Ta część była bardzo fajna (jak chyba każda z sagi o Ludziach Lodu). Tristan przypadł mi do gustu już w poprzednich częściach chociaż mało było wspominek o nim. Ciekawy był bardzo wątek o Ludziach z Bagnisk i o spisku przeciw królowi. Historia o Tristanie była dość nietypowa dla losów osób z Ludzi Lodu bo zazwyczaj oni spotykali swoją wielką miłość i byli szczęśliwi itd itp ,a tutaj jest zupełnie inaczej. Tristan jest bardzo nieszczęśliwy a gdy zakochuje się ,jego ukochana umiera a on poślubia jej córkę. Z Mariną (córką Hildegardy ,ukochanej Tristana)los wcześniej też nie obszedł się łagodnie ,więc koniec końców do siebie pasowali. W tej części następuje jakby koniec typowej rodziny Paladinów. Co prawda jest Ulvhedin (jak się okazuje w tej części syn Tristana z jego przygody gdy miał 15 lat) ale to już nie jest typowy Paladin z Gabrielshus. W tym tomie też ponownie spotykamy się z Villemo i Dominikiem ,którzy jeszcze nie zakończyli swojego zadania. Muszą pomóc udaremnić spisek przeciw królowi.

Ta część była bardzo fajna (jak chyba każda z sagi o Ludziach Lodu). Tristan przypadł mi do gustu już w poprzednich częściach chociaż mało było wspominek o nim. Ciekawy był bardzo wątek o Ludziach z Bagnisk i o spisku przeciw królowi. Historia o Tristanie była dość nietypowa dla losów osób z Ludzi Lodu bo zazwyczaj oni spotykali swoją wielką miłość i byli szczęśliwi itd itp...