Zaczynając czytać nie wiedziałam za bardzo czego się spodziewać. Wiedziałam, że główny wątek to porwana dziewczyna i jej relacja z porywaczem, a w tle Australijski krajobraz. Nie będę pisała o fabule, bo myślę że najlepiej się czyta tę książkę z jak najmniejszą wiedzą na jej temat. Mnie zaskoczyło, i to bardzo, to co odkrywałam czytając. A czytało sie bardzo dobrze, bo język autorki jest świetny. Więc jeśli wydanie zostanie w Polsce jej kolejna książką to może na mnie liczyć.
Czytając 'Uprowadzoną' naprawdę czuje się piasek i pustynny wiaterek na swojej skórze. Czuć brud, gorąc i niepokój. Autorka tak opisuje i przekazuje emocje, że ma się uczucie, że jest się tam z bohaterami, że jest się częścią tej historii. Odczuwa się panikę, lęk, ból i wszystkie te mieszane uczucia razem z Gemmą. I z czasem odkrywa się też inne, zaskakujące, rzeczy.
'Uprowadzona' to jedna z tych książek, która wciąga w swój świat, którą się żyje. Nagle przestaje się być w miejscu, w którym rozpoczęło się czytanie, a znajduje się na australijskim pustkowiu. Jest się przepełnionym każdym rodzajem emocji, od tych złych i przerażających po te dobre. Nigdy nie czytałam książki takiej jak ta, nie wiem w czym tkwi jej magia, ale na pewno ma w sobie coś nietuzinkowego.
'Uprowadzona' budzi często bardzo mieszane uczucia. Chyba nigdy nie zdarzyło mi się, żebym czuła tak wiele różnych rzeczy do jednego bohatera, jakim w tym wypadku jest Tyler. Jednocześnie go nienawidziłam i uwielbiałam, rozumiałam i nie rozumiałam, miałam go za szaleńca a jednocześnie za naturalnego i prawdziwego. Nie potrafię stwierdzić, co bardziej przeważało, czy go lubię czy wręcz przeciwnie? Nie daje mi spokoju myśl o nim i o tym jaki był, a także co zrobił. Co do Gemmy to przez chyba całą książkę było mi jej szkoda, niezależnie od tego co się działo. Czułam się wraz z nią nieraz bardzo zagubiona.
'Uprowadzona' to niezwykła książka, jednak po skończeniu czułam pewien niedosyt. Sama nie wiem dlaczego, ale czułam się jakby czegoś brakowało. Polecam, zdecydowanie polecam przeczytanie książki Lucy Christopher, bo można poczuć niezwykłe emocje i przenieść się w zupełnie inne miejsce.

A co do kontynuacji - jestem na nie!

Zaczynając czytać nie wiedziałam za bardzo czego się spodziewać. Wiedziałam, że główny wątek to porwana dziewczyna i jej relacja z porywaczem, a w tle Australijski krajobraz. Nie będę pisała o fabule, bo myślę że najlepiej się czyta tę książkę z jak najmniejszą wiedzą na jej temat. Mnie zaskoczyło, i to bardzo, to co odkrywałam czytając. A czytało sie bardzo dobrze, bo...