Po "Izę Anoreczkę" sięgnęłam, ponieważ z czasów nastoletnich pozostał mi sentyment do Marty Fox i jej pozycji, które zawsze kojarzyły mi się z dobrą literaturą młodzieżową. Tym razem naraziłam się na rozczarowanie.
Książka niezbyt mi się podobała - czytając jej recenzję, można się spodziewać dużo więcej. A tymczasem w ręce wpadło mi zaledwie malutkie czytadło, o zakończeniu tak infantylnym, jak tylko może być.
Kartki z dziennika tytułowej Izy są poprzetykane informacjami "dla ciekawych" (podobnie zresztą jak w "Paulinie w orbicie kotów" - z tym, że w tamtej pozycji podawano informacje o kotach, zaś tutaj - o różnych zwierzętach) które dla czytelnika są zupełnie zbędne i wprowadzają niepotrzebne zamieszanie. Język narratorki natomiast z pewnością nie jest językiem szesnastolatki.

Książkę niespecjalnie polecam - no, ale z założenia ma trafić do nastolatków, a ja już do tej grupy się nie zaliczam; może to jest powód takiego a nie innego mojego nastawienia do tej opowieści.

Po "Izę Anoreczkę" sięgnęłam, ponieważ z czasów nastoletnich pozostał mi sentyment do Marty Fox i jej pozycji, które zawsze kojarzyły mi się z dobrą literaturą młodzieżową. Tym razem naraziłam się na rozczarowanie.
Książka niezbyt mi się podobała - czytając jej recenzję, można się spodziewać dużo więcej. A tymczasem w ręce wpadło mi zaledwie malutkie czytadło, o zakończeniu...