Nie ma porównania do wcześniejszych dwóch części, ta jakby napisana trochę na siłę, momentami przynudza, za dużo opisów ziół i czego to nie można z nich zrobić.Oj słabo.Rozczarowanie.

Nie ma porównania do wcześniejszych dwóch części, ta jakby napisana trochę na siłę, momentami przynudza, za dużo opisów ziół i czego to nie można z nich zrobić.Oj słabo.Rozczarowanie.

Z ogromną przyjemnością wróciłam do bohaterek z Sensburga. Może dla niektórych wiać nudą, ale dla mnie to nie nuda, to spokój i wyciszenie. Nie znajdziecie w tej książce wielkich pieniędzy, seksu, morderstw, zamiast tego jest natura, pięknie pokazana zmiana i przemijanie i uczucia też są, ale bardziej prawdziwe mam wrażenie. Czekam na kolejną część i gorąco zachęcam do przeczytania tej pozycji i wcześniejszych oczywiście również :)

Z ogromną przyjemnością wróciłam do bohaterek z Sensburga. Może dla niektórych wiać nudą, ale dla mnie to nie nuda, to spokój i wyciszenie. Nie znajdziecie w tej książce wielkich pieniędzy, seksu, morderstw, zamiast tego jest natura, pięknie pokazana zmiana i przemijanie i uczucia też są, ale bardziej prawdziwe mam wrażenie. Czekam na kolejną część i gorąco zachęcam do...

Mówienie o tym, że w latach 70. dziecko żuło gumę, albo drogi w puszczy, gdzie diabeł mówi dobranoc - były w zimie odśnieżone, a domownicy pili szampana to jakaś farsa🤦🤷‍♀️

Mówienie o tym, że w latach 70. dziecko żuło gumę, albo drogi w puszczy, gdzie diabeł mówi dobranoc - były w zimie odśnieżone, a domownicy pili szampana to jakaś farsa🤦🤷‍♀️

"Dom na Wygonie" to trzecia część sagi. Wcześniejsze książki to "Akuszerka z Sensburga" i "Ziele Marianny." Akcja powieści dzieje się w latach 1973-1981. Kończy się pamiętnym wydarzeniem z 13 grudnia 1981 roku, ogłoszeniem stanu wojennego. Autorka opisała życie kobiet na tle prawdziwych wydarzeń społecznych i politycznych, jakie miały miejsce w tym czasie w Polsce. Każdy kto żył w tym czasie pamięta brak produktów w sklepach, ogromne kolejki i kartki na podstawowe produkty. Jestem zauroczona stylem pisarskim autorki, malowniczymi opisami przyrody, przyrządzanych i spożywanych dań. Ma się wrażenie obecności wśród bohaterek powieści, czuje się jak smakują dania przyrządzane przez Jana Lengowskiego. Bohaterki powieści to rodzinne, pełne empatii dla najbliższych, ale także dla wszystkich, którym potrzebna była pomoc. Polubilam je, chociaż nie do końca akceptuję decyzję Marianny o nie wychodzeniu za mąż.

"Dom na Wygonie" to trzecia część sagi. Wcześniejsze książki to "Akuszerka z Sensburga" i "Ziele Marianny." Akcja powieści dzieje się w latach 1973-1981. Kończy się pamiętnym wydarzeniem z 13 grudnia 1981 roku, ogłoszeniem stanu wojennego. Autorka opisała życie kobiet na tle prawdziwych wydarzeń społecznych i politycznych, jakie miały miejsce w tym czasie w Polsce. Każdy...

Dom na Wygonie to kontynuacja „Akuszerki z Sensburga” i „ Ziela Marianny” - to książki przepojone miłością do przyrody, przesycone zapachem ziół, pasją ich zbierania, to powieści o trzech pokoleniach kobiet – bardzo różnych, a jednak tak samo silnych poprzez związek z Naturą.
Dla mnie cały ten cykl jest wspaniały, czytałam z ogromnym zainteresowaniem.
Powieść, która przenosi nas do serca Mazur, krainy zaczarowanej, dzikiej, pięknej i pachnącej ziołami, w której kobiety walczą o życie na własnych zasadach, o godność i miłość. Wspaniała opowieść, z niecierpliwością czekam na kontynuację.

Dom na Wygonie to kontynuacja „Akuszerki z Sensburga” i „ Ziela Marianny” - to książki przepojone miłością do przyrody, przesycone zapachem ziół, pasją ich zbierania, to powieści o trzech pokoleniach kobiet – bardzo różnych, a jednak tak samo silnych poprzez związek z Naturą.
Dla mnie cały ten cykl jest wspaniały, czytałam z ogromnym zainteresowaniem.
Powieść, która...

Dalsze koleje losu Stasi i Marianny. I znowu wiele się od nich nauczyłam...

Dalsze koleje losu Stasi i Marianny. I znowu wiele się od nich nauczyłam...

Trzecia część która w te zimne dni przypomniała o letnich wspomnieniach.
Ta część jest bardziej o współczesnych czasach naszych rodziców.
Trzy kobiety i dalsze ich perypetie, małżeństwo Nadzi i niespodziewane zakończenie jak na tamte czasy.
Perypetie miłosne Marianny tylko pokazują jak ciężko miały niezależne kobiety w tamtych czasach.
Chciałabym mieć taką charyzmę jak Stasia!
Polecam, mobilizująca, ukazująca historię Mrągowa, kulinarne smaki, ziołolecznictwo i codziennie problemy bohaterek

Trzecia część która w te zimne dni przypomniała o letnich wspomnieniach.
Ta część jest bardziej o współczesnych czasach naszych rodziców.
Trzy kobiety i dalsze ich perypetie, małżeństwo Nadzi i niespodziewane zakończenie jak na tamte czasy.
Perypetie miłosne Marianny tylko pokazują jak ciężko miały niezależne kobiety w tamtych czasach.
Chciałabym mieć taką charyzmę jak...

Niestety, chyba najmniej ciekawa z całego cyklu.

Niestety, chyba najmniej ciekawa z całego cyklu.

Uwaga! To jest recenzja całego cyklu!

Chcę Was zaprosić do innego świata. Jest to świat prostych ludzi, żyjących w zgodzie z naturą i tę naturę szanujących. Ten świat pachnie ziołami, lasem, kwiatami z domowego ogródka, ale przede wszystkim jest pełen zapachu miłości, przywiązania i szacunku. Prości ludzie są zazwyczaj bardzo twardzi i silni, ale nie są pozbawieni marzeń i chęci poprawy swojego bytu, a dla rodziny gotowi są na najwyższe poświęcenie.

Do takiego świata zaprasza nas Katarzyna Enerlich w swojej wielopokoleniowej mazurskiej sadze, zamkniętej w cyklu „Akuszerka z Sensburga”. Cykl składa się z trzech części, a ja ich lekturę mam już za sobą i wiem, że pozostanie w mojej pamięci na długo. Tytuły poszczególnych tomów to: „Akuszerka z Sensburga”, „Ziele Marianny” i „Dom na Wygonie”. Zalecam czytać w kolejności, każda książka jest kontynuacją losów bohaterów opowiedzianych w części poprzedniej.

Pani Katarzyna snuje swoją opowieść lekko i sprawnie, ale nie myślcie, że jej cykl traktuje o sprawach lekkich, łatwych i przyjemnych, bo niestety życie takie nie jest, a na pewno nie było w ciężkich czasach przedwojennych, wojennych i powojennych. Nie było też lekko w głębokim komunizmie i w czasie przed stanem wojennym. Przez taki przekrój czasowy towarzyszymy bohaterkom, które w tym czasie stają się nam tak bliskie jak własna rodzina.

Siostra Galina, która nie ma powołania, a mimo tego zostaje zmuszona do życia w zakonie. Wielkie to szczęście, że jej zamiłowanie do ziół daje jej szanse na ucieczkę w inny świat. Tam zbiera, suszy, przetwarza dary ziemi, leczy nimi mieszkańców i staje się pierwszą osobą, do której przychodzi się po ratunek w chorobie. Galina ma również wielką ranę w sercu, która nie przestaje krwawić, ale nikt, oprócz siostry przełożonej, nie zna przyczyny jej smutku i wycofania.

Stanisława, młoda kobieta pochodząca z samego serca Puszczy Białej, kocha zioła i wie, jak ich używać. Ale to niestety jej nie wystarcza. Ma wielkie marzenie, chce zostać pielęgniarką. W tym celu musi wyjechać do miasta, zostawiając swoją córeczkę Mariannę z matką. Tęskni i płacze, ale w tym samym czasie zdobywa wiedzę i umiejętności, mające pozwolić jej na nowe, lepsze życie z córką u swojego boku.

Marianna połączona w końcu ze swoją matką, początkowo idzie w jej ślady, potem dokonuje swoich własnych wyborów i decyduje się na inną ścieżkę życiową, pozostając jednak nadal wielbicielką ziół i naturalnego sposobu życia. A potem pojawia się Nadzieja i świat Marianny zmienia się diametralnie.

Cykl „Akuszerka z Sensburga” jest wspaniałą opowieścią o mądrych i silnych kobietach, które swoją siłę zawdzięczają związkowi z naturą. Żyjąc z nią w zgodzie, czerpiąc z jej zasobów, szanując ją, można żyć dobrze i mądrze.

Autorka zapowiada kontynuację cyklu, a ja bardzo na to czekam.

Uwaga! To jest recenzja całego cyklu!

Chcę Was zaprosić do innego świata. Jest to świat prostych ludzi, żyjących w zgodzie z naturą i tę naturę szanujących. Ten świat pachnie ziołami, lasem, kwiatami z domowego ogródka, ale przede wszystkim jest pełen zapachu miłości, przywiązania i szacunku. Prości ludzie są zazwyczaj bardzo twardzi i silni, ale nie są pozbawieni marzeń i...

Może trochę mniej niż poprzednie części ale "dom na wygonie" również trafił do mojego czytelniczego serca :)

Tło historyczno - gospodarcze dobrze oddane, ja lubię taki powroty do niedalekiej przeszłości, choć sama nie pamiętam dokładnie czasów komuny bo miałam 10 lat jak się skończyła, jednak mam w pamięci zajmowanie miejsca w kolejkach dla babci i mamy :) takie książki uświadamiają mi i przypominają ile rodzice musieli włożyć wysiłku, pomysłowości i trudu, żeby nas w tamtych czasach wychować, zapewnić byt.

Bardzo mi się podobały przepisy na potrawy mazurskie, niektóre pewnie wypróbuję tak jak schab w kminku, czy placku po mazursku :)

Książki Pani Katarzyny za każdym razem na nowo, odkrywają moje pragnienie prostego życia, w zgodzie z naturą, w ciszy bez codziennej pogoni. Może kiedyś i ja zdobędę swój "dom na wygonie" :)

Może trochę mniej niż poprzednie części ale "dom na wygonie" również trafił do mojego czytelniczego serca :)

Tło historyczno - gospodarcze dobrze oddane, ja lubię taki powroty do niedalekiej przeszłości, choć sama nie pamiętam dokładnie czasów komuny bo miałam 10 lat jak się skończyła, jednak mam w pamięci zajmowanie miejsca w kolejkach dla babci i mamy :) takie książki...