Co się stanie jeśli wybitny historyk (użycie przymiotnika "wybitny" jest w tym przypadku nad wyraz uzasadnione), znawca historii Rosji i Związku Radzieckiego, zdecyduje się napisać powieść której akcja toczy się od wybuchu rewolucji w 1917 do wczesnych lat dziewięćdziesiątych? Powstanie książka barwna, prawdziwa, z zegarmistrzowską precyzją odzwierciedlająca czasy w jakich żyli bohaterowie i wciągająca bez reszty. Taka jest "Saszeńka" Simona Monetefiore.

Autora tego rusofile kojarzą zapewne jako twórcę fenomenalnych książek
historycznych ("Potiomkin: książę książąt", "Stalin: dwór czerwonego cara") w których widać ogromną wiedzę pisarza, jego fascynacje minionymi czasami i lekkość pióra.

Wszystkie te cechy odnajdujemy też w "Saszeńce" powieści która opowiada o losach młodziutkiej dziewczyny, córki barona Zetlina która mimo pochodzenia staje po stronie rewolucjonistów i staje się żarliwą wyznawczynią bolszewizmu. Ta wiara w budowanie lepszej przyszłości nie opuszcza jej też w czasach stalinowskich gdzie ona i jej mąż święcie wierzą iż czasy terroru są konieczne aby oczyścić aparat władzy ze zdrajców. Są blisko władzy: znają Berię, Stalina i prowadzą życie przykładnych komunistów oddanych przywódcom.
Jednak jeden nieopatrzny krok Saszeński, poryw serca któremu się poddaje, sprawia że machina strachu i terroru zaczyna powoli dotykać także jej rodziny i niszczy wszystko co kocha.

Ogromnym atutem książki jest tło historyczne w którym dzieje się akcja. Sprawia ono że rozumiemy w jak chorych czasach przyszło żyć naszym bohaterom i nie ferujemy pochopnych sądów ni ocen.
Kolejnym plusem są świetnie wykreowane postacie: bardzo plastyczne, z całym wachlarzem uczuć i emocji które udzielają się także czytelnikowi.
Akcja powieści wciąga i trzyma w napięciu do samego końca. Można się trochę skrzywić czytając zakończenie (że banalne, że sztampowe, że w hollywoodzkim stylu) ale to w końcu powieść obyczajowa.

To książka którą czyta się z zapartym tchem, ze łzami w oczach i ulgą że nam przyszło żyć już w innej rzeczywistości. To także hołd dla tych którzy wkręceni w tryby historii stali się ofiarami swoich czasów. To książka ku pamięci i ku przestrodze. Gorąco polecam.

Co się stanie jeśli wybitny historyk (użycie przymiotnika "wybitny" jest w tym przypadku nad wyraz uzasadnione), znawca historii Rosji i Związku Radzieckiego, zdecyduje się napisać powieść której akcja toczy się od wybuchu rewolucji w 1917 do wczesnych lat dziewięćdziesiątych? Powstanie książka barwna, prawdziwa, z zegarmistrzowską precyzją odzwierciedlająca czasy w jakich...