pisarza nie jest obrzucanie błotem Kościoła, lecz zwrócenie uwagi na to, że instytucja, która z definicji o najuboższych dbać powinna, ma ich głęboko w poważeniu, a kwestia sumienia w perspektywie bezproblemowo uzyskiwanych rozgrzeszeń (ręka rękę myje) jest doprawdy nic nieznaczącym szczegółem. Sposoby pozyskiwania unieważnień małżeństwa, jakie często sami księża podsuwali zainteresowanym, są absurdalne i gorszące. Przyznaję, nie mam zbyt wielu informacji na ten temat. Jedyna znana mi próba unieważnienia małżeństwa kościelnego, ku mojej wielkiej uldze, zakończyła się fiaskiem. Gdyby było inaczej, najprawdopodobniej przestałabym chodzić do kościoła, bo skala planowanego przekrętu była po prostu niewymownie obrzydliwa i snuta przez gorliwego Polaka-Katolika i jego wzorcowo katolickich rodziców z koneksjami w Episkopacie. Okazuje się jednak, że pewnych rzeczy przełknąć nie da rady, nawet, gdy są grubo posmarowane stosowną wazeliną.

Co mnie uderzyło w tych felietonach, to aktualność kwestii postrzegania księży i kościoła, i stopień ogłupienia pewnej części społeczeństwa w tym temacie. Wiara wiarą, ale nie wyklucza ona zdrowego rozsądku i krytycznego myślenia. Księża to są tylko i aż ludzie. Założenie czarnej sukienki przez faceta nie jest jednoznaczne z przyznaniem mu patentu na nieomylność. A nadużywanie władzy jest po prostu ogromną krzywdą wyrządzaną ludziom, którzy pokładają zaufanie w kimś, kto trzyma „rząd dusz”. I nieważne, czy jest to polityk, ksiądz, lekarz, czy prezes. Fanatyzm jest zły w każdym wydaniu i prowadzi z reguły do tragedii. Reguły są potrzebne, by zapobiec chaosowi. System wartości ułatwia życie. Ale gdy w imię wyższych racji, które jako uzasadnienie mają „nie, bo nie”, krzywdzony jest słabszy – no to nie umiem i nie jestem w stanie się zgodzić.

Boy-mędrzec, Boy-gorszyciel wsadzał kij w mrowisko różnorakich tajemnic poliszynela. Z upodobaniem pokazywał, że „król jest nagi”. Warto go czytać.

„Dziewice konsystorskie” to cykl felietonów Boya, w których autor porusza kwestie unieważniania małżeństw kościelnych i absurdów związanych z przeprowadzaniem owych „rozwodów”. W opinii Boya wszystko rozbija się o pieniądze i znajomości – klasy uprzywilejowane zawsze znajdą wyjście z trudnej sytuacji, natomiast biednemu zawsze wiatr w oczy. Żeleński przytacza przypadki...