"Klucz do zaświatów", to przygodowy soft horror skierowany raczej do młodszego odbiorcy, co nie oznacza, że dorosły nie spędzi przy niej miłych chwil.
Bohaterem powieści jest chłopiec Eddie, który przeprowadza się wraz z rodziną do Gatesweed - miasteczka, w którym mieszkał jego ulubiony autor horrorów - Nathaniel Olmstead. Jednak mieszkańcy Gatesweed wydają się dosyć dziwni, czy też wystraszeni. Kiedy Eddie otrzymuje zaszyfrowany manuskrypt napisany przez samego Olmsteada, postanawia wyjaśnić zagadkę miasteczka.
Książkę czytało się bardzo przyjemnie, bohaterowie występujący w niej są ciekawi i naprawdę chciało się wraz z nimi przeżywać tą przygodę. Druga połowa książki była znacznie bardziej interesująca, kiedy powoli miasteczko Gatesweed zaczęło odkrywać przed czytelnikiem rozwiązanie zagadki. Pod koniec nie mogłam się już oderwać, po prostu musiałam dokończyć ją czytać.
Podsumowując, lektura ciekawa, lekka i przyjemna, taki czasoumilacz, który spodoba się nie tylko młodszym czytelnikom.

"Klucz do zaświatów", to przygodowy soft horror skierowany raczej do młodszego odbiorcy, co nie oznacza, że dorosły nie spędzi przy niej miłych chwil.
Bohaterem powieści jest chłopiec Eddie, który przeprowadza się wraz z rodziną do Gatesweed - miasteczka, w którym mieszkał jego ulubiony autor horrorów - Nathaniel Olmstead. Jednak mieszkańcy Gatesweed wydają się dosyć...

Już od pierwszych stron, a nawet zdań można się spodziewać, że nie będzie to nudna historia o chłopcu, którego rodzina postanowiła się przeprowadzić.

Na chwilę przed dotarciem na miejsce samochód uderza w coś, co jak się później okazuje, nie jest niedźwiedziem, ani tym bardziej jeleniem. Eddie wie, co widział, jednak jak to zazwyczaj bywa, nikt mu nie wierzy. Po chwili chłopiec zauważa gdzieś w oddali dom. Niby nic specjalnego, ot stara, zapomniana rudera stojąca na odludziu. Jednak Eddiemu nie daje to spokoju. Chłopiec uświadamia sobie, że gdzieś już to widział… Gdy porównuje go ze zdjęciem domu Nathaniela Olmsteada - swojego ulubionego autora horrorów, który zniknął w niewyjaśnionych okolicznościach trzynaście lat temu - okazuje się, że to ten sam budynek. W miasteczku, Eddie również odkrywa wiele miejsc i postaci, które pojawiały się w książkach Olmsteada. W końcu odnajduje tajemniczy, wypełniony trzyliterowymi wyrazami „Enigmatyczny manuskrypt”. To wszystko, jak i powszechna niechęć mieszkańców Gatesweed do wspomnianego autora sprawia, że Eddie postanawia odkryć, co się za tym wszystkim kryje. Na szczęście nie działa sam, pomaga mu dwójka przyjaciół, Maggie oraz Harris. W trakcie poszukiwań czeka na ich wiele niespodzianek, zagadek oraz przerażających przeciwników. Jak to mawiają, im dalej w las, tym więcej drzew, a im więcej ktoś węszy, tym większe licho się na niego czai.

Więcej na: http://niefantastycznie.blogspot.com

Już od pierwszych stron, a nawet zdań można się spodziewać, że nie będzie to nudna historia o chłopcu, którego rodzina postanowiła się przeprowadzić.

Na chwilę przed dotarciem na miejsce samochód uderza w coś, co jak się później okazuje, nie jest niedźwiedziem, ani tym bardziej jeleniem. Eddie wie, co widział, jednak jak to zazwyczaj bywa, nikt mu nie wierzy. Po chwili...

Uważałam, że to była naprawdę świetna książka. Nawet chyba się trochę bałam.

Uważałam, że to była naprawdę świetna książka. Nawet chyba się trochę bałam.

Niestety, jestem juz za stary na horrory dla dzieci.

Niestety, jestem juz za stary na horrory dla dzieci.

Lekka, prosta, całkiem przyjemna. Nic nadzwyczajnego. Miejscami można było odczuć lekki dreszczyk, choć liczyłam na więcej tych momentów. Nie przestraszyła mnie chyba głównie dlatego, że była... nierealna. Tak, jasne, to fikcja... ale po prostu tej fantazji literackiej było ciut za dużo jak na mój gust. Ale nie czuję, żeby czas z książką był stracony, bo to lektura dobra na oderwanie się od cięższych tematów i na zatopienie się w wyobraźni na te kilka godzin. Jednak nic więcej. I ten brak przesłania jakiegokolwiek mnie trochę zabolał, ale z drugiej strony chyba nie każda książka musi mieć jakieś przesłanie, prawda? Mam wrażenie, że ta książka powstała po prostu po to... żeby sobie była. No i niech sobie będzie, bo nikomu nie szkodzi - tylko po prostu jest ZBYT fantastyczna, ale to już moje subiektywne odczucie.

Lekka, prosta, całkiem przyjemna. Nic nadzwyczajnego. Miejscami można było odczuć lekki dreszczyk, choć liczyłam na więcej tych momentów. Nie przestraszyła mnie chyba głównie dlatego, że była... nierealna. Tak, jasne, to fikcja... ale po prostu tej fantazji literackiej było ciut za dużo jak na mój gust. Ale nie czuję, żeby czas z książką był stracony, bo to lektura dobra na...

Jedna z tych książek "łatwe, proste i przyjemne". Pochłonęłam ją w jeden wieczór, szybko się czyta. Moja znajoma nazwała to "Kingiem dla dzieci" :p

Jedna z tych książek "łatwe, proste i przyjemne". Pochłonęłam ją w jeden wieczór, szybko się czyta. Moja znajoma nazwała to "Kingiem dla dzieci" :p

Gdy szłam po księgarni zauważyłam coś zielono-czarnego okazało się że była to książka pt.,,klucz do zaświatów''. Czytałam ją ja i kilka osób które znam. Jedna z dziewczyn nie nawidząca książek po przeczytaniu tej lektury zmieniła zdanie i stwierdziła że książki mogą być fajniejsze niż film i zaczeła czytać. Więc to chyba o czymś świadczy? Kiążka fajna i ciekawa nieco straszna.

Gdy szłam po księgarni zauważyłam coś zielono-czarnego okazało się że była to książka pt.,,klucz do zaświatów''. Czytałam ją ja i kilka osób które znam. Jedna z dziewczyn nie nawidząca książek po przeczytaniu tej lektury zmieniła zdanie i stwierdziła że książki mogą być fajniejsze niż film i zaczeła czytać. Więc to chyba o czymś świadczy? Kiążka fajna i ciekawa nieco straszna.

Magiczna od pierwszej strony, ciekawa, trochę straszna.
Fajna!

Magiczna od pierwszej strony, ciekawa, trochę straszna.
Fajna!

Książka, której nie mogłam przeczytać jednym tchem, ponieważ co chwilę ją odkładałam, bo się bałam.

Książka, której nie mogłam przeczytać jednym tchem, ponieważ co chwilę ją odkładałam, bo się bałam.

Po wielu kryminałach, które ostatnio czytam nałogowo, zabrałam się za Klucz do Zaświatów, który polecił mi chłopak. Nie pożałowałam. Od pierwszych stron wiedziałam, że powieść mi się spodoba. Przygody chłopaka są dosłownie z innego świata. Od razu, gdy przeprowadza się do nowego miejsca, dzieją się dziwne rzeczy. Mieszkańcy mają ich dość po tym, co działo się kilkanaście lat wcześniej i mają nadzieję na spokojne w końcu życie, którego zaznać nie mogą. Tego dokonać mogą dzieci, bo to one właśnie znajdują KLUCZ. Niesamowite, jak dziecięca determinacja, zapał i wyobraźnia mogą zdziałać. Wielu dorosłych jest tego pozbawionych, bo postanawiają twardo stąpać po ziemi, zapominając o tym, co daje w życiu radość. Właśnie to jak i dreszczyk emocji podoba mi się w tej powieści. Serdecznie ją polecam osobom, które lubią się bać i rozwiązywać zagadki.

Po wielu kryminałach, które ostatnio czytam nałogowo, zabrałam się za Klucz do Zaświatów, który polecił mi chłopak. Nie pożałowałam. Od pierwszych stron wiedziałam, że powieść mi się spodoba. Przygody chłopaka są dosłownie z innego świata. Od razu, gdy przeprowadza się do nowego miejsca, dzieją się dziwne rzeczy. Mieszkańcy mają ich dość po tym, co działo się kilkanaście...