Po książkę sięgnęłam zachęcona przez członkinie Dyskusyjnego Klubu Książki. „Dom nad Oniego” to specyficzny , poetycki dziennik-esej Mariusza Wilka, zapis jego pobytu w starym domu o 37 oknach spoglądających na tytułowe jezioro Oniego w odległej Karelii. Opisuje w nim zmagania z naturą, z innym podejściem tamtejszych ludzi do życia, a czyni to nieśpiesznie i nadzwyczaj poetycko wyjaśniając że: „[…] w obraz za oknem wchodzić należy powoli, aby pojąć grę światła w wodzie w zależności od pory roku, zachmurzenia nieba, czasu dnia. I zapachów z dworu warto się uczyć nieśpiesznie, by nie bajać o marihuanie tam, gdzie rosną zwyczajne konopie.” O ludziach wypowiada się z szacunkiem i… pokorą mówiąc, że „Ludzi także pierwej wypada poznać, żeby zrozumieć nie tyle o czym mówią, gdy wypiją, lecz także to, o czym milczą, gdy są trzeźwi.” Nie brak przy tym realistycznych obrazków takich jak naprawa pieca czy próba doprowadzenia do Kondy Biereżnej prądu. Niesiony potrzebą odremontowania pieca wielokrotnie układał się z miejscowymi zdunami, by po kilku nieudanych „wstępnych transakcjach” z lżejszym portfelem, ale większym doświadczeniem samemu zabrać się do jego naprawy. Chcąc pociągnąć do domostwa elektryczność był z kolei odsyłany od Annasza do Kajfasza, mamiony obietnicami i zmuszony do wręczania niezliczonych łapówek, aż po wielu miesiącach dopiął swego, nauczony, że ma „nie słuchać ni rad, ni złorzeczeń sąsiadów, lecz patrzyć im na ręce, nie dawać mużykom zaliczek, dopóki nie zakończą roboty i nie czekać wiosny, aż leśnicy wyjdą z zimowego zapoju, tylko samemu walić sosnę na słupy elektryczne, póki soki nie zaczęły w drzewach krążyć.” Mimo to widać w książce fascynację Karelią, ludźmi, przyrodą. Pisze, że jest tam już tak długo, tak się zasymilował, że zaczyna się zastanawiać czy jest „polskim pisarzem piszącym po rusku” czy też „rosyjskim pisarzem piszącym po polsku”. To z kolei sprawia, że pełno w dzienniku „rusycyzmów” które osobom nie mającym z językiem rosyjskim kontaktu często utrudniają zrozumienie tekstu. Z drugiej strony jest w nim wiele nawiązań do znanych twórców literatury, filozofów, autor cytuje Eklezjastesa Thomasa Mertona, powołuje się na nauki Zai Yuna. Specyficzny to dziennik i niełatwy do zrozumienia. Nie każdemu przypadnie do gustu.

Po książkę sięgnęłam zachęcona przez członkinie Dyskusyjnego Klubu Książki. „Dom nad Oniego” to specyficzny , poetycki dziennik-esej Mariusza Wilka, zapis jego pobytu w starym domu o 37 oknach spoglądających na tytułowe jezioro Oniego w odległej Karelii. Opisuje w nim zmagania z naturą, z innym podejściem tamtejszych ludzi do życia, a czyni to nieśpiesznie i nadzwyczaj...