Bezpośrednia kontynuacja wątków Uny i Tarlacha z "Morskiej Twierdzy". Bohaterowie przybywają z High Hallack do Lormtu, by uzyskać informację jak by tu znowu połączyć żyjących oddzielnie Sokolich kobiet i mężczyzn, żeby się mogli razem osiedlić w ojczyźnie Uny. Una i Tarlach trochę tam czasu spędzają, wpadają w mrowie napisanych naprędce tarapatów, nic z tego jednak nie wynika dla głównej osi fabularnej. Gdzieś tak w połowie powieści dopiero wchodzimy na główny tor, czyli tematyka inwazji z innego świata.
Dużo tutaj dziwnych zdarzeń i rozwiązań fabularnych niezbyt zgodnych z dotychczasową mitologią cyklu (Gunnora wysyłająca duchy dziewczynek, by ostrzegła przed kolejną inwazją z zaświatów na High Hallack, Gunnora otwierająca bramę z Lormtu do Morskiej Twierdzy, by Una i Tarlach mogli zdążyć przed inwazją, Sokolnicy planujący wielkie spotkanie wszystkich rodów akurat niedaleko Morskiej Twierdzy, co w ostateczności pomaga odeprzeć inwazję itd.). Generalnie mrowie perfekcyjnych rozwiązań Deus ex machina. które ni w ząb nie pasują do uniwersum świata czarownic. Do tego mamy tutaj nową wersję bitwy pod Termopilami, tylko zamiast 300 mamy Tarlacha i jego 500 Sokolników, a po drugiej stronie 60-tyś! armię inwazyjną. No i oczywiście ekipa wychodzi bez szwanku. Nie ma co, poczucie proporcji i sensu idealne. Pani Griffin już dziękujemy.

Bezpośrednia kontynuacja wątków Uny i Tarlacha z "Morskiej Twierdzy". Bohaterowie przybywają z High Hallack do Lormtu, by uzyskać informację jak by tu znowu połączyć żyjących oddzielnie Sokolich kobiet i mężczyzn, żeby się mogli razem osiedlić w ojczyźnie Uny. Una i Tarlach trochę tam czasu spędzają, wpadają w mrowie napisanych naprędce tarapatów, nic z tego jednak nie...