IV tom Sagi zapowiadał się na jedną z najciekawszych części, niestety pod koniec rozczarował.
Rybałtowska wprowadziła narratora wszechwiedzącego, który pozwala czytelnikowi dokładniej poznać rozwój akcji, rozbudowała fabułę, pojawiły się nowe postacie. Śledzimy już nie tylko losy z perspektywy Zosi, ale i Kasi, która wyjeżdża na studia do Warszawy oraz nowej, interesującej postaci - pani Mai. Bardzo podobało mi się jak autorka, nieco ironicznie sportretowała rzeczywistość PRLu - szara codzienność z absurdami systemu, czasem wręcz śmiesznymi. Nie zabrakło również smutniejszych i poważnych zdarzeń - prześladowań za poglądy, ciągłych podejrzeń.
Książka gdzieś tak do połowy jest na prawdę interesująca, jednakże potem akcja zwalnia, a osobiste perypetie Kasi są nudne i przesłodzone. Czasami też ma się wrażenie, że bohaterki są zbyt kryształowe - takie książkowe postacie. Miejscami są niepotrzebne dłużyzny nic nie wnoszące do akcji. Nie podobało mi się zakończenie tej części, uważam że rozwiązanie jest takie trochę na siłę celem wyciśnięcia łez. Trochę szkoda, że autorka poprowadziła fabułę w taką stronę. Niemniej sięgnę po kolejne części, aby dowiedzieć się, jak to się skończy.

IV tom Sagi zapowiadał się na jedną z najciekawszych części, niestety pod koniec rozczarował.
Rybałtowska wprowadziła narratora wszechwiedzącego, który pozwala czytelnikowi dokładniej poznać rozwój akcji, rozbudowała fabułę, pojawiły się nowe postacie. Śledzimy już nie tylko losy z perspektywy Zosi, ale i Kasi, która wyjeżdża na studia do Warszawy oraz nowej, interesującej...