Bardzo przegadana pozycja. Konkretnej treści bezpośrednio związanej z aspektami inteligencji emocjonalnej ok. 20%. Reszta stanowi przykłady i opisy różnych sytuacji, mających udowadniać słuszność i skuteczność idei. Jak dla mnie mogłaby zostać skondensowana do 50-80 stron nie tracąc nic z wartości przekazu.

Bardzo przegadana pozycja. Konkretnej treści bezpośrednio związanej z aspektami inteligencji emocjonalnej ok. 20%. Reszta stanowi przykłady i opisy różnych sytuacji, mających udowadniać słuszność i skuteczność idei. Jak dla mnie mogłaby zostać skondensowana do 50-80 stron nie tracąc nic z wartości przekazu.

Genialna książka z wieloma ciekawymi przykładami. Uwielbiam takie książki, które zostają w głowię na bardzo długo.

Genialna książka z wieloma ciekawymi przykładami. Uwielbiam takie książki, które zostają w głowię na bardzo długo.

Ksiażka typowo dla ambitnych osob. Szkoda tylko,ze inteligencja emocjonalna jest tak pomijana moze nie w zyciu prywatnym ale w srodowisku sluzbowym

Ksiażka typowo dla ambitnych osob. Szkoda tylko,ze inteligencja emocjonalna jest tak pomijana moze nie w zyciu prywatnym ale w srodowisku sluzbowym

Tragiczna i frustrująca.
Metoda autora jest taka: Na początku rozdziału stwierdza np, że "empatia jest ważna", a następnie podaje przykłady jaka to ważna jest empatia. Kończy rozdział. Następny: Słuchanie jest ważne. I ponownie przykłady jak to dobrze było gdy ktoś słuchał i niedobrze jak nie słuchał.

I tak przez 400 stron. Po piątej stronie robi się już mdło. I w dodatku te przykłady są takie jakieś - nie wiem - sztuczne, takie napompowane wzniosłością, jakieś takie potwornie dobitne. Wszystko to bez finezji, jakoś topornie, męcząco.

Najwiekszym grzechem ksiązki jest jednak to, że nie ma tu ani słowa o "praktyce" - czyli np. jak kształtuje się, na czym polega empatia, słuchanie itp. Same tylko przykłady bez żadnej analizy, wydobycia sensu, czy opisania jak można się czegokolwiek, z tych arcyważnych umiejętności psychologicznych, o których autor pisze, nauczyć.

Generalnie naprawdę niestrawna lektura, którą serdecznie odradzam.

Tragiczna i frustrująca.
Metoda autora jest taka: Na początku rozdziału stwierdza np, że "empatia jest ważna", a następnie podaje przykłady jaka to ważna jest empatia. Kończy rozdział. Następny: Słuchanie jest ważne. I ponownie przykłady jak to dobrze było gdy ktoś słuchał i niedobrze jak nie słuchał.

I tak przez 400 stron. Po piątej stronie robi się już mdło. I w dodatku...

Poradnik przytaczający przykłady jak być lepszym kolegą i dlaczego warto. Jednak czy w ogóle możliwe jest na dłuższą metę dbać o zadowolenie innych a jednocześnie być sobą? Dla mnie część inteligencji emocjonalnej pozostaje czarną magią.

Poradnik przytaczający przykłady jak być lepszym kolegą i dlaczego warto. Jednak czy w ogóle możliwe jest na dłuższą metę dbać o zadowolenie innych a jednocześnie być sobą? Dla mnie część inteligencji emocjonalnej pozostaje czarną magią.

Zamysł na treść tego opracowania był dobry. Wielość przykładów może jednak przytłaczać i nieco wybijać z rytmu czytania. Przedstawione przypadki dotyczą firm funkcjonujących w latach 80. i 90. ubiegłego wieku. Odnosząc więc ich funkcjonowanie do własnych doświadczeń, warto uwzględnić upływ czasu a koncentrując się na podobieństwach i różnicach, wziąć pod uwagę aktualne uwarunkowania. Wartościowe jest wskazanie na rolę kompetencji miękkich w naszym codziennym funkcjonowaniu.

Zamysł na treść tego opracowania był dobry. Wielość przykładów może jednak przytłaczać i nieco wybijać z rytmu czytania. Przedstawione przypadki dotyczą firm funkcjonujących w latach 80. i 90. ubiegłego wieku. Odnosząc więc ich funkcjonowanie do własnych doświadczeń, warto uwzględnić upływ czasu a koncentrując się na podobieństwach i różnicach, wziąć pod uwagę aktualne...

Wcześniejszą książkę o inteligencji emocjonalnej Golemana wysłuchałem w formie audiobooka. Zachęcony poprzednią lekturą sięgnąłem po tą książkę. Książka dość gruba, ponad 450 stron. W moim przypadku pod koniec czytania zwyczajnie zaczęło mi się nudzić. Z czasem przykłady wydają się być powtarzane i nudne. Książka napisana w formie case study - studium przypadku firm na przełomie lat 80-90-tych poprzedniego stulecia. Jeśli szukasz poradnika w formie pigułki lub czopka z wiedzą, to możesz tą pozycję przeczytać, jednak dodatkowo szukaj innej książki.

Wcześniejszą książkę o inteligencji emocjonalnej Golemana wysłuchałem w formie audiobooka. Zachęcony poprzednią lekturą sięgnąłem po tą książkę. Książka dość gruba, ponad 450 stron. W moim przypadku pod koniec czytania zwyczajnie zaczęło mi się nudzić. Z czasem przykłady wydają się być powtarzane i nudne. Książka napisana w formie case study - studium przypadku firm na...

w porównaniu do "pierwszej części" słaba.
Pewnie autor na fali sukcesu "Inteligencji emocjonalnej" postanowił npisać tę część.

Rzadko porzucam książki i staram się doczytać do końca natomiast tę porzuciłam i zostawiłam około 30 stron...

w porównaniu do "pierwszej części" słaba.
Pewnie autor na fali sukcesu "Inteligencji emocjonalnej" postanowił npisać tę część.

Rzadko porzucam książki i staram się doczytać do końca natomiast tę porzuciłam i zostawiłam około 30 stron...

Na 457 stronach dowiadujemy się czym jest inteligencja emocjonalna i jakie ma przyłożenie na życie prywatne oraz zawodowe. Książka daje ogólne pojęcie i jak autor wielokrotnie przytacza, "nie jest to dzieło, które odmienia twoje życie o 180 stopni". Poznajemy predyspozycje potrzebne do, tak na prawdę, życia w społeczeństwie sieciowym. Nie możność komunikowanie się rzutuje na sytuacji finansowej osobistej jak i firm, które poszukiwały problemów w mechanizmach rynkowych zamiast po prostu wysłuchać i porozmawiać z ludźmi. Książka o tyle jest ważna z tego powodu, gdyż wyraziście wskazuje na znaczenie kompetencji "miękkich". To, że ktoś świetnie programuje, a nie potrafi pracować w grupie i wysłuchać innych propozycji, czyni z takiego człowieka balast dla firmy, które chce żeglować po morzu nowych możliwości.

Na 457 stronach dowiadujemy się czym jest inteligencja emocjonalna i jakie ma przyłożenie na życie prywatne oraz zawodowe. Książka daje ogólne pojęcie i jak autor wielokrotnie przytacza, "nie jest to dzieło, które odmienia twoje życie o 180 stopni". Poznajemy predyspozycje potrzebne do, tak na prawdę, życia w społeczeństwie sieciowym. Nie możność komunikowanie się rzutuje...

Nie jest to książka tak przełomowa jak pierwsza część, ale trzeba przyznać, że swoje miejsce w kanonie literatury psychologicznej ma.

Nie jest to książka tak przełomowa jak pierwsza część, ale trzeba przyznać, że swoje miejsce w kanonie literatury psychologicznej ma.