Dom od zawsze kojarzył się z poczuciem bezpieczeństwa, z azylem, z miejscem, w którym możemy schronić się przed problemami, a to, co złe zostawić za szczelnie zamkniętymi drzwiami. Kiedy jednak zło prześlizgnie się do naszych własnych czterech ścian, łatwo stracić grunt pod nogami, a poczucie bezpieczeństwa umyka bezpowrotnie.

„Czas w dom zaklęty” Katarzyny Enerlich to historia Ruty i jej bliskich, opowieść o szarym domu pod lasem, gdzieś na mazurskiej prowincji, do którego nastoletnia wówczas dziewczyna przeprowadza się wraz z mamą. Malowniczo położony dom miał zostać ich miejscem na ziemi. Tak się jednak nie stało. Spokój ich małej rodziny zmąciła Serafina, kobieta o anielskim imieniu i diabelskim usposobieniu. Sąsiadka przez wiele lat sączyła jad i snuła swoje intrygi. Serafina odebrała im wszystko, a serca zatruła nienawiścią. Jak długo da się żyć z kimś takim pod jednym dachem? Czy Ruta będzie w stanie kiedykolwiek wybaczyć? Ile nienawiści i zła może mieć w sobie człowiek? Ile można znieść cierpienia?

Pani Katarzyna Enerlich znana jest czytelnikom przede wszystkim z trylogii o życiu na mazurskiej prowincji. Autorka często w swoich książkach wykorzystuje autentyczne historie zasłyszane od ludzi, których spotkała. „Czas w dom zaklęty” to opowieść jednej z czytelniczek Pani Katarzyny. Aż trudno uwierzyć, że ta historia wydarzyła się naprawdę. Książka jest dowodem na to, że życie pisze wiele scenariuszy, a czasem temu, co nam się przydarza sami jesteśmy sobie winni. W powieści nie znalazłam odpowiedzi na pytanie, które zadawałam sobie od samego początku. Mianowicie chciałabym wiedzieć dlaczego Ruta i jej matka po prostu nie wyprowadziły się z domu, który był dla nich jedynie źródłem bólu i cierpienia. Dlaczego aż tak dały się zastraszyć? Przecież z Serafiną nie łączyły ich żadne więzy, a mieszkanie było ich własnością. Wystarczyło je sprzedać i zacząć życie od nowa.

Książka jest napisana w dość specyficzny sposób. Praktycznie od samego początku znamy całą jej treść i poznajemy najważniejsze fakty. Sporo w niej również powtórzeń. Autorka nie tylko wraca do wydarzeń, które już wcześniej opisywała, ale często powtarza także całe zdania. W powieści nie ma zachowanej chronologii. Często przenosimy się w czasie i miejscu. Mimo wszystko nie miałam poczucia chaosu. A taki sposób poprowadzenia akcji ma też swoje zalety.

Fabuła jest ciekawa i daje możliwość poznania często bardzo skomplikowanych ludzkich charakterów. Ukazuje siłę nienawiści i wielką, oczyszczającą moc wybaczenia. Katarzyna Enerlich również w tej powieści przytacza wiele prawd życiowych, które być może wielu z nas są znane, jednak w książce zostały pięknie ubrane w słowa, dzięki czemu łatwiej je sobie przyswoić.

Autorka w dość jaskrawy sposób przedstawia też pełną hipokryzji postawę ludzi wierzących, którzy swoją wiarę traktują dość wybiórczo i na pokaz. Wprawdzie Autorka nie napisała jasno, że ma na myśli głównie katolików, ale z treści książki takie odniosłam wrażenie. Wszak ziejąca nienawiścią Serafina i pełen wątpliwości Marek byli przedstawicielami tej właśnie wiary. Ja jednak daleka jestem od tego typu uogólnień.

„Czas w Dom zaklęty” to ciekawa historia będąca studium nienawiści i przebaczenia, które staje się kluczem do uzyskania wewnętrznego spokoju i poczucia bezpieczeństwa.

Recenzja pochodzi z mojego bloga http://sladami-ksiazki.blogspot.com/

Dom od zawsze kojarzył się z poczuciem bezpieczeństwa, z azylem, z miejscem, w którym możemy schronić się przed problemami, a to, co złe zostawić za szczelnie zamkniętymi drzwiami. Kiedy jednak zło prześlizgnie się do naszych własnych czterech ścian, łatwo stracić grunt pod nogami, a poczucie bezpieczeństwa umyka bezpowrotnie.

„Czas w dom zaklęty” Katarzyny Enerlich to...