Krótkie opowiadanie zamknięte w formacie kieszonkowym, o wielkiej treści, bowiem ilustruje polityczne przekonania autora, niechęć do totalitaryzmów rządzących światem dwudziestego wieku. Jak powszechnie wiadomo, Mann jednoznacznie ustosunkował się do ustroju III Rzeszy, emigrując z ojczyzny. Te pseudonaukowe teorie dotyczące klasyfikowania ludzi według rasy, nie znajdowały u niego zrozumienia, bo doprowadzały do nastrojów skrajnie ksenofobicznych. Mann miał świadomość, że ideologie te, wciąż podsycane muszą przyczynić się do zguby ludzkości.

Akcja opowiadania rozgrywa się we Włoszech, w pierwszej połowie dwudziestego wieku . W małej miejscowości turystycznej Torre di Venere, nad Morzem Tyrreńskim wypoczywa małżeństwo z dwojgiem dzieci. Wakacje upływają miło i spokojnie, jeśli nie brać pod uwagę drobnych zadrażnień z włoskimi urlopowiczami. Pretekstem do wszczęcia małych kłótni staje się niedawno przebyty przez dziecko małżeństwa koklusz oraz chwilowa nagość kilkuletniej córki na plaży. Włoscy turyści, przebywający w swojej ojczyźnie czują się bardzo pewnie, na każdym kroku wskazują „obcym” swoją uprzywilejowaną pozycję. Zagraniczne małżeństwo akceptuje ten fakt z pokorą i stara się łagodzić nieporozumienia.

Pod koniec sezonu, gdy w kurorcie mniej jest przyjezdnych, zjawia się tytułowy czarodziej. Sztukmistrz Cipolla zapraszał na wieczór pełen magii. Sala feralnego dnia zapełnia się do ostatnich miejsc, „nasze” małżeństwo zostaje namówione na udział w przedstawieniu przez swoje dzieci. Szybko jednak para zaczyna żałować swej pochopnej decyzji. Cipolla okazuje się nie być magikiem, który budzi aplauz wyciągnięciem królika z kapelusza. Nieefektowny, łysy, mały garbus promieniuje niesamowitą pewnością siebie, a podstawowym jego atrybutem jest szpicruta, kieliszek koniaku, którym dodaje sobie animuszu i tanie papierosy. Jest magiem słów i rozkazów, narzucania własnej woli, magnetyzerem, który dokonuje zbiorowej hipnozy.

Pokaz staje się coraz bardziej przerażający, Cipolla włada umysłami ludzi dla kpiny i własnej chwały. Mimo że żarty nie są smaczne, budzi na widowni respekt. Wreszcie jego swoboda w ośmieszaniu uczestników seansu kończy się tragedią, w której tytułowy Mario odgrywa kluczową rolę.

Kontekst historyczny w odczytaniu wymowy dzieła narzuca się sam. Wielcy tyrani, potrafiący porwać tłumy, dzięki swojej charyzmie, a na przekór swemu wyglądowi – Mussolini i Hitler to pierwowzory, na jakich bazował Mann, tworząc kreację Cipolli. Jednocześnie Mann nawołuje do walki z takimi indywiduami, wszelkimi dostępnymi sposobami, nie wyłączając zbrodni. Autor poprzez opowiadanie Mario i czarodziej uzmysławia, jak wielkie zagrożenie sieją jednostki narzucające innym swoją wolę, mające magnetyczny wpływ na ludzi. Już wkrótce historia miała dobitnie potwierdzić jego poglądy...

Krótkie opowiadanie zamknięte w formacie kieszonkowym, o wielkiej treści, bowiem ilustruje polityczne przekonania autora, niechęć do totalitaryzmów rządzących światem dwudziestego wieku. Jak powszechnie wiadomo, Mann jednoznacznie ustosunkował się do ustroju III Rzeszy, emigrując z ojczyzny. Te pseudonaukowe teorie dotyczące klasyfikowania ludzi według rasy, nie znajdowały...