Książka nieco mnie zawiodła, ale i tak jest godna polecenia.
Po przeczytaniu „Ksiąg Południa” zabrałam się za „Powrót Czarnej Kompani” i… spodziewałam się czegoś lepszego... Pomimo początkowych uwag (przy pierwszej części) i tym razem pan Cook mnie porwał. Wartka, sprawna narracja, pomijanie szerszych opisów przyrody, ciekawe i barwne postacie (nowe i stare) oraz sieć intryg. Tam chyba każdy coś knuje! Kolejną zaletą jest to, że wiemy tyle, ile Kronikarz, dlatego pojawiają się elementy zaskoczenia. Niestety, albo działa u mnie kobieca intuicja albo jestem przeżarta i przesiąknięta różnego rodzaju książkami i rpg’ami, ale nic poza jednym elementem zakończenia „Powrotu Czarnej Kompanii” nie budziło mojego „wow, a więc to tak!”, bo już wcześniej coś mi mówiło, co i jak.

Pierwsza część tomu: „Ponure Lata” w większości nie przypadła mi do gustu. Murgen irytował mnie do granic możliwości, ale w końcu przywykłam. Plusem było to, że dostaliśmy się za mury oblężonego przez Władcę Cienia Dedżagore i spojrzeliśmy na rozwój sytuacji z innej perspektywy. I oto mamy rozstrzał: powracające widmo miasta Burzogardu i losy Kompanii ( głównie Murgena) po powrocie do Taglios i szykowania się do eskapady wojskowej na południe.

Druga część: „Imię jej Ciemność” była znacznie lepsza, prezentowała zupełnie inny – wyższy – poziom i była dla mnie porównywalna z poprzednimi kronikami. Nawet Murgen się zmienił. Ba, polubiłam go! Okazało się, że to naprawdę sympatyczny i równy gość, z którym chętnie siadłoby się przy kufelku. Tak więc, drogi chorąży opisuje oblężenie Przeoczenia i dalsze usiłowania zagrania na nosie Długiemu Cieniowi i spółce oraz dostania się do Khatovaru. Ach, i nie zapominajmy o czającej się w cieniach, snującej intrygi Duszołap (zdecydowanie ciekawszej niż Pani) i przerażającej Kinie czyhającej na Rok Czaszek. "Imię jej Ciemność" nadrabia i naprawia ubytki "Ponurych Lat". Z nawiązką.

Książka nieco mnie zawiodła, ale i tak jest godna polecenia.
Po przeczytaniu „Ksiąg Południa” zabrałam się za „Powrót Czarnej Kompani” i… spodziewałam się czegoś lepszego... Pomimo początkowych uwag (przy pierwszej części) i tym razem pan Cook mnie porwał. Wartka, sprawna narracja, pomijanie szerszych opisów przyrody, ciekawe i barwne postacie (nowe i stare) oraz sieć...