To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

Początkowo wydawała mi się bardzo wtórna. Podobnie jak w pierwszym tomie mamy do czynienia z chłopcem, który nie może się dopasować do ładu w Recluce. Tam był stolarz tu jest kowal. Obaj chłopcy wylądowali w szkole przygotowującej do wydalenia w świat władany chaosem. Wyruszają w drużynie, samotnie osiadają w małej mieścinie mając za mistrza człowieka, który nie ma męskiego potomka a jego interes nie jest zbyt kwitnący. Na szczęście potem obie historie mocno się rozjeżdżają.
Obecny bohater lubi być kowalem. Jest również uzdrowicielem i wynalazcą. Jedyne czego pragnie to konstruować machiny. Pragnie udowodnić ludziom z Recluce, że maszyny są dobre, że napędza je magia ładu a chaos nie ma do nich dostępu.
Jest to świetna historia o wojnie pokoleń. starzy patrzą sceptycznie na nowości. Za ich czasów tego nie było a świat funkcjonował dobrze, wiec na co to komu? Postęp to domena młodych a stagnacja jest charakterystyczna dla wieku dojrzałego. Czasem trudno to pogodzić. Czy udogodnienia są czymś złym? Z drugiej strony nie ma nic za darmo. Wszystkie maszyny to surowce potrzebne do produkcji, to odpady i zanieczyszczenia środowiska. Tylko czy w świecie, który goni do przodu można sobie pozwolić na pozostanie na końcu?

Początkowo wydawała mi się bardzo wtórna. Podobnie jak w pierwszym tomie mamy do czynienia z chłopcem, który nie może się dopasować do ładu w Recluce. Tam był stolarz tu jest kowal. Obaj chłopcy wylądowali w szkole przygotowującej do wydalenia w świat władany chaosem. Wyruszają w drużynie, samotnie osiadają w małej mieścinie mając za mistrza człowieka, który nie ma męskiego...

Regularnie wracam do tej serii. Przemawia do mnie przedstawienie zła jako białego chaosu, a dobra jako czarnego ładu. W książce przedstawiono koncepcję, że jeżeli ktoś używa "ładu" to nawet w gnieździe "chaosu" jest w stanie ten ład zasiać, i nie chodzi tu o dobre uczynki, a o sumienną pracę. Twierdzenie, że skoro: "wszyscy kantują, to i ja mogę, bo to że będę w porządki nic nie zmieni" wobec powyższego się nie sprawdza. A tak po za tym to dobrze przedstawiony nowy świat fantasy.

Regularnie wracam do tej serii. Przemawia do mnie przedstawienie zła jako białego chaosu, a dobra jako czarnego ładu. W książce przedstawiono koncepcję, że jeżeli ktoś używa "ładu" to nawet w gnieździe "chaosu" jest w stanie ten ład zasiać, i nie chodzi tu o dobre uczynki, a o sumienną pracę. Twierdzenie, że skoro: "wszyscy kantują, to i ja mogę, bo to że będę w porządki...