Film oglądałem już dość dawno temu, także w sumie trudno mi porównać z książką.
"Kasyno" jest zapisem prawdziwej historii Franka Rosenthala zwanego Mańkutem, który to rozkręcił w Las Vegas prawdziwe bukmachersko- kasynowe imperium. Z pomocą Tony'ego Spilotro stworzył maszynkę do zarabiania pięniędzy. Z czasem między obydwoma panami pojawiły się coraz większe tarcia, a ich główny powód to oczywiście kobieta, żona Mańkuta.
Nie potrafiłem się jakoś wkręcić w tę historią, ale nie twierdzę, że jest słaba. Czytało się przyjemnie, ale nie zapadła mi jakoś bardzo w pamięć.

Film oglądałem już dość dawno temu, także w sumie trudno mi porównać z książką.
"Kasyno" jest zapisem prawdziwej historii Franka Rosenthala zwanego Mańkutem, który to rozkręcił w Las Vegas prawdziwe bukmachersko- kasynowe imperium. Z pomocą Tony'ego Spilotro stworzył maszynkę do zarabiania pięniędzy. Z czasem między obydwoma panami pojawiły się coraz większe tarcia, a ich...

Dużo się dzieje, ale to w końcu Las Vegas.

Wydaje mi się, że książka została dobrze zekranizowana. Podczas czytania miałem przed oczami kadry z filmu. Gdybym jednak najpierw trafił na książkę, mógłbym przez nią nie przebrnąć. Sporo się dzieje, jest dużo nazwisk... może przytłaczać.

Przeczytamy tutaj prawdziwą historię prosto z Las Vegas. Mafijne porachunki, ogromne wygrane, próby oszukiwania w kasynie to tylko część z tego co tutaj znajdziemy. Dzieje się.

Polecam, choć może być dla niektórych dość siermiężna.

Dużo się dzieje, ale to w końcu Las Vegas.

Wydaje mi się, że książka została dobrze zekranizowana. Podczas czytania miałem przed oczami kadry z filmu. Gdybym jednak najpierw trafił na książkę, mógłbym przez nią nie przebrnąć. Sporo się dzieje, jest dużo nazwisk... może przytłaczać.

Przeczytamy tutaj prawdziwą historię prosto z Las Vegas. Mafijne porachunki, ogromne...

Ależ polowałem na tę książkę. Wcześniej była w chorej cenie, w Bibliotece w ogóle nie było, ale w końcu upolowałem za 40 zł. I uważam, że zdecydowanie było warto. Po "Chłopcach z ferajny" byłem przekonany, że to musi być doskonały poziom i fabuła całkowicie mnie pochłonie i dokładnie tak się stało. Ekranizację oglądałem dwukrotnie, ale książka oczywiście o wiele lepsza, dokładniejsza, precyzyjniejsza i przede wszystkim z prawdziwymi nazwiskami, a nie fikcyjnymi. Chyba właśnie najlepsze w tej historii, że wszystko wydarzyło się naprawdę. To opowieść o Franku "Mańkucie" Rosenthalu, żydowskim specjaliście od obstawiania zakładów, który pochodził z Chicago, był zaufanym człowiekiem mafii i zainstalował się w Las Vegas jako nieoficjalny szef czterech kasyn. Książka opisuje cały nielegalny proceder, przybliża wielomilionowe przekręty, cały ten świat hazardu i wielkich zysków grubych ryb. Mańkut od dawna znał się i przyjaźnił z Tonym Spilotro, który gdy przybył do Vegas wprowadził swoje gangsterskie zasady. I wreszcie Geri, żona Rosenthala, była prostytutka, alkoholiczka, narkomanka i materialistka w każdym calu. Gdy nawiązała romans z Tonym nie mogło się to dobrze skończyć. Fabuła była pasjonująca od początku do końca, czytałem jednym tchem. W zasadzie jedyny minus książki, że nie była dłuższa, dla mnie mogłaby mieć jeszcze z tysiąc stron.

Ależ polowałem na tę książkę. Wcześniej była w chorej cenie, w Bibliotece w ogóle nie było, ale w końcu upolowałem za 40 zł. I uważam, że zdecydowanie było warto. Po "Chłopcach z ferajny" byłem przekonany, że to musi być doskonały poziom i fabuła całkowicie mnie pochłonie i dokładnie tak się stało. Ekranizację oglądałem dwukrotnie, ale książka oczywiście o wiele lepsza,...

Być może powinienem zacząć od Chłopców z ferajny, bo wtedy niesmak byłby mniejszy. Mimo, że znałem filmową wersję, to miejscami gubiłem się w treści. Również wspomniana poniżej mnogość postaci nie ułatwiała odbioru książki.

Być może powinienem zacząć od Chłopców z ferajny, bo wtedy niesmak byłby mniejszy. Mimo, że znałem filmową wersję, to miejscami gubiłem się w treści. Również wspomniana poniżej mnogość postaci nie ułatwiała odbioru książki.

Z założenia powinno być podobnie interesująco jak w przypadku Chłopców z ferajny (również autorstwa Pileggiego z adaptacją również Scorsese). Jednak całość wypada niestety blado - historia jest o wiele dłuższa niż w filmie i ciężko się tu rozeznać znając wcześniej ekranową wersję. Mnogość nazwisk i mieszanie wydarzeń nie pomaga, czyta się bardzo topornie...

Z założenia powinno być podobnie interesująco jak w przypadku Chłopców z ferajny (również autorstwa Pileggiego z adaptacją również Scorsese). Jednak całość wypada niestety blado - historia jest o wiele dłuższa niż w filmie i ciężko się tu rozeznać znając wcześniej ekranową wersję. Mnogość nazwisk i mieszanie wydarzeń nie pomaga, czyta się bardzo topornie...

Po niezłych „Chłopcach z Ferajny” postanowiłem sięgnąć po drugą książkę Nicholasa Pileggi – „Casino”. I niestety znów się trochę rozczarowałem.

Nicholas Pileggi urodził się 22 lutego 1933 w Nowym Yorku. Amerykański pisarz, scenarzysta i producent filmowy pochodzenia włoskiego. Napisał dwie powieści – „Chłopcy z ferajny” („Wiseguy: Life in a Mafia Family”) i „Casino” – o tematyce dotyczącej działania gangów i mafii w Stanach Zjednoczonych. Obie zostały zekranizowane przez Martina Scorsese. Pileggi wraz z Scorsesem był współautorem scenariuszy obu filmów. Obok scenariopisarstwa zajmuje się także działalnością producencką. W 1987 poślubił dziennikarkę i scenarzystkę Norę Ephron (autorkę scenariuszy do takich filmów, jak „Kiedy Harry poznał Sally” i „Bezsenność w Seattle” ),która zmarła w 2012.

Układ przez wiele lat funkcjonował idealnie: Frank Mańkut Rosenthal, mistrz i szara eminencja hazardu, wnosił spryt i dbał o szczegóły, a Tony Spilotro, mafijny spec od mokrej roboty, zajmował się wymuszeniami. Obaj rządzili Las Vegas i wysyłali do bossów w Chicago walizki pełne dolarów. Do czasu, gdy Mańkut zapragnął całej władzy, Tony zaś – żony wspólnika…

Uważam, że nie da się ocenić „Casina” bez porównania go z „Chłopcami z Ferajny”, ponieważ obie książki są do siebie bardzo podobne. „Casino” składa się z dwudziestu czterech rozdziałów, z których mniej więcej połowa jest poświęcona działalności Mańkuta, a druga część opowiada o poczynaniach Tony’ego. I tak jak debiut autora, tak i ta powieść ma bardzo wciągający początek, od którego bardzo trudno się oderwać. Niestety także mniej więcej w połowie książki poczułem lekkie znużenie czytając o kolejnych przekrętach dokonywanych w kasynie i kolejnych próbach uzyskania licencji przez Franka. Dopiero od momentu odkrycia romansu swojej żony przez Mańkuta, powieść ponownie nabiera tempa i zaczyna być naprawdę dobrą lekturą w klimacie gangsterskim.

Główni bohaterowie to dwie skrajnie odmienne od siebie osobowości. Frank Rosenthal to opanowany hazardzista i biznesmen, który przynajmniej z pozoru chce zachować pozory legalności swojego biznesu. Wszelkie interesy stara się załatwiać drogą legalną i oficjalną. Bardzo ważne są dla niego relacje z dziećmi. Tony natomiast jest całkowitym przeciwieństwem Mańkuta. Nie uznaje żadnych zasad i zakazów. Jest totalnym narwańcem, który wszystkie problemy rozwiązuje za pomocą siły:

„Nie zabili go od razu, ponieważ nie wiedzieli, kto z nim był, gdy mordował braci Scalvo. Musieli go długo torturować, zanim wyśpiewał nazwisko wspólnika. Pobili go. Skopali. Przekłuli mu nawet jaja szpikulcem do lodu, ale Billy nic im nie powiedział. Tony twierdził, że nigdy nie widział takiego twardziela jak Billy McCarthy. W końcu Tony zaciągnął Billy’ego do stołu warsztatowego, włożył mu głowę w imadło i zaczął dokręcać śrubę. Ponoć na oczach Phila i Chuckiego zaciskał szczęki imadła tak długo, aż zaczęły zgniatać czaszkę Billy’ego, a jedno oko wyskoczyło z oczodołu. Wtedy właśnie Billy wydał Jimmy’ego Miraglię.”

Tony swoim postępowaniem bardzo przypominał mi momentami Sonny’ego z „Ojca Chrzestnego”. Zdecydowanie przyjemniej czytało mi się rozdziały, w których to on był głównych bohaterem, właśnie dzięki jego różnym szalonym pomysłom.

Na podstawie powieści został nakręcony świetny film w reżyserii Martina Scorsese, w którym wystąpiła plejada gwiazd kina: Robert De Niro, Joe Pesci i Sharon Stone i James Woods.

Podsumowując „Casino” to dobra lektura. Oceniam ją poziom wyżej niż „Chłopców z Ferajny” ze względu na bardzo dobrze napisaną postać Tony’ego. Największym minusem tej książki jest bardzo duże podobieństwo do debiutu autora. Tak jak pisałem w recenzji „Chłopców z Ferajny”, tak i tutaj, jeżeli ktoś szuka dobrej książki w klimacie gangsterskim, to się raczej nie zawiedzie. Warto jednak przeczytać tę lekturą, przed obejrzeniem ekranizacji, bo po raz kolejny film przewyższa o dwie klasy książkę. Chylę czoła przed Martinem Scorsese, że z dwóch tak średnich powieści, stworzył tak dwa genialne obrazy.

Opinia pochodzi z mojego bloga: www.oczytany.eu

Po niezłych „Chłopcach z Ferajny” postanowiłem sięgnąć po drugą książkę Nicholasa Pileggi – „Casino”. I niestety znów się trochę rozczarowałem.

Nicholas Pileggi urodził się 22 lutego 1933 w Nowym Yorku. Amerykański pisarz, scenarzysta i producent filmowy pochodzenia włoskiego. Napisał dwie powieści – „Chłopcy z ferajny” („Wiseguy: Life in a Mafia Family”) i „Casino” – o...

Ciekawa książka, wszystko na faktach.

Ciekawa książka, wszystko na faktach.

Chłopaki z ferajny 10/10. Ale Casino duuużo słabsze. Chaotycznie napisane, przytłacza ilość postaci i nazwisk.

Chłopaki z ferajny 10/10. Ale Casino duuużo słabsze. Chaotycznie napisane, przytłacza ilość postaci i nazwisk.

Książkę przeczytałem oczywiście po obejrzeniu filmu z super trio - De Niro - Pesci - Scorsese. Świetna opowieść. Pileggi odwalił świetną robotę spisując tą historię. Jest kilka "smaczków", które zostały pominięte w filmie.

Także gorąco zachęcam do przeczytania

Książkę przeczytałem oczywiście po obejrzeniu filmu z super trio - De Niro - Pesci - Scorsese. Świetna opowieść. Pileggi odwalił świetną robotę spisując tą historię. Jest kilka "smaczków", które zostały pominięte w filmie.

Także gorąco zachęcam do przeczytania

Książkę kupiłem po obejrzeniu filmu z jednym moich ulubionych aktorów, Robert De Niro. Pomimo tego, że znałem historię, to jednak "połknąłem" ją dosyć szybko.

Książkę kupiłem po obejrzeniu filmu z jednym moich ulubionych aktorów, Robert De Niro. Pomimo tego, że znałem historię, to jednak "połknąłem" ją dosyć szybko.