O ile ,,Bojaźń i drżenie" jest książką, chodź z lekka zbyt krytyczną wobec etyki i w równie przesadnym przeciwieństwie pobłażliwą dla teologii, tak drugie dzieło tego autora; ,,Choroba na śmierć", jest egzystencjalnym arcydziełem. Pomimo momentów niesprawiedliwego jadu, rzucanego w stronę nie-chrześcijan, nazywając ich m. in. ludźmi dzikimi, rewelacyjnie oraz szczegółowo i trafnie analizuje i opisuje pojęcie rozpaczy i cierpienia, jakie mu towarzyszy. Søren Kierkegaard, daje również trafną receptę na rozpacz, jaką jest wiara w abstrakcyjne wartości wyższe, takie jak Bóg.

O ile ,,Bojaźń i drżenie" jest książką, chodź z lekka zbyt krytyczną wobec etyki i w równie przesadnym przeciwieństwie pobłażliwą dla teologii, tak drugie dzieło tego autora; ,,Choroba na śmierć", jest egzystencjalnym arcydziełem. Pomimo momentów niesprawiedliwego jadu, rzucanego w stronę nie-chrześcijan, nazywając ich m. in. ludźmi dzikimi, rewelacyjnie oraz szczegółowo i...

Potężne rozczarowanie!
Na wszystkich poziomach.
Niestety dla mnie ta książka to bełkot. Autor rozwodzi się nad różnymi wersjami historii Abrahama i Izaaka oraz interpretuje je, rozwija, robi jakieś parabole, które mają nie wiadomo czemu służyć .
Nudno tu, pusto i bez sensu.
Trochę trąci to bełkotem wariata, który robi ze zmyślonej historii jakieś zdarzenie nadzwyczajnej wagi, którą następnie się - przepraszam za słowo - brandzluje. I stęka nad jakimiś wielkimi poświęceniami, jakimś zapamiętywaniem jakichś zmyślonych bohaterów, ich wydumanych cierpień.
A wszystko to projekcją własnych pokrętnych myśli i chyba jakichś kompleksów, jakichś napięć, które ostatecznie są nieinteresujące, dlatego że - w moim przekonaniu - trącą jednostkową, nieuniwersalną patologią a nie "egzystencjalnym cierpieniem".

A w dodatku wszystko to męczące, wieloznaczne dlatego, że mętne, pisane dziwacznym stylem, przekazujące myśli dzikie, poszarpane, błądzące we mgle.

Nic, prócz zmęczenia, niewnosząca lektura.

Potężne rozczarowanie!
Na wszystkich poziomach.
Niestety dla mnie ta książka to bełkot. Autor rozwodzi się nad różnymi wersjami historii Abrahama i Izaaka oraz interpretuje je, rozwija, robi jakieś parabole, które mają nie wiadomo czemu służyć .
Nudno tu, pusto i bez sensu.
Trochę trąci to bełkotem wariata, który robi ze zmyślonej historii jakieś zdarzenie nadzwyczajnej...

Spoko, lubię tego filozofa, polecam, polecam.

Studiowało się tą filozofię w sumie bodajże 6 lat, więc i troszkę filozoficznych książek się przeczytało. To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Spoko, lubię tego filozofa, polecam, polecam.

Studiowało się tą filozofię w sumie bodajże 6 lat, więc i troszkę filozoficznych książek się przeczytało. To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Lepszy niż „Albo albo” głos epoki. Egzystencjalizm w czystej postaci. Rozprawienie się z tym co jest, zaprzeczenie i negacja. Lubię takie pozycje. Duńska klasyka.

Lepszy niż „Albo albo” głos epoki. Egzystencjalizm w czystej postaci. Rozprawienie się z tym co jest, zaprzeczenie i negacja. Lubię takie pozycje. Duńska klasyka.

Lektura tej książki jest wymagająca. Współczesne książki z zakresu filozofii w dużej mierze nawiązują w swej narracji do najnowszych odkryć naukowych i przełomów technologicznych i starają się określić ich wpływ na nasze życie. Ta książka Kierkegaarda powstała w oderwaniu od jakiejkolwiek wiedzy naukowej (może pominąwszy filologię i teologię, o ile tę drugą można w ogóle uznać za naukę) i bardzo trudno wejść z nią dialog. O ile w "Bojaźni i drżeniu" opowiadającej o ofierze Izaaka, można znaleźć punkty zaczepienia do dalszej refleksji, to "Choroba na śmierć" jest niezwykłym zapisem systemu filozoficznego (nawet jeśli autor twierdzi, że niczego takiego nie opisuje, bo nie ma tak daleko idących ambicji). Nie w sposób ocenić, czy jest on prawdziwy, czy fałszywy, gdyż nie opiera się on na jakichkolwiek przesłankach, które można w jakikolwiek sposób zweryfikować. Pomimo ogromnej elokwencji i erudycji (a może właśnie z tych powodów) nie jest łatwo wejść w nurt jej narracji i trzeba wiele uwagi, aby świadomie podążyć za myślami autora. Søren Aabye Kierkegaard nie był zrozumiany za życia i niewiele się w tej materii zmieniło współcześnie. Jego twórczość jest bez wątpienia ponadczasowa, ale ta ponadczasowość wynika z oderwania jego rozważań od rzeczywistości i jej nieprzystawalności, zarówno do czasów, w których pisał, jak i dnia dzisiejszego. Jeśli ktoś szuka lektury będącej wyzwaniem i napisanej pięknym językiem - polecam. Jeśli ktoś poszukuje prawdy o człowieku, to cóż... Może niektórzy znajdą to, czego szukają.

Lektura tej książki jest wymagająca. Współczesne książki z zakresu filozofii w dużej mierze nawiązują w swej narracji do najnowszych odkryć naukowych i przełomów technologicznych i starają się określić ich wpływ na nasze życie. Ta książka Kierkegaarda powstała w oderwaniu od jakiejkolwiek wiedzy naukowej (może pominąwszy filologię i teologię, o ile tę drugą można w ogóle...

Czym jest rozpacz? Ale taka prawdziwa rozpacz, która niekoniecznie musi się objawiać potokiem łez. Kierkegaard pokazuje, że tym co prawdziwie zasługuje na miano rozpaczy jest grzech. Jednak nie grzech rozumiany jako ten lub tamten występek, ale trwanie w grzechu, czyli w druzgocącym oddaleniu od Mocy, która nas ustanawia. To tak rozumiany grzech jest prawdziwą rozpaczą, prawdziwą chorobą na śmierć.

Niniejsze dziełko jest zdecydowanie trudne w odbiorze. Rozumienie rozpaczy Kierkegaarda jest ugruntowane w sprzężeniu dwóch sprzecznych form w jakich ona występuje: rozpaczy jako buntu i rozpaczy jako słabości. Dlatego do odbioru dzieła niezbędne jest rozumienie dialektyki klasycznej filozofii niemieckiej. "Choroba na śmierć" na pewno nie jest pozycją lekką i godną polecenia osobom niewprawionym filozoficznie. Stanowi jednak ważne uzupełnienie myśli Kierkegaarda, przybliżyła mnie ona trochę do jego zrozumienia.

Czym jest rozpacz? Ale taka prawdziwa rozpacz, która niekoniecznie musi się objawiać potokiem łez. Kierkegaard pokazuje, że tym co prawdziwie zasługuje na miano rozpaczy jest grzech. Jednak nie grzech rozumiany jako ten lub tamten występek, ale trwanie w grzechu, czyli w druzgocącym oddaleniu od Mocy, która nas ustanawia. To tak rozumiany grzech jest prawdziwą rozpaczą,...

Niełatwa przeprawa przez niełatwy umysł. Ale warto

Niełatwa przeprawa przez niełatwy umysł. Ale warto

Jedna z najważniejszych książek, jednego z najważniejszych filozofów.

Jedna z najważniejszych książek, jednego z najważniejszych filozofów.

Co czuł Abraham podczas podróży na górę Moria, gdzie złożyć miał w ofierze Bogu swojego ukochanego syna, Izaaka? Czy na to pytanie można w ogóle udzielić odpowiedzi? W Bojaźni i drżeniu Kierkegaard rozważa na przykładzie Abrahama fenomen wiary. Wiary, która w swojej istocie jest paradoksalnym stosunkiem skończonej jednostki do nieskończonego absolutu, czymś wymykającym się ostatecznemu racjonalnemu uzasadnieniu.

Kierkegaard walczy przede wszystkim z Heglem. Nie jest to oczywiście przypadkowe. Skrajnie racjonalistyczna filozofia Hegla, która w jednym spójnym systemie wyjaśnić chce całą rzeczywistość, jest gruntownym zaprzeczeniem tego co dla Kierkegaarda jest najważniejsze, czyli jednostkowej ludzkiej egzystencji. W dzisiejszych czasach, za sprawą powszechnie panującego kultu nauki, walka ta jest chyba jeszcze bardziej aktualna niż kiedykolwiek.

Co czuł Abraham podczas podróży na górę Moria, gdzie złożyć miał w ofierze Bogu swojego ukochanego syna, Izaaka? Czy na to pytanie można w ogóle udzielić odpowiedzi? W Bojaźni i drżeniu Kierkegaard rozważa na przykładzie Abrahama fenomen wiary. Wiary, która w swojej istocie jest paradoksalnym stosunkiem skończonej jednostki do nieskończonego absolutu, czymś wymykającym się...

"A teraz coś z zupełnie innej beczki."-jak mawiał klasyk.By opisać temat(lub
kilka tematów?)poruszanych w obu dziełach potrzeba nie paru linijek tekstu
lecz co najmniej następnego dzieła.A skoro z innej beczki to będzie o czym innym...Są ludzie,są książki,filmy ,obrazy lub muzyka,które to(autorzy,dzieła)
stają się nam bliscy,w których się przeglądamy.A te wersy,historie,myśli
wszystko to ...a my czujemy z nimi pokrewieństwo.Ja osobiście mam kilku takich
twórców.Nazywam ich "Starszymi braćmi"takimi na.których zawsze mogę liczyć.
Pomogą słowem,podzielą się zdobytym doświadczeniem.
I to jest koniec tej recenzji,która miała być z zupełnie innej beczki...

"A teraz coś z zupełnie innej beczki."-jak mawiał klasyk.By opisać temat(lub
kilka tematów?)poruszanych w obu dziełach potrzeba nie paru linijek tekstu
lecz co najmniej następnego dzieła.A skoro z innej beczki to będzie o czym innym...Są ludzie,są książki,filmy ,obrazy lub muzyka,które to(autorzy,dzieła)
stają się nam bliscy,w których się przeglądamy.A te...