Antologie tym się charakteryzują, że opowiadania w nich zawierane zwykle są na różnych poziomach i w różnych klimatach, przez co trudno takim dziełom wystawiać ocenę za całość.

Większość opowiadań z tego zbioru łączy klimat Japonii, co na pewno dla wielu czytelników będzie dużym plusem, tak, jak było to i dla mnie.

Do gustu szczególnie przypadły mi pierwsze opowiadania, autorstwa Yakumo Koizumi, w których zostawione zostało duże pole dla wyobraźni czytelnika zarysowując jedynie historię, co sobie cenię bardziej, niż szczegółowe opisy makabrycznych przeżyć bohatera.

Nie wszystkie z opowiadań można zaliczyć do niesamowitych w znaczeniu fantastycznych. Tu przede wszystkim trzeba by wymienić "Piekieł wizerunek niezwykły" czy tytułową "Balladę o Narayamie". Pierwsze z nich przejmuje pytaniem, jak wiele można poświęcić dla sztuki, drugie dla rodziny, by szczęśliwej im się żyło w biednej wiosce, która nie może wyżywić zbyt wielu mieszkańców jednocześnie. Szczególnie to drugie pozostaje jakiś czas w pamięci.

Dawniej nie przepadałam za krótkimi formami literackimi, wolałam czytać opasłe tomy powieści, teraz coraz częściej przyznaję, że to w krótszych tekstach łatwiej skłonić czytelnika do różnych refleksji i zaczynam je coraz mocniej doceniać. "Ballada o Narayamie", a raczej wszystkie zawarte w niej teksty, w pełni albo pobudzają wyobraźnię albo skłaniają ku zadumie.

Antologie tym się charakteryzują, że opowiadania w nich zawierane zwykle są na różnych poziomach i w różnych klimatach, przez co trudno takim dziełom wystawiać ocenę za całość.

Większość opowiadań z tego zbioru łączy klimat Japonii, co na pewno dla wielu czytelników będzie dużym plusem, tak, jak było to i dla mnie.

Do gustu szczególnie przypadły mi pierwsze opowiadania,...