Kiedy sięgnęłam po tę książkę w bibliotece i naprędce przekartkowałam przed podjęciem decyzji o zabraniu jej do domu, miałam mieszane uczucia. Ale zaryzykowałam ponieważ od jakiegoś czasu czytam niemal wszystko z dziedzin astronomii i astrofizyki co mi wpadnie w ręce. I teraz przyznam, że było warto. Książka jest podzielona na dwie wyraźnie różne części - "Niebo" i "Wszechświat".

Część pierwsza skupia się wokół starożytnego radzenia sobie ze zrozumieniem otaczającego świata. Jest to raczej zbiór ciekawostek i anegdot historycznych przemieszanych z wiedzą przyrodniczą. Przyznam, że ten kawałek książki mnie nudził, jednak zatrzymała mnie zręczność z jaką autor (z wykształcenia doktor astronomii) wykorzystuje twórczość starożytną, poezję różnych epok oraz malarstwo do ilustrowania przekazywanej wiedzy matematyczno-fizycznej.

Jak się okazało, warto było brnąć dalej ponieważ druga część książki jest ogromnie ciekawa! Autor przenosi się w przestrzeń kosmiczną i opisuje zarówno historyczną genezę odkrycia, nazwania czy zrozumienia konkretnych planet lub gwiazd. Ponadto w sposób prosty i ciekawy wyjaśnia zjawiska fizyczne i chemiczne zachodzące we Wszechświecie. Moim zdaniem książka jest interesująca do ostatnich stron, a bogaty materiał ilustracyjny tylko dodaje jej uroku.

Kiedy sięgnęłam po tę książkę w bibliotece i naprędce przekartkowałam przed podjęciem decyzji o zabraniu jej do domu, miałam mieszane uczucia. Ale zaryzykowałam ponieważ od jakiegoś czasu czytam niemal wszystko z dziedzin astronomii i astrofizyki co mi wpadnie w ręce. I teraz przyznam, że było warto. Książka jest podzielona na dwie wyraźnie różne części - "Niebo"...