Tym razem bohater książek MacDonalda, prywatny detektyw Lew Archer zostaje wynajęty przez świeżego pana młodego do odnalezienia zbiegłej panny młodej. Archer szybko znajduje żonę, a przy okazji wplątuje się w morderstwo. Jak to często w książkach MacDonalda bywa, żeby wyjaśnić obecne morderstwo, trzeba rozwiązać zagadki morderstw sprzed wielu lat. Archer (i autor) poetycko ujmują to następująco: „Prowadziłem sprawy, które otwierały się stopniowo, jak rozpadliny w twardym gruncie teraźniejszości, sięgające w głąb pokładów czasu.” (s.106).

Spotykamy tu znane typy ludzkie z innych powieści MacDonalda: samotna alkoholiczka w wieku średnim, pragnąca za wszelką cenę mężczyzny u swego boku, zapijający się na śmierć stary i skorumpowany gliniarz, uczciwy lekarz, którego główną busolą jest dobro pacjentów, rozchwiana emocjonalnie młoda dziewczyna, która nie może pokonać demonów z przeszłości. Archer podróżuje po całych Stanach jak pies gończy pędzący za prawdą. Dochodzi do prawdy mozolnie, jakby układał puzzle, z rozmów, z niedopowiedzeń, z półsłówek.

Jest to jeden z lepszych kryminałów MacDonalda, akcja jest dynamiczna i a historia niezbyt skomplikowana, bo zdarza się temu klasykowi czarnego kryminału zbytnio zawikłać akcję w niektórych książkach. Poza tym powieść porusza problem tuszowania morderstw: wpływowi i bogaci ludzie albo robią z morderstwa samobójstwo, albo doprowadzają do skazania niewinnego człowieka, manipulując faktami i świadkami, kupując i zastraszając śledczych.

Tym razem bohater książek MacDonalda, prywatny detektyw Lew Archer zostaje wynajęty przez świeżego pana młodego do odnalezienia zbiegłej panny młodej. Archer szybko znajduje żonę, a przy okazji wplątuje się w morderstwo. Jak to często w książkach MacDonalda bywa, żeby wyjaśnić obecne morderstwo, trzeba rozwiązać zagadki morderstw sprzed wielu lat. Archer (i autor) poetycko...