Wydawca niechcący zrobił krzywdę autorce, która o swoich bohaterkach pisze jakie były piękne, wspaniałe, mądre (co prawda trochę niekonsekwentnie bo o jednej z nich raz twierdzi, że była posągowa, raz, że była jak chińska czy też porcelanowa "figurynka"),a na końcu mamy nieco chaotyczny zbiór fotografii owych kobiet: brzydkie, pospolite, niezgrabne, o mało subtelnych twarzach. Pomysł napisania o żonach ludzi, którzy tworzyli i współtworzyli piekło na ziemi był oczywiście znakomity, ale pomalowanie ich wybielaczem i lukrem był najgorszą z możliwych realizacji. Przy okazji Wasiliewa wybieliła i polukrowała też ich małżonków, trochę gapowatych poczciwców terroryzowanych przez Stalina i Berię. Czasem jednak spod tej słitaśnej maski pojawia się oblicze złej, prymitywnej i samolubnej megiery, która aprobowała i popierała każdą zbrodnię, byleby jej było dobrze. Najstraszniejsze jest to, że te babsztyle kochające tylko siebie, swego męża i swoje dzieci niczego nie zrozumiały, nawet po przejściu przez Gułag.
Czy jest coś wartościowego w tej książce? Odrzuciwszy te retuszowane szkice portretowe oraz dziwaczne pomysły historiozoficzne autorki zostaje materiał anegdotyczny. Jednak i on staje się niewiarygodny, kiedy czyta się np. opowieści jak to Beria zamiast zgwałcić więźniarkę pogadał sobie i na końcu kazał wypuścić. Takie bajkopisarstwo.
Książka byłaby więc bezsensowna jako realizacja pomysłu opowieści o ludziach, którzy jak w prawdziwym piekle byli zarazem katami i ofiarami. Mam jednak podejrzenie, że autorce chodziło o napisanie książki o sobie samej. Raczej nie polecam.

Wydawca niechcący zrobił krzywdę autorce, która o swoich bohaterkach pisze jakie były piękne, wspaniałe, mądre (co prawda trochę niekonsekwentnie bo o jednej z nich raz twierdzi, że była posągowa, raz, że była jak chińska czy też porcelanowa "figurynka"),a na końcu mamy nieco chaotyczny zbiór fotografii owych kobiet: brzydkie, pospolite, niezgrabne, o mało subtelnych...

Pomimo, że nie jest to najrzetelniejsza praca historyczna, jest napisana lekkim piórem i zawiera mnóstwo ciekawostek o kobietach nieco zapomnianych. Ja osobiście jestem bardzo zainteresowana postacią Nadieżdy Alliłujewej, więc cieszy mnie fakt, że ktoś poświęcił jej nieco miejsca w swojej książce.

Pomimo, że nie jest to najrzetelniejsza praca historyczna, jest napisana lekkim piórem i zawiera mnóstwo ciekawostek o kobietach nieco zapomnianych. Ja osobiście jestem bardzo zainteresowana postacią Nadieżdy Alliłujewej, więc cieszy mnie fakt, że ktoś poświęcił jej nieco miejsca w swojej książce.

Myślę, że ta książka jest dla osób, które lubią historię. Napisana jest prostym językiem. Jednak pojawia się dość dużo nazwisk, wydarzeń i dobrze jest mieć choć minimalną wiedzę o historii Rosji.
Opis kobiet, które stały w cieniu sławnych mężów i nie tylko mężów. Kobiet o których mało się pisze, a które czasami dużo mogły. Warto sięgnąć i przeczytać.

Myślę, że ta książka jest dla osób, które lubią historię. Napisana jest prostym językiem. Jednak pojawia się dość dużo nazwisk, wydarzeń i dobrze jest mieć choć minimalną wiedzę o historii Rosji.
Opis kobiet, które stały w cieniu sławnych mężów i nie tylko mężów. Kobiet o których mało się pisze, a które czasami dużo mogły. Warto sięgnąć i przeczytać.

Ważna lektura dla tych, których interesuje historia krajów totalitarnych. Tym razem o losach - często tragicznych - kobiet stojących u boku sowieckich oprawców.

Ważna lektura dla tych, których interesuje historia krajów totalitarnych. Tym razem o losach - często tragicznych - kobiet stojących u boku sowieckich oprawców.

Książkę otrzymałem (oryginał językowy) w prezencie od przyjaciela z Rosji. Naturalnie wydanie było rosyjskojęzyczne. Przeczytałem z zapartym tchem. Od Nadieżdy Krupskiej do Raisy Gorbaczowej. Autorka w podtytule dodaje, że jej książka zawiera fakty, wspomnienia, fragmenty dokumentów, rzeczy zasłyszane, legendy i poglądy autorki. I rzeczywiście tak jest. Na dodatek moja książka ma dołożone zdjęcia kobiet i żon radzieckiej wierchuszki. Polskiego wydania jeszcze nie miałem w rękach. Mnie nie sprawia różnicy czy książka jest po rosyjsku czy po polsku. Jestem dwujęzyczny...

Książkę otrzymałem (oryginał językowy) w prezencie od przyjaciela z Rosji. Naturalnie wydanie było rosyjskojęzyczne. Przeczytałem z zapartym tchem. Od Nadieżdy Krupskiej do Raisy Gorbaczowej. Autorka w podtytule dodaje, że jej książka zawiera fakty, wspomnienia, fragmenty dokumentów, rzeczy zasłyszane, legendy i poglądy autorki. I rzeczywiście tak jest. Na dodatek moja...