Czy można opowiedzieć historię danego kraju poprzez jego kuchnię? Oczywiście, pod warunkiem, że ta jest naprawdę wyjątkowa pod każdym względem. Która jak która, ale ta rodem z Meksyku nadaje się do tego wyśmienicie. Susana Osorio-Mrożek zdaje sobie z tego doskonale sprawę (w końcu jest znawczynią, też praktyczną, tematu) i oferuje czytelnikom książkę pełną smaku, historii i przepisów.

Wertując kolejne stronice „Meksyku od kuchni”, dowiadujemy się wiele nie tylko o diecie poszczególnych mieszkańców tego kraju, ale równie sporo (jeśli nawet nie więcej) o jego historii, począwszy od czasów azteckich, a na współczesności kończąc (choć wojen gangów w niej nie uświadczycie). Dzięki temu wielbiciele tacos lub nachos dowiedzą się, skąd ich ulubione dania się wywodzą, dlaczego smakują tak, a nie inaczej i jak na przestrzeni dziejów zmieniał się ich smak oraz sposób przygotowania. Pamiętajmy bowiem, że obecny Meksyk to zaledwie pozostałości po wielkim, tak obszarowo, jak i społecznie, kraju, na którym swe piętno wywarł klimat, religia i europejscy najeźdźcy.

W książce Osorio-Mrożek niesamowitych jest wiele rzeczy, lecz na szczególną uwagę zasługuje właśnie połączenie smaku i historii, a dokładnie tego, jak nierozerwalny i wzajemny wpływ mają te dwie, zdawałoby się, odmienne kwestie. Zawirowania w diecie choćby Azteków skutkowały daleko idącymi konsekwencjami w ich życiu codziennym, a „nowości” kulinarne sprowadzone wraz z przyjazdem Europejczyków kształtowały politykę o znaczeniu ogólnokrajowym. Ta książka to także skarbnica wiedzy zaklętej w przepisach. A te obejmują zarówno dość współczesne dania (ot – tortilla z mąki pszennej), jak i nieco bardziej wyrafinowane, związane z konkretnymi bogami czy wydarzeniami.

Właśnie – Osorio-Mrożek w swej książce porusza także tematykę związaną z wierzeniami ludzi zamieszkujących terytorium Meksyku, nie odżegnuje się także od „wycieczek” w stronę zasobów naturalnych czy historii iście kulturoznawczych. Co ważne – ciągle jednak to kuchnia, jedzenie pozostaje w centrum opowiadanej historii.

Książka wzbogacona jest licznymi przypisami oraz sporą liczbą ilustracji, niestety w wersji czarno-białej, co odbiera im sporo uroku. Część z nich zdaje się być też słabej jakości. Natomiast sama warstwa tekstowa przygotowana została bez zarzutu. Miłośnicy kuchni, Meksyku i historii powinni być zadowoleni.

Bartek `barneej` Szpojda